دانلود و خرید کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره‌ فیلم‌ها تیموتی کوریگان ترجمه مهسا رضوی
تصویر جلد کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره‌ فیلم‌ها

کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره‌ فیلم‌ها

معرفی کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره‌ فیلم‌ها

اگر دوست دارید درباره فیلم‌هایی که می‌بینید، مطلب بنویسید، اگر دانشجوی ادبیات نمایشی یا سینما هستید و یا اگر تازه کار خود را به صورت حرفه‌ای در این حیطه شروع کرده‌اید، کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره‌ فیلم‌ها، اثر تیموتی کوریگان می‌تواند راهگشای شما باشد.

درباره کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره‌ فیلم‌ها

نوشتن مقاله دربارهٔ فیلم‌ها، به طور خلاصه، یکی از پیچیده‌ترین راه‌ها برای پاسخ گفتن به پرسش‌هایی دربارهٔ فیلم است. کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره‌ فیلم‌ها به شکل منحصربه‌فردی نشان می‌دهد اندیشیدن و نوشتن دربارهٔ فیلم چه پیوند ظریفی با یکدیگر دارند. واقعیت مهم دیگری که کتاب بیان می‌کند این است که دانشجویان دربارهٔ موضوعی که آن را می‌شناسند و دوست می‌دارند بهتر می‌نویسند و این روزها کمتر موضوعاتی پیدا می‌شوند که مثل سینما عمومی باشند و بشود از درک و فهم‌شان لذت برد. از سوی دیگر کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره فیلم‌ها دانشجویان را در مسیر تبدیل لذت و سرگرمی تماشای یک فیلم به سوی رضایت حاصل از بیان اندیشه‌هایی دربارهٔ آن فیلم راه می‌برد.

 با استفاده از نمونه‌کارهای دانشجویان و استادان در طول این راه از یادداشت‌برداری و نسخه‌های پیش‌نویس به مقاله‌های ویرایش‌شده و پروژه‌های تحقیقی‌ای می‌رسیم که نشان می‌دهند چگونه تحلیل یک فیلم، به عنوان بخشی از فرآیند نوشتن، هوشمندانه‌تر و منسجم‌تر می‌شود. درعین‌حال کتاب فرض می‌کند ما دربارهٔ موضوعاتی که راحت و با اعتمادبه‌نفس به آن‌ها می‌پردازیم، بهتر و بااشتیاق بیشتری می‌نویسیم. 

امروزه برای بسیاری از دانشجویان فیلم‌ها همان موضوعات هستند و راهنمایی کوچک برای نوشتن درباره فیلم‌ها از این عشق و دانایی دربارهٔ فیلم‌ها ــ از فیلم‌هایی که دانشجویان به‌خوبی می‌شناسند تا آن‌ها که ممکن است فقط درباره‌شان خوانده یا شنیده باشند ــ به عنوان راهی برای تشویق و پرورش یادگیری مهارت‌های نوشتن کمک می‌گیرد.

تیموتی کوریگان امیدوار است با پُر کردن فاصلهٔ میان کتاب‌های راهنمای فیلم و متون مطالعات سینمایی از طریق بیان فشردهٔ درس‌های نویسندگی که به طور خاص به کار نقد فیلم می‌آیند نقش این راهنما را ایفا کند.

 خواندن کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن دربارهٔ فیلم‌ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به سینما و نوشتن درباره سینما به ویژه دانشجویان رشته‌های مرتبط با سینما.

 بخشی از کتاب راهنمایی کوچک برای نوشتن دربارهٔ فیلم‌ها

برای این‌که بدانید چگونه فیلم‌ها را به پرسش بگیرید و چگونه دربارهٔ آن‌ها یادداشت بنویسید باید پرسش‌ها و یادداشت‌های‌تان را در قالب موضوعات مشخصی برای تحلیل بیان کنید. چنین پرسش‌ها و یادداشت‌هایی به پرسش‌های بیشتر و پاسخ‌هایی نیمه‌تمام یا کامل می‌رسند. در پایان این مسیر مقاله‌ای خواهیم داشت که با تمرکز روی درون‌مایه‌ها و تکنیک‌های خاص در یک فیلم آن را تحلیل می‌کند. بخش اصلی این فرآیند پروراندن واژگانی است که به وسیلهٔ آن‌ها بتوانید پرسش‌های بهتری بپرسید، آن‌چه را در فیلم دیده و درباره‌اش اندیشیده‌اید بهتر توصیف کنید و تحلیل خود را در قالب نوشته‌ای متمرکز و سازمان‌یافته بیان کنید. توانایی شما برای درک الگوی تدوین نما نمای معکوس در فیلم مایکل کلایتون (۲۰۰۷) و اظهارنظر دربارهٔ آن یا توصیف «سلطهٔ کلوزآپ‌ها» بر فیلم ماری آنتوانت سوفیا کاپولا (۲۰۰۶) نه‌فقط موضوع خوبی برای یک گفت‌وگوی کلاسی است، بلکه به نویسندهٔ خوب امکان می‌دهد بهتر و درست‌تر تشخیص دهد و موقعیت فیلم را در سنت وسیع‌تر تاریخ و تحلیل فیلم ارزیابی و بررسی کند. این‌گونه تشخیص‌ها شما را در مسیر یافتن موضوعی برای نوشتن مقاله راهنمایی می‌کنند.

هر رشته‌ای زبان خاص خود یا واژگانی را دارد که به کمک آن دربارهٔ موضوع مورد نظرش با دقت و ظرافت بحث می‌کند. برای مثال منتقد ادبی باید بین استعاره و تشبیه تمایز قایل شود؛ چرا که این اصطلاحات آرایه‌های ادبی متفاوتی را توصیف می‌کنند که هر یک به نوبهٔ خود، به درک و دریافت متفاوتی منجرمی‌شوند؛ «عشق من شبیه یک رز، رز قرمز است (تشبیه)» متفاوت است با «عشق من رز قرمز زندگی است (استعاره)» و شخصی که می‌تواند این تفاوت را تشخیص دهد، این عبارت‌ها را بهتر می‌خواند و تفسیر می‌کند. مثلاً یک هوادار با معلومات بسکتبال اگر با واژگانی تخصصی چون شوت جفت، سد کرد و ضدحمله آشنایی داشته باشد، کنش‌های بازی را درست‌تر و سریع‌تر جمع‌بندی و ارزیابی می‌کند.


علی دائمی
۱۴۰۱/۰۶/۱۳

چند نکته دربارهٔ این کتاب: ✅ از اون جایی که کتاب‌های کمی در حوزهٔ نقدنویسی برای سینما منتشر شده، باید وجود این کتاب رو در بازار چاپ و نشر غنیمت دونست؛ علی‌الخصوص که نسبت به سایر کتاب‌ها منبع روزآمدتریه و فیلم‌های

- بیشتر
پویا
۱۴۰۰/۰۵/۰۶

کتاب بسیار خوبی‌یه و به همه‌ی کسانی که به نقدنویسیِ سینمایی علاقه‌مندند پیشنهاد می‌کنم. و حتی به کسانی که صرفاً به سینما علاقه‌مندند و قصدی برای نوشتن ندارند هم پیشنهاد می‌کنم.

اولین گام برای تماشای هوشمندانهٔ فیلم، چنان که کوکتو می‌گوید، ترک عادت تماشای فیلم «از گوشهٔ چشم» است.
علی دائمی
رابرت آلن و داگلاس گومری در کتاب تاریخ فیلم: نظریه و عمل به این نکته اشاره می‌کنند که: «پرداختن به تاریخ، صرفاً انتقال داده‌ها نیست، به قضاوت نیاز دارد.»
علی دائمی
در آن لحظه‌های اجتناب‌ناپذیر ناکامی، این کلام راسین را به یاد بیاورید: «تراژدی من تمام شد. تنها کاری که مانده این است که آن را بنویسم.»
علی دائمی
تحلیل فیلم اساساً دربارهٔ این است که ببینیم چگونه موضوعی شکل گرفته تا به واسطهٔ قدرت هنر، تکنولوژی و تجارت معنایی خاص را منتقل کند.
niloufar.dh
فیلم‌ها فقط دربارهٔ یک داستان، یک شخصیت، یک مکان یا یک شیوهٔ زندگی نیستند؛ آن‌ها همان‌طور که جان برجِر نامیده، «نوعی نگاه» به حضور این عناصر در زندگی ما هستند.
niloufar.dh
فیلم‌ها فقط دربارهٔ یک موضوع نیستند بلکه شکلی‌اند از نمایش آن موضوع با اهدافی خاص و برای آفرینش معانی خاص.
niloufar.dh
برای نوشتن مقاله‌های خوب دربارهٔ یک فیلم، باید آن را بیش از یک‌بار تماشا کرد، خواه خود فیلم و خواه نسخهٔ ویدیویی‌اش را که معمولاً بیشتر در دسترس است. (نک: صص ۱۴۱ ـ ۱۳۹) امکان ندارد با یک‌بار تماشا بتوان تمام ظرافت‌ها و پیچیدگی‌های یک فیلم را دید و همزمان این اطلاعات را یادداشت کرد. در شرایط مطلوبْ تماشای فیلم برای بار اول می‌تواند تماشایی کم‌وبیش آزاد از یادداشت‌برداری باشد که در طول آن از خود فیلمْ بدون هیچ واسطه‌ای لذت می‌برید. با دومین (و در شرایط مطلوب سومین) نوبت تماشا می‌توانید یادداشت‌های دقیق‌تر و مفصل‌تری بنویسید. یک‌بار تماشای فیلمی که قصد دارید درباره‌اش هوشمندانه بحث کنید هرگز کافی نیست.
علی دائمی
قاب تصویر سینمایی مرزهای آن را شکل می‌بخشد و میزانسن را در بر می‌گیرد. بسیاری فیلم‌ها، مانند فیلم توهم بزرگِ ژان رنوار (۱۹۳۷)، و فیلم پنجرهٔ عقبیِ هیچکاک (۱۹۵۴)، میزانسن خود را با قاب‌های داخلی پنجره‌ها، راهروها، یا صحنهٔ نمایش پُر می‌کنند تا ما را متوجه اهمیت قاب‌ها و نظرگاه در داستان کنند.
niloufar.dh
نما تصویر واحدی است که پیش از آن‌که فیلم به تصاویر متفاوت برش زده شود، روی پرده می‌بینید. برخلاف عکس یک نمای واحد می‌تواند کنش‌ها یا حرکت‌های مختلفی را نشان دهد و قابی که تصویر را در بر می‌گیرد ممکن است متحرک باشد. یک نما ممکن است ابتدا کابویی را در باری نشان دهد و سپس با نزدیک کردن دوربین او را بزرگ‌تر از چیزی که واقعاً هست نشان ده
niloufar.dh
واقع‌گرایی در یک فیلم برای رسیدن به هدفی شکل گرفته
niloufar.dh
میزانسن اصطلاحی فرانسوی است که به طور نسبی به مفهوم «هر آن‌چه در صحنه گذاشته می‌شود» ترجمه شده و به تمام ویژگی‌های تصویر سینمایی اشاره می‌کند که مستقل از موقعیت دوربین، حرکت دوربین و تدوین وجود دارند (اگرچه بیننده این ابعاد متفاوت را به شکل منسجم و در یک تصویر واحد می‌بیند). میزانسن شامل نور، لباس، صحنه، کیفیت بازی، شکل‌ها و شخصیت‌های دیگر در یک صحنه است.
niloufar.dh
تحلیلِ شخصیت‌ها را می‌توانید با این پرسش شروع کنید که آیا این شخصیت‌ها واقعی به نظر می‌رسند یا قرار است واقعی به نظر برسند؟ چه چیز آن‌ها را واقعی می‌کند؟ با لباس‌ها، گفت‌وگوها یا چیزهای دیگری تعریف می‌شوند؟ اگر واقع‌گرایانه نیستند، چرا نیستند و چرا عجیب یا فانتزی به نظر می‌رسند؟ شخصیت‌ها هماهنگ با فضای داستان به نظر می‌رسند؟ فیلم عمدتاً روی یک یا دو شخصیت (مانند فیلم خواب گِران) تمرکز می‌کند یا روی تعداد زیادی از شخصیت‌ها (مانند فیلم نشویل (۱۹۷۵) که ظاهراً شخصیت محوری در آن وجود ندارد)؟ شخصیت‌ها تغییر می‌کنند و اگر چنین است چه تغییراتی را تجربه می‌کنند؟ شخصیت‌ها ظاهراً بیانگر چه ارزش‌هایی هستند؟ آن‌ها دربارهٔ موضوعاتی مانند استقلال، جنسیت و عقاید سیاسی چه می‌گویند؟ ما معمولاًخصوصیات و رفتار شخصیت‌ها را بدیهی فرض می‌کنیم، و این‌ها نمونهٔ پرسش‌هایی هستند که برای شناخت بهتر شخصیت‌ها می‌توانید بپرسید و بگویید چرا مهم هستند.
niloufar.dh
روایتی که به اندازهٔ کافی خودانگیخته و غافل‌گیرکننده نیست، به‌راحتی محکوم به تصنعی، قالبی، غیرطبیعی و اغراق‌آمیز بودن می‌شود؛ و روایتی هم که به اندازهٔ کافی الگومند نیست، به‌راحتی محکوم به تصادفی، آشفته، بی‌سروشکل و باری به هر جهت بودن می‌شود.
niloufar.dh
معمولاً وقتی به روایت سینمایی اشاره می‌کنیم، منظورمان فیلم‌های داستانی است، نه فیلم‌های مستند یا تجربی. روایت را می‌توانیم به عناصر سازندهٔ متفاوتی تقسیم کنیم: داستان: تمامی رویدادی است که برای ما نمایش داده می‌شود یا می‌فهمیم اتفاق افتاده است. پیرنگ: تنظیم یا ترکیب آن رویدادها براساس نظم یا ساختاری خاص است.
niloufar.dh
بازشناسی درون‌مایه‌های یک فیلم، بنیان اصلی تحلیل شماست.
niloufar.dh
درون‌مایه‌ها اغلب بنیان یک تحلیل می‌شوند چرا که به ایده‌های اصلی فیلم اشاره می‌کنند. آن‌ها به عبارت دقیق‌تر «اخلاقیات» یا پیام یک فیلم نیستند؛ ایده‌های اصلی و فرعی‌ای هستند که به توضیح کنش‌ها و رویدادهای فیلم کمک می‌کنند. به عنوان مثال پرسش‌های زیر را بپرسید: ۱. شخصیت‌های اصلی چه کسانی هستند؟ ۲. آن‌ها چه چیزی دربارهٔ خودشان و در ارتباط با یکدیگر نمایش می‌دهند؟ اهمیت فردیت یا جامعه؟ قدرت انسانی یا شفقت انسانی؟ ۳. چگونه کنش‌های آن‌ها داستانی با معنا یا مجموعه‌ای از معانی را می‌آفریند؟
niloufar.dh
هنگام نوشتن دربارهٔ فیلم، قاب به مستطیلی گفته می‌شود که تصویر را در بر می‌گیرد: قاب خودِ پردهٔ سینما، که در طول فیلم تغییر نمی‌کند، و مهم‌تر از آن، قاب دوربین، که عموماً به‌نسبت رابطه‌اش با اشیایی که از آن‌ها فیلم‌برداری می‌شود، تغییر می‌کند. آگاهی از این اصطلاحات و کاربردهای آن‌ها باعث می‌شود نسبت به کنترل آن‌چه می‌بینید و کیفیت آن توسط قاب دوربین بیشتر دقت کنید. برای مثال متوجه می‌شوید چه‌طور قاب دوربین ممکن است کنش‌های خاصی را در بر بگیرد و کنش‌های دیگری را حذف کند، یا چه‌طور زاویه‌ای که دوربین در آن قرار گرفته یا فاصلهٔ آن از یک شخص به طور چشمگیری به انتقال معنای مورد نظر فیلم‌ساز کمک می‌کند.
niloufar.dh
برای نوشتن مقاله‌های خوب دربارهٔ یک فیلم، باید آن را بیش از یک‌بار تماشا کرد، خواه خود فیلم و خواه نسخهٔ ویدیویی‌اش را که معمولاً بیشتر در دسترس است.
niloufar.dh
یاد بگیرید اطلاعات مربوط به وسایل صحنه، لباس‌ها، موقعیت دوربین و غیره را حتا در اولین نمایش فیلم فوراً یادداشت کنید و سپس گویاترین شاهد مثال را انتخاب کنید.
niloufar.dh
هر چه فیلم‌های بیشتری ببینید و نسبت به تفاوت‌ها و شباهت‌ها هوشیارتر شوید، پرسش‌های درست سریع‌تر به ذهن می‌رسند
niloufar.dh

حجم

۴۷۶٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۱۷۹ صفحه

حجم

۴۷۶٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۱۷۹ صفحه

قیمت:
۶۵,۰۰۰
۳۲,۵۰۰
۵۰%
تومان