با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب پاییز صد ساله شد

نویسنده:نیکی فیروزکوهی

انتشارات:ماه باران

دسته‌بندی:

امتیاز

۴.۲از ۹ رأیخواندن نظرات

۴٫۲

(۹)

خواندن نظرات

معرفی کتاب پاییز صد ساله شد

و خاطرات ... نه مجالِ گریز می‌دهند نه رخصتِ خلوتی خاطرات روحِ تو را می‌درند در رخوتِ سردِ روز هایت چنان بارانی ات می‌کنند که برگ ریزان سهم تو می‌شود خاطرات از تو و لحظه‌هایت عبور می‌کنند می‌دوی و می‌دوند و نمی‌دانی کدام‌یک زنده تر است

نظرات کاربران

Nika

۱۳۹۷/۰۸/۰۳

پاییز فصل دوست داشتنی من! ممنون که ذره ای از وجودم را گرفته ای تا که بفهمم همه می آیند،آمدن را همه بلدند؛مهم هنر ماندن است! مهم آن برگی است که با طوفانی هم از شاخه ای سست جدا نمیشود! "چون دلش گیر توست"

dokhtare porteghali

۱۳۹۸/۰۹/۰۱

شعرهای نیکی خیلی روح لطیفی دارن لطفا بقیه کتاباش رو هم بزارین. از قیصر امین پور هم کتاب بیارین واقعا جای تعجبه ک هیچ کتابی ازش در طاقچه نیست

نیلوفر مسعودی

۱۴۰۳/۰۶/۲۳

در هرج و مرج ناگزیر این روزها چه چیزی با ارزش تر از خواندن چنین کتابی؟ توصیه میکنم بخوانید و لحظه ای با شفافیت اندیشه و زیبایی نگاه نویسنده به خود و پیرامونتان بنگرید.

بریده‌هایی از کتاب

هیچ چیز غم‌انگیز‌تر از این نیست که بدانیم ما پیش از آرزو‌هامان می‌‌میریم

من از این عشق ردّ نمیشوم من در این عشق حل می‌شوم

آرام

چگونه است چکیدنِ کسی‌ از چشم‌های خودش

بلاتریکس لسترنج

مرا در آغوش بگیر من بوی روستا می‌دهم بوی دریا بوی نمک بوی دستانِ‌ترک خورده‌ی ماهیگیرِ خستهِ شهرمان من لهجه دارم بلند می‌خندم بلند می‌گریم بلند عشق می‌ورزم

آرام

خوش به حالِ مار تنها موجودیست که پیچ و تابش از درد نیست

پاییز بانو

باید چنان بی‌ صدا کنارِ قدم‌هایت بشکنم تا جاودانه کنم صلابتِ عشق را

Maryam Bagheri

محبوب من!!! این شعر‌ها را با مهر بخوان کسی‌ که هر شبِ خدا با خیالِ تو خوابیده جز حقیقت چیزی نمی‌‌گوید

بلاتریکس لسترنج

حیرت نکن نازنین بر این روز‌ها بخند هیچ چیز غم‌انگیز‌تر از این نیست که بدانیم ما پیش از آرزو‌هامان می‌‌میریم

Maryam Bagheri

هیچ نبود و چیزی نخواهد بود ولی‌ دل دادیم و دلداده ماندیم که همین بی‌ نهایت است و قشنگ

خلقِ من تنگتر از سرخ‌ترین غروبی که دیده‌ای هذیانِ لحظه‌هایی‌ را می‌گوید که بی‌ آمدن، گذشت

دوئل دو صندلی خالی