فخرالدین عراقی

فخرالدین عراقی با نام کامل «شیخ فخرالدین ابراهیم بن بزرگمهر» متخلص به «عراقی»، عارف نامدار و شاعر پرآوازهٔ ایرانی است که در اوایل قرن هفتم هجری قمری در اطراف همدان به دنیا آمد. او پس از تحصیل علوم و فراگیری دانش، برای ادامه تحصیل به همدان رفت. از آن دیار با جمعی از دراویش رهسپار هندوستان و محضر «شیخ بهاء الدین زکریا» شد. بعد از مدتی با دختر او ازدواج کرد. بعدها به عربستان و قونیه رفت و خدمت مولانا رسید و هم‌صحبت و معاشر او شد. عراقی در سال ۶۸۶ یا ۶۸۸ هجری قمری در حدود ۸۰سالگی در دمشق از دنیا رفت. دیوان اشعار او باقی مانده است. از آثار دیگر او می‌توان به «مثنوی عشاق‌نامه» و کتاب «لمعات» اشاره کرد.