کتاب گم شدن زیبای خفته

کتاب گم شدن زیبای خفته، یک اثر در ژانر جنایی و معمایی است که با ریتمی سریع و اتفاقات و رویدادهایی غیر منتظره به پیش می‌رود. راس مک‌دانلد نویسنده‌ی کتاب و عباس کریمی عباسی مترجم آن است. کار نشر کتاب بر عهده انتشارات ورا بوده است. 

درباره‌ی کتاب گم شدن زیبای خفته

کتاب گم شدن زیبای خفته، یک رمان جنایی جذاب است. که نه تنها روایت رویدادهای سریع و اتفاقات غیر منتظره‌ای است که در داستان رخ می‌دهد بلکه به کنکاش در ریشه‌های علمی و گره‌های ذهنی فرد مجرم و قربانی هم می‌پردازد. در اصل نویسنده‌ای که رمان جنایی می‌نویسد، از همینجا با نویسنده‌ی اتفاقات پلیسی تفاوت دارد. جنایی نویس باید بتواند هم هنر نوشتن و شرح و بسط وقایع را داشته باشد و هم شخصیت‌هایش را واکاوی کند و دلایل اصلی که آن‌ها را به جرم و جنایت می‌کشاند پیدا کند. همین باعث می‌شود که مخاطبین این دسته داستان‌ها تا مدت‌ها ذهنشان درگیر کتاب و ماجرای آن بماند. اما نویسنده‌ی داستان پلیسی، ریتم تندی از وقایع و اتفاقات را پشت سر هم ردیف می‌کند. به طوری که ذهن خواننده کتاب را فقط در حین مطالعه درگیر نگه دارد.

راس مک‌دانلد نویسنده‌ی کتاب گم شدن زیبای خفته، به خوبی از پس این کار برآمده و رمان جنایی فوق العاده‌ای را نوشته است. او ماجرای مردی را روایت می‌کند که به صورت ناخواسته وارد درگیری‌های عاطفی زنی با همسرش می‌شود و مشکلات از همین‌جا آغاز می‌شوند

کتاب گم شدن زیبای خفته را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

گم شدن زیبای خفته برای افرادی که به کتاب‌های جنایی و داستان‌های پلیسی با ریتم تند و ماجراهای هیجان‌انگیز علاقه دارند، جذاب و خواندنی است. 

درباره‌ی راس مک‌دانلد

راس مک‌دانلد که در ۱۳ دسامبر ۱۹۱۵ متولد شد، نویسنده‌ی آمریکایی کانادایی رمان‌های جنایی است. شهرت او بیشتر به دلیل نوشتن مجموعه‌ی hard boiled است. مک دانلد در ۱۱ ژوئیه ۱۹۸۳ در کالیفرنیا درگذشت. 

جملاتی از کتاب گم شدن زیبای خفته 

به خودم گفتم که نمی‌توانم به کناره امواج بروم چراکه شب فرارسیده و پیرامون دریا رو به تاریکی می‌رفت. صد تا دویست یارد بالاتر از من، تخته‌سنگ‌های پراکنده به‌هم‌پیوسته و ساحل را مسدود کرده بودند. تصمیم گرفتم تا جایی که می‌توانم بروم و سپس برگردم. چیزی در اینجا وجود داشت که نگرانم می‌کرد. در نوری که رو به اتمام بود صخره و تخته‌سنگ‌ها چون منظره‌ای بودند که برای آخرین بار دیده می‌شوند.

چیزی سفید در بین تخته‌سنگ‌ها بود. نزدیکتر که شدم دیدم زنی است و صدای گریه کردنش با صدای امواج خیزاب ساحلی درهم آمیخته بود. صورتش را از من برگرداند، اما من او را شناخته بودم.

وقتی که به او رسیدم بی‌حرکت نشسته بود و چون موجودی به نظر می‌رسید که تصادفی، در شکافی گیر کرده است.

پرسیدم: 'مشکلی هست؟'

گریه زن با فرو دادن آب دهانش خیلی ناگهانی قطع شد گویی که همه اشک‌هایش را با آن قورت داده باشد. 

صورتش را به سمت من چرخاند

- نه. هیچ مشکلی نیست.

- اون پرنده مرده؟

- آره. مرد.

صدایش بلند و محکم بود:

- حالا راضی شدین؟

- راضی کردن من به این آسونیا نیست. بهتر نبود برای نشستن یه جای امن‌تری پیدا می‌کردید؟