کتاب اینک حسین (ع) آینه زندگی

ناصر مهدوی در کتاب اینک حسین (ع) آینه زندگی نگاهی متفاوت به واقعه عاشورا دارد. دین و باورهای دینی بخش تأثیرگذار فرهنگ مردم این سرزمین کهن است و با پذیرش این اصل مهم که تحول در فرهنگ مناسب‌ترین بستر برای تحول در سایر جنبه‌های زندگی است.

 درباره کتاب اینک حسین (ع) آینه زندگی

در این میان، امام حسین (ع) و حادثه عاشورای سال ۶۱ هجری قمری از امتیاز ویژه‌ای برخوردار است، زیرا محبت این امام سرافراز قرن‌هاست در قلب پیر و جوان این مرز و بوم می‌جوشد و به آن‌ها گرمی و روشنایی می‌بخشد. مردم ما با دل و جان به امام حسین (ع) و اهل بیت و یارانش عشق می‌ورزند و در اندوه حادثه عاشورا اشک می‌ریزند و عزاداری می‌کنند ولی افسوس که در برخی مواقع، نفس عزاداری و سوگواری بر اندیشه‌ورزی و درک و تحلیل این حادثه غلبه می‌کند و به‌جای آموختن و پیرو حسین (ع) شدن و نیز راه عزّت نفس و سلامت دل را گشودن، برخی در حدّ همان عواطف و لابه و زاری جا می‌مانند و بی‌آن‌که عبرتی از این واقعه گرفته و در خود قیامتی به‌وجود آورند، پس از اتمام مراسم گرامیداشت عاشورا، همچنان در آن خصلت‌های تاریک و ناصواب خود می‌مانند و فقط دل به عزاداری حسین (ع) خوش می‌کنند درحالی که امام حسین (ع) درپی اصلاح و دستیابی به یک زندگی شرافتمندانه بوده و آدمیان را به زیستن اخلاقی و سرافرازانه دعوت می‌کند و رعایت حقوق انسان‌ها و فراهم‌کردن اجتماعی پاکیزه و عدالت‌محور را برای رستگاری انسان‌ها پیشنهاد می‌کند.

این کتاب کوششی است تا ضمن بیان گزارشی مختصر از واقعه عاشورا، و نیز یادآوری اندیشه اندیشه‌ورزان بزرگ و توانایی که درباره عاشورای امام حسین (ع) مطالب ارزنده‌ای عنوان کرده‌اند، به این مسأله مهم بپردازد که امام حسین الگویی است برای همه آن‌هایی که مایلند سرافراز و آزاد زندگی کنند، الگویی است برای کسانی که در پی زندگی مطلوب و شرافتمندانه بی‌قراری می‌کنند و حاضرند سختی و مرارت بسیار تحمل کنند ولی حاضر نیستند با ذلت و فرومایگی زندگی کنند. آدمیانی که بر گِرد خدا حلقه می‌زنند و به دور او می‌چرخند و به حرمت انسانی و زندگی عادلانه احترام می‌گذارند و اهتمام می‌ورزند.

 خواندن کتاب اینک حسین (ع) آینه زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر دوست دارید درباره قیام امام حسین و فلسفه این قیام بیشتر بدانید خواندن کتاب اینک حسین (ع) آینه زندگی را به شما پیشنهاد می‌کنیم

 بخشی از کتاب اینک حسین (ع) آینه زندگی

آنچه در آن روز دردناک رخ داد، فقط نتیجۀ اختلاف سلیقۀ دو انسان و یا دو گروه متفاوت نبوده است و ریشۀ ماجرا حتی به تصاحب قدرت و تکیه بر منصب خلافت نیز بازنمی‌گشت، بلکه ریشۀ اختلاف در دو گونه نگرش نسبت به جهان و خدا و انسان بود که دربرابر هم صف کشید.

معاویه و سپس فرزندش یزید بی‌آن‌که بخواهیم به گذشته آنان و شرایطی که قدرت سیاسی را به‌دست آوردند بپردازیم، از الگویی برخوردار بودند که به آن جاهلیت گفته می‌شد. به این‌سبب آنان از پیامبر و الگویی که با خود آورده بود متمایز شدند و جای بسی تأمل است که بدانیم چنین الگویی در طی سال‌های بسیار کوتاهی پس از مرگ پیامبر (ص) موفق می‌شود تا بر موقعیت سیاسی آن دوران دوباره چیره شود و تا جایی پیش رود که در جامعه اسلامی فرزندان پیامبر را به جرم خروج از دین قربانی کنند.

جاهلیت تنها به معنی نادانی و عدم آگاهی نیست بلکه به منظومه‌ای از رفتار بازمی‌گردد که به الگویی مشخص تبدیل می‌شود. اجزاء و عناصر این الگو، آن‌گونه که در قرآن کریم نیز ذکر شده است عبارتند از زراندوزی و دنیاطلبی آن‌هم با شیوه‌هایی غیرعقلانی و غیراخلاقی، برای حل ساده‌ترین مشکلاتی که بر سر راه چنین افرادی قرار می‌گرفت، شاید نخستین ابزاری که به ذهن آنان خطور می‌کرد به‌جای پیروی از حق، بهره‌جویی از شمشیر و خشونت و تازیانه و گرایش به اصالت قبیله بود به این معنی که آنچه در قبیله پذیرفته می‌شد حقیقت پنداشته می‌شد و رئیس قبیله ملاک تشخیص حق و باطل بود و اگر کسی به آنچه رئیس قبیله به‌عنوان ترازوی حق و باطل گفته است گردن نمی‌سپرد، مشمول بدترین و تلخ‌ترین مجازات‌ها می‌گشت. در مجموع آنچه هم‌خون‌ها و اهل قبیله انجام می‌دادند، درست و حق بود هرچند زشت‌ترین و ناپسندترین اعمال باشد. همچنان که اعمال قبایل دیگر، گرچه نیکوترین اعمال بود، از آن استقبال نمی‌شد و آن را باطل می‌پنداشتند. این ویژگی از سیاه‌ترین جلوه‌های جاهلی بود که پیامبر و پیامش درپی نفی آن بودند. در قرآن حساسیت فراوانی ورزیده شده که فرد به‌جای حق ننشیند زیرا می‌تواند با خود تلخ‌ترین مفسده‌ها را به‌دنبال آورد و راه را برای تداوم جاهلیت بگشاید. دربرابر این سبکِ از زندگی و دربرابر جاهلیت، امام علی (ع) و فرزندش امام حسین (ع) از الگوی حکمت پیروی می‌کنند که اصلی‌ترین پیام پیامبر است و خداوند در قرآن نسبت به آن وعده خیر کثیر می‌دهد.