کتاب داستان دو شهر

کتاب «داستان دو شهر» نوشتهٔ چارلز دیکنز با ترجمهٔ ابراهیم یونسی در نشر نگاه چاپ شده است. داستان دو شهر، در ابتدا به‌صورت هفتگی و در قالب چند کتاب منتشر می‌شد؛ اما با فروشی بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه از زمان اولین چاپ، در کنار کتاب شازده کوچولو، یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های دنیا شد.

درباره کتاب داستان دو شهر

چارلز دیکنز برجسته‌ترین رمان‌نویس انگلیسی عصر ویکتوریا است و به عقیدهٔ جیمز جویس، از شکسپیر به بعد دیکنز تأثیرگذارترین نویسنده در زبان انگلیسی بوده ‌است. این داستان که دقیقاً هم‌زمان با تغییرات بزرگ زندگی دیکنز بوده از نظر منتقدان ادبی، بهترین اثر او شناخته می‌شود. همچنین این رمان آخرین اثر دیکنز است. او پس از تمام شدن کتابش گفته بود: «در تمام مدتی که این کتاب را می‌نوشتم هیجان‌زده و غمگین بودم. من تمام تلاشم را برای آن کردم.»

در داستان دو شهر روایت زندگی لوسی، دختر جوانی را می‌بینیم که از پدرش دور افتاده است. پدر او هجده سال است که در زندان است و یکی از دوستان پدر، جارویس لری که کارمند بانک است، از لوسی مراقبت می‌کند و راز زنده‌بودن پدرش را برایش فاش می‌کند. لوسی همراه او به دیدن پدرش می‌رود و پدرش را در شرایطی اسفناک در یک اتاق زیرشیروانی پیدا می‌کند. آن‌ها با هم به انگلستان می‌روند. در طول داستان، لوسی و پدرش با یک زندانی دیگر آشنا می‌شوند: چارلز دارنی. اشراف‌زاده‌ای فرانسوی که از فساد طبقه اشراف دل‌زده و فراری است؛ اما تحولات حاصل از انقلاب فرانسه دست از سر او برنمی‌دارد. او جایگاه اجتماعی و ثروت خود را می‌گذارد و به‌عنوان معلم زبان راهی انگلستان می‌شود. در این میان مردم ستمدیده و فقیر فرانسه علیه طبقه اشراف قیام می‌کنند و پیروز می‌شوند. او علی‌رغم ذات خوبش، قربانی هیجانات ضد تبعیض انقلاب می‌شود. دیدار لوسی و چارلز اتفاقات بعدی داستان را رقم می‌زند.

«داستان دو شهر» رمانی دربارهٔ عشق و انقلاب است که داستانش در لندن و پاریس، قبل و در طول انقلاب فرانسه رخ می‌دهد. در این داستان، دیکنز از واقعیت یک لندن کثیف پرده‌برداری می‌کند. این رمان، داستان جوانی کشاورززاده را تحت تعالیم اشرافی‌گرایی‌های فرانسوی در سال‌های منتهی به انقلاب و خشونت‌های انقلابیون را نسبت به اشراف سابق، در سا‌ل‌های اول انقلاب فرانسه به تصویر می‌کشد. در این جریانات ماجرای چند نفر دنبال می‌شود، از همه مهمتر چارلز دارنه، اشرافی فرانسوی سابق و سیدنی کارتن، وکیلی بریتانیایی که فراری است و تلاش می‌کند زندگی ناخوشایندش را با عشق به همسر دارنه، لوسی مانه نجات دهد.

داستان دو شهر دو قهرمان مرد به نام‌های دارنی و کارتون دارد که هرکدام از آن‌ها حکایت دو روی تاریک و روشن انسان هستند. در تمام رمان‌های چارلز دیکنز این تقابل شخصیت‌های سفید و آرمان‌گرا با افراد سیاه و بدذات به چشم می‌خورد. در این داستان چارلز دارنی در دادگاه سیاسی انگلستان به جرم خیانت به کشور دستگیر شده است. در این جریان، سیدنی کارتن و چارلز دارنی هر دو به لوسی که حالا دختر زیبایی شده علاقه‌مند می‌شوند؛ اما چارلز سریع‌تر از سیدنی دست به کار می‌شود اما سیدنی نیز پا پس نمی‌کشد.

کتاب داستان دو شهر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به ادبیات انگلستان و دوستداران آثار دیکنز پیشنهاد می‌شود.

اقتباس‌های سینمایی از رمان داستان دو شهر

در سال ۱۹۱۱ نخستین نسخهٔ سینمایی از این رمان به کارگردانی ویلیام جی هامفری به‌صورت صامت در آمریکا ساخته شد. بازیگران آن عبرت بودند از: ماوریس کاستلو، فلورنس ترنر، جان بانی، نورما تالماج، ویلیام جی هامفری

نسخه‌ٔ سینمایی و صامت دیگری از این رمان به کارگردانی فرانک لوید در سال ۱۹۱۷ در آمریکا منتشر شد. بازیگران اصلی آن ویلیام فارنوم، جوئل کارمن و چارلز کلاری بودند.

در سال ۱۹۳۵ فیلم دیگری از داستان دو شهر در ایالات متحده به کارگردانی جک کانوی ساخته شد. رونالد کولمن، بازیل رتبون، الیزابت آلن، بلانش یورکا و جان دیویدسون در این اثر ایفای نقش کردند.

نسخه‌ٔ دیگر این رمان در سال ۱۹۵۸ به کارگردانی رالف توماس در بریتانیا منتشر شد. بازیگران آن را دیرک بگارد، آلفی بیس، سسیل پارکر، کریستوفر لی، دونالد پلیسنس و دانکن لمانت تشکیل می‌دهند.

در سال ۱۹۸۰ نیز فیلمی تلویزیونی از رمان داستان دو شهر به کارگردانی جیم گودارد ساخته شد.

درباره‌ چارلز دیکنز

چارلز جان هوفام دیکنز ۷ فوریه ۱۸۱۲ متولد شد. از کودکی مجبور بود تا در کارخانه کار کند. پدرش که قادر نبود بدهی‌هایش را پرداخت کند زندانی شده بود. وقتی دوران حبس پدر تمام شد، دیکنز به تحصیلاتش ادامه داد. سپس کارمند دفتر یک وکیل و بعد گزارشگر روزنامه شد. کتاب‌های مشهور او نیکلاس نیکلبی، سرود کریسمس، دیوید کاپرفیلد، آرزوهای بزرگ، الیور تویست و داستان دو شهر است. از کتاب‌های او تا به حال اقتباس‌های سینمایی و تئاتری بسیاری صورت گرفته است.

جیمز جویس نویسنده مشهور معاصر، چارلز دیکنز را بعد از شکسپیر تاثیرگذارترین نویسنده‌ی انگلیسی‌زبان می‌داند. دیکنز در ۹ ژوئن۱۸۷۰ به طور ناگهانی و بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت. مزار او اکنون در کلیسای وست‌مینیستر در بخش ویژه نویسندگان معروف به کنج شاعران در لندن جای دارد. در سال ۱۹۲۵، خانه‌ای که دیکنز برای مدتی در آن زندگی می‌کرد، حالا تبدیل به موزه‌ای درباره زندگی او شده است. دیوید لین اولین فیلمسازی بود که به سراغ آثار چارلز دیکنز رفت و در برگردان دو اثر او، آرزوهای بزرگ و اولیور تویست، توانست دو فیلم فراموش نشدنی به تاریخ سینما هدیه کند. بعدها نیز کارگردان دیگر انگلیسی به نام کارول رید نسخه ای موزیکال از اولیور تویست ساخت.

درباره ابراهیم یونسی

ابراهیم یونسی، نویسنده و مترجم ایرانی، متولد ۱۲ خرداد ۱۳۰۵ در بانه کردستان است. او نخستین فرماندار کردستان بود. برای تحصیل به فرانسه رفت و بعد از اتمام تحصیلاتش به ایران برگشت و به ارتش پیوست. در ارتش یک پایش را از دست داد. بعد از انقلاب به اعدام محکوم شده بود و سال‌ها در زندان بود. اما درنهایت به‌دلیل اینکه پایش را از دست داده بود در حکمش تخفیف گرفت.

او در طول مدتی که در زندان بود کتاب هنر داستان‌نویسی را به رشتهٔ تحریر درآورد و بیش از هشتاد کتاب را از زبان انگلیسی و یک کتاب از زبان فرانسوی به فارسی ترجمه کرد. ابراهیم یونسی در پایان عمرش به آلزایمر مبتلا شد و در نهایت ۱۹ بهمن ۱۳۹۰ در تهران چشم از دنیا فروبست.

بخشی از کتاب داستان دو شهر

«در انگلستان آن‌قدر نظم و امنيت نبود که لاف و گزاف ملی را توجيه کند : سرقت مسلحانه و راهزنی هر شب، حتی در خود پايتخت به وقوع می‌پيوست. به خانواده‌ها اخطار شده بود تا اثاثه خود را در محل مطمئنی به امانت نگذاشته‌اند از شهر خارج نشوند، راهزن شبانگاهی کاسب روزهنگام بود، و اگر کاسبی که شب‌هنگام در سمت سردسته راهزنان راه بر وی گرفته بود او را بازمی‌شناخت بی‌پروا گلوله‌ای به مغزش شليک می‌کرد و سواره دور می‌شد. هفت راهزن در کمين کالسکه پست نشستند، مستحفظ پست سه نفر از ايشان را کشت و به علت نداشتن مهمات بيشتر با گلوله چهارم به زندگی خويش پايان داد، و سپس کالسکه با فراغت خاطر و سر فرصت چاپيده شد. در «ترنهام گرين۲۸ » راهزنی راه بر شهردار لندن، آن شخصيت والاجاه، گرفت و جناب ايشان را در پيش چشم ملتزمان رکاب لخت کرد. زندانيان زندان‌های لندن با کليدداران زندان به ستيزه برمی‌خاستند، و قانون به حمايت از شأن و حرمت خويش آنان را به گلوله «کارابين» می‌بست؛ دزدان در سالن‌های دربار صليب‌های الماس نشان را بر گردن نجبا و اشراف قيچی می‌کردند، تفنگداران در پی اشياء مسروقه به کليسای «سنت جايلز» می‌ريختند؛ جمعيت به تفنگداران شليک می‌کرد و تفنگداران به روی جمعيت آتش می‌گشودند، و چنين وقايعی در نظر هيچ کس غير عادی نبود، و در اين ميان وجود جلاد، که لحظه‌ای فراغت نداشت و گرهی از کار نمی‌گشود، مدام مورد نياز بود؛ گاه، صف طويلی از انواع تبهکاران را به دار می‌کشيد؛ گاه سارقی را که پنجشنبه دستگير شده بود شنبه به دار می‌آويخت؛ گاه دست ده‌ها نفر را در «نيوگيت۲۹ » داغ می‌کرد و زمانی جزواتی را دم در «وست مينسترهال» به آتش می‌کشيد؛ امروز جان قاتل بيرحمی را می‌گرفت و فردا دله‌دزدی را که شش پنس از پسرکی روستايی دزديده بود به کام مرگ می‌فرستاد.»