کتاب باقی‌مانده‌های آشویتس

کتاب باقی‌مانده‌های آشویتس نوشته جورجو آگامبن است. این کتاب یادگاری از بازماندگان آشویتس است. در این کتاب می‌خوانید چگونه نجات‌یافتگان می‌توانند به نیابت از غرق‌شدگان سخن بگویند و به جای آنها شهادت دهند، چگونه آنان می‌توانند به تجربه‌ای گواهی دهند که خودشان نیز از سرنگذرانده‌اند، آگامبن ویرانه‌های اخلاقیات آشویتس را برای طرح نوعی اخلاق نوین شهادت جست‌وجو می‌کند. نتیجه این جست‌وجو کتابی است تحریک‌برانگیز درباره‌ی آشویتس است که اندکی پس از انتشارش به زبان ایتالیایی آغازگر بحث‌های دامنه‌داری شد.

آشویتس اردوگاهی بود که هیتلر در آن مخالفانش را در زمان جنگ جهانی دوم، به روش‌های هولناک و دسته جمعی از بین می‌برد.

خواندن کتاب باقی‌مانده‌های آشویتس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب باقی‌مانده‌های آشویتس

در جریان محاکمهٔ اورشلیم بیت‌المقدس، خط ثابت دفاع آیشمان به‌روشنی در این کلمات وکیل او، رابرت سرویاتوس، بیان می‌شد: «آیشمان خود را در پیشگاه خداوند گناهکار احساس می‌کند،‌ نه در پیشگاه قانون.» آیشمان (که دخالتش در انهدام یهودیان به‌خوبی مستند شده بود، حتی اگر نقش او چه‌بسا با آنچه دادستان استدلال می‌کرد متفاوت بود) در عمل تا آنجا پیش رفت که اعلام کرد می‌خواهد «خود را در ملأ عام حلق‌آویز کند» تا «جوانان آلمانی از بار گناه رها شوند». با این حال، او تا پایان همچنان به پافشاری بر این مدعا ادامه داد که گناهش در پیشگاه خداوند (که برای او فقط یک höherer Sinnesträger بود، یک حامل والاتر معنا) نمی‌تواند به‌لحاظ قانونی مورد پیگرد قرار گیرد. تنها توضیح ممکن برای این پافشاری آن است که، اگرچه پذیرش گناه اخلاقی به نظر متهم به‌لحاظ اخلاقی بزرگ‌منشانه می‌رسید، او نمی‌خواست هیچ گناه قانونی را گردن گیرد. (هرچند، از دیدگاهی اخلاقی، گناه قانونی در قیاس با گناه اخلاقی باید جدیت کمتری داشته باشد.)

چندی پیش، گروهی که زمانی عضو یک سازمان سیاسی چپ‌گرای افراطی بودند بیانیه‌ای در یک روزنامه منتشر کردند، و در قبال ارتکاب به قتل یک افسر پلیس در بیست سال پیش اعلام مسئولیت سیاسی و اخلاقی کردند. این بیانیه اظهار می‌کرد: «با این حال، چنین مسئولیتی نمی‌تواند... به مسئولیتی با سرشت کیفری بدل گردد.» باید به یاد داشت که پذیرش مسئولیت اخلاقی فقط در صورتی ارزش دارد که فرد حاضر به پذیرفتن پیامدهای قانونی مرتبط باشد. به‌نظر می‌رسد نویسندگان بیانیه در این مورد تا اندازه‌ای شک داشته‌اند، زیرا در قطعه‌ای مهم از آن مسئولیتی را به عهده می‌گیرند که بی‌چون‌وچرا قضایی می‌نماید، و اظهار می‌کنند که آنها در «ایجاد جوّی که به این قتل انجامید» نقش داشته‌اند.