دانلود و خرید کتاب صوتی زیبایی شناسی محیطی

کتاب زیبایی شناسی محیطی نوشته مارتین درنتن و جوزف کولارتز که با ترجمه لیلا سیفی‌پور و صدای فرهاد اتقیایی منتشر شده است یکی از کتاب‌های مجموعه زیبایی و رهایی است که در پی دو رهیافت از زیبایی‌شناسی امروز جهان و ایران است؛ بازاندیشی زیبایی و گسترش آن به متعلق واقعی‌اش یعنی زندگی و همچنین فراروی از نظریه‌های غالب دربارهٔ زیبایی کلاسیک، مدرن و پست مدرن.

 درباره کتاب زیبایی شناسی محیطی

زیبایی‌شناسی محیطی، عرصه‌ای جدید از پژوهش در حوزهٔ زیبایی است که تا نیمهٔ اول قرن بیستم، با عنوان زیبایی‌شناسی طبیعت، تأمل و تحلیل می‌شده است. امروزه با بازاندیشی این مفهوم، محیط در معنای وسیع‌تری، شامل انسان و تجربیات انسانی نیز می‌شود. 

این کتاب از هفت فصل (هفت مقاله) تشکیل شده است. در فصل اول، استیون ووگل با پرداختن به موضوع «اندیشیدن همانند یک مرکز خرید»، تاریخ مرکز خرید سیتی‌سنتر (۱۹۸۹-۲۰۰۹) در شهر کولامبس اوهایو را بررسی می‌کند. پرسش اصلی این است که آیا آیا همان ملاحظاتی که باعث شدند تا آلدو لئوپولد انسان‌ها را فرا بخواند که «همانند کوه بیاندیشند»، می‌توانند به ما پیشنهاد کنند که مثل یک مرکز خرید بیندیشیم؟ 

در فصل دوم، اوریو سپنما با مقالهٔ «از زیبایی‌شناسی نظری تا زیبایی‌شناسی محیطی کاربردی»، دربارهٔ نوعی از روابط متقابل میان نظریهٔ زیبایی‌شناسی محیطی و زیبایی‌شناسی محیطی کاربردی کنکاش می‌کند. بعد از بررسی توسعهٔ تاریخی در این حوزه، سپنما اعلام می‌کند که آیندهٔ توسعهٔ زیبایی‌شناسی محیطی، درخارج از آکادمی‌ها و از طریق شکل جدید اقدامات تخصصی زیبایی‌شناسی و در تعامل با مردم رقم خواهد خورد. از نظر او زیبایی‌شناسان محیطی باید به عنوان تحلیل‌گر، نقش خود را با نقش راهنماها پیوند دهند و اقدامات تخصصی دربارهٔ زیبایی را با همکاری محققان دیگر رشته‌ها، دست‌اندرکاران، سیاستمداران و مردم به اجرا درآورند.

فصل سوم کتاب به رابطه‌ای پرداخته است که نیاز به تجدیدنظر دارد: رابطهٔ طبیعت و هنر. جیسون بی. سیموس در مقالهٔ «رابطهٔ هنر محیطی و شهروندی بوم‌شناختی» انتقاد آلن کارلسون این موضوع را که بعضی از آثار هنری محیطی منشأ نوعی «اهانت زیبایی‌شناسانه به طبیعت» هستند، مورد تحلیل قرار می‌دهد و بی‌اعتبار می‌کند. کارلسون مدعی است که هنر محیطی چه اهانت به حساب بیاید یا خیر، فقط به ویژگی‌های زیبایی‌شناسانه‌اش وابسته است نه کیفیات اخلاقی، اجتماعی و زیست‌محیطی‌اش. سیموس گفتهٔ کارلسون را رد می‌کند. او معتقد است که ویژگی‌های زیبایی‌شناسی هر اثر، از ویژگی‌های دیگر آن جدا نیست و این ما هستیم که باید با ارزیابی جامع، به همهٔ ویژگی‌های یک اثر توجه کنیم. 

ایرنه کلاور در مقالهٔ چهارم، با عنوان «مناظر از دیدگاه تصور محیطی: از عکس‌های ناسا و کایاهوگا تا نقاشی‌های کیفر و اوکیف»، دربارهٔ آن‌چه که «تصور محیطی» می‌نامد، قلم‌فرسایی می‌کند. کلاور در این مقاله، توجهٔ ویژه‌ای به آثار دو نقاش معاصر، یعنی جورجیا اوکیف و انسلم کیفر، دارد. او چارچوب فکری تصور محیطی را طبق آثار فیلسوفان و نظریه‌پردازان اجتماعی، چون بندیکت اندرسون، ادوارد سعید، آرجون آپادورای و موریس مرلوپونتی تشریح می‌کند. همهٔ این افراد مفهوم تخیل را فراتر از قابلیت‌های ذهنی فردی بیان کرده‌اند. کلاور با بررسی این آثار بیان می‌کند که چگونه وجه اشتراک غیرمنتظره‌ای از نوع نگرش به تصور محیطی بین دو نقاش کاملاً متفاوت ـ جورجیا اوکیف و انسلم کیفر ـ بروز می‌کند.

مقالهٔ پنجم با عنوان «آیا هنر به‌تنهایی می‌تواند ما را نجات دهد؟» از دیوید وود است و به پیامدهای تغییرات آب و هوایی یا تغییر اقلیم می‌پردازد که تاکنون کمتر به آن توجه شده است. تغییرات اقلیمی معضلی است که زندگی همه ما را تهدید می‌کند. از آنجایی که ما علاقه‌ای به مصلحت‌های بلندمدت نداریم، دلیلی هم برای صورت‌بندی اقدامات به نفع نسل‌های آینده نمی‌بینیم؛ از این رو، به قدرت تخیل محتاج هستیم تا بتوانیم بر بی‌اعتنایی و سهل‌انگاری‌های خود فائق آییم. ناتوانی ما در انجام‌دادن مسئولیت‌ها به معنی ضعف تخیل است. از سوی دیگر، هنر نیز منبع برجسته‌ای برای نشان‌دادن راه درست محسوب می‌شود. وود با این توضیحات و برای ورود به مبحث اصلی، چند سؤال را مطرح می‌کند: آیا هنر به تنهایی می‌تواند ما را نجات دهد؟ آیا پل هنر می‌تواند شکاف درتخیل را پر کند؟ و یا با آشکارکردن آیندهٔ بالقوهٔ فاجعه‌بار برای ما، فضای جایگزین غیرمسموم و پاک دیگری را برای شیوه‌های زندگی و مسکن پیشنهاد نماید؟

در فصل ششم، تایسون لرد گری در خصوص رابطهٔ جدید میان مبانی نظری و عملی توضیح می‌دهد. لرد گری در مقاله «زیبایی یا بلای جان»، درک رو به رشد زیبایی‌شناسی در مورد توربین‌های بادی مزارع را بررسی می‌کند و دربارهٔ تأثیرپذیری مناظر از مزارع بادی سخن می‌گوید.

و سرانجام در فصل هفتم، امیلی بریدی با مقالهٔ «ارزش زیبایی‌شناختی و حیوانات وحشی» به موضوع دنباله‌دار بی‌اعتنایی به زیبایی‌شناسی محیطی می‌پردازد. به طور معمول حیوانات در تجربهٔ زیبایی‌شناسی ما نقش برجستهٔ دارند. تعامل ما با حیوانات خانگی تا علاقهٔ ما به گونه‌های اسطوره‌ای و غول‌پیکرهای «کاریزماتیک» نشان‌دهندهٔ این نقش برجسته است. پستانداران، پرندگان، حشرات و آبزیان بخشی از زندگی روزانهٔ ما را پر کرده‌اند و از نظر ویژگی‌های ظاهری و عملکردی و ویژگی‌های دیگر، عنوان موضوعاتی در هنر و رسانه‌ها بوده‌اند.

کتاب پیش‌رو، تصویری واضح از بلوغ حوزهٔ فلسفی زیبایی‌شناسی محیطی و حوزه‌های متنوع پیرامونی آن را ارائه می‌کند، که طی دهه‌های گذشته هم‌زمان با هم به وجود آمده‌اند. امروزه، زیبایی‌شناسی محیطی، دامنهٔ وسیعی از نگرش‌ها و آمیزه‌هایی از وجه تمایزها در سنت‌های فلسفی تحلیلی و قاره‌ای، جهان‌بینی‌های فرهنگی شرق و غرب، فهم جهانی‌سازی و تاریخی از تجربهٔ زیبایی‌شناسی، زیبایی‌شناسی و اخلاق و بالاخره روابط نظری و عملی را زیر چتر خود دارد. هدف این کتاب، ترسیم جریان این رویکردها، نگرش‌های متفاوت در گفت‌وگوها، افزایش انسجام در زیبایی‌شناسی محیطی و البته تقویت دیدگاه‌های مطرح‌شده در زیبایی‌شناسی محیطی در تمام این مسیر است.

 شنیدن کتاب زیبایی‌شناسی محیطی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 همه پژوهشگران حوزه تاریخ و فلسفه هنر مخاطبان این کتاب‌اند.