کتاب وطن دیگران

کتاب الکترونیکی «وطن دیگران» نوشتهٔ لیلا سلیمانی و با ترجمهٔ پریزاد تجلی، توسط نشر مروارید منتشر شده است. این رمان داستان خانواده‌ای مراکشی-فرانسوی را در بستر تحولات تاریخی و اجتماعی مراکش روایت می‌کند و به موضوعاتی چون مهاجرت، تفاوت‌های فرهنگی و نقش زنان در جامعه می‌پردازد. روایت کتاب از سال ۱۹۴۴ آغاز می‌شود و زندگی سه نسل از این خانواده را در مواجهه با استعمار، تغییرات اجتماعی و جست‌وجوی هویت دنبال می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب وطن دیگران

«وطن دیگران» اثری داستانی است که در قالب رمان، سرگذشت خانواده‌ای مراکشی-فرانسوی را در میانهٔ قرن بیستم دنبال می‌کند. لیلا سلیمانی، نویسندهٔ مراکشی‌تبار، با الهام از تاریخچهٔ خانوادگی خود، روایتی چندلایه از زندگی در مراکشِ دوران استعمار و پس از آن ارائه داده است. داستان با ازدواج دختری فرانسوی به نام «ماتیلد» با «امین»، سرباز مراکشی ارتش فرانسه، آغاز می‌شود و به مهاجرت آن‌ها به مراکش و تلاش برای ساختن زندگی در سرزمینی بیگانه می‌پردازد. ساختار کتاب بر پایهٔ روایت‌های خانوادگی و نگاه به تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مراکش استوار است. این رمان، علاوه‌بر پرداختن به روابط خانوادگی و فردی، تصویری از کشمکش‌های هویتی، تفاوت‌های طبقاتی و جنسیتی و تأثیرات استعمار بر زندگی روزمرهٔ مردم ارائه می‌دهد. «وطن دیگران» با نگاهی جزئی‌نگر و انسانی، تجربهٔ زیستن در مرز میان دو فرهنگ و تلاش برای یافتن جایگاه و معنا را به تصویر کشیده است.

خلاصه داستان وطن دیگران

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «وطن دیگران» با روایت زندگی «ماتیلد»، دختر جوان فرانسوی، آغاز می‌شود که در بحبوحهٔ جنگ جهانی دوم عاشق «امین»، سرباز مراکشی ارتش فرانسه، می‌شود و پس از ازدواج با او به مراکش مهاجرت می‌کند. ورود ماتیلد به سرزمینی بیگانه، آغاز چالش‌های هویتی و فرهنگی اوست؛ او باید خود را با زندگی در مزرعه‌ای دورافتاده، خانوادهٔ شوهر و سنت‌های ناآشنای مراکشی وفق دهد. روایت کتاب، از زاویهٔ دید ماتیلد و دیگر اعضای خانواده، به تدریج گسترش می‌یابد و نسل‌های بعدی را نیز در بر می‌گیرد. در این میان، امین با دغدغهٔ آباد کردن زمین‌های به‌ارث‌رسیده و مواجهه با مشکلات اقتصادی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کند. ماتیلد، در تلاش برای یافتن هویت و جایگاه خود، میان دو فرهنگ و دو زبان سرگردان است و با احساس غربت، تنهایی و تفاوت‌های عمیق فرهنگی روبه‌رو می‌شود. فرزندان آن‌ها، به‌ویژه «عایشه»، نیز در این کشاکش هویتی و اجتماعی بزرگ می‌شوند و هرکدام به‌نوعی با مسئلهٔ تعلق و بیگانگی مواجه‌اند. رمان، علاوه‌بر روایت زندگی خانوادگی، به تحولات سیاسی و اجتماعی مراکش، مبارزات استقلال‌طلبانه و تأثیرات استعمار فرانسه بر زندگی مردم می‌پردازد. سلیمانی با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، روابط خانوادگی، نقش زنان و مناسبات قدرت، تصویری چندوجهی از جامعهٔ مراکش در دوران گذار ارائه داده است. داستان با فرازونشیب‌های عاطفی، اجتماعی و تاریخی پیش می‌رود و تجربهٔ زیستن در «وطن دیگران» را از منظر شخصیت‌های مختلف به تصویر می‌کشد، بی‌آن‌که پایان داستان را افشا کند.

چرا باید کتاب وطن دیگران را بخوانیم؟

«وطن دیگران» با روایتی چندلایه و انسانی، تجربهٔ زیستن در مرز میان دو فرهنگ را به تصویر می‌کشد. این رمان، با تمرکز بر زندگی زنان، مهاجرت، جست‌وجوی هویت و تأثیرات استعمار، فرصتی برای درک عمیق‌تر از تاریخ معاصر مراکش و پیچیدگی‌های روابط انسانی فراهم می‌کند. پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، تضادهای فرهنگی و اجتماعی، و روایت صادقانهٔ احساسات و دغدغه‌های شخصیت‌ها، این کتاب را به اثری قابل تأمل برای علاقه‌مندان به ادبیات معاصر و موضوعات هویتی تبدیل کرده است. خواندن این رمان، امکان همدلی با شخصیت‌هایی را فراهم می‌کند که در جست‌وجوی معنا و تعلق، با چالش‌های بزرگ و کوچک زندگی روبه‌رو هستند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های تاریخی، داستان‌های خانوادگی و روایت‌هایی دربارهٔ مهاجرت و هویت مناسب است. همچنین کسانی که دغدغهٔ بررسی نقش زنان، تفاوت‌های فرهنگی و تأثیرات استعمار را دارند، می‌توانند از مطالعهٔ این اثر بهره‌مند شوند. «وطن دیگران» برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تر از تحولات اجتماعی و تاریخی مراکش هستند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب وطن دیگران

«اولین باری که ماتیلد مزرعه را دید با خودش فکرکرد: «خیلی دوره». چنین تنهایی‌ای دل‌نگرانش می‌کرد. در آن زمان، سال ۱۹۴۷، آن‌ها ماشین نداشتند و مسافت بیست‌وپنج‌کیلومتری مزرعه تا شهر را با گاری‌ای طی کردند که قاطر پیری آن را می‌کشید و یک کولی آن را هدایت می‌کرد. امین نه به راحت نبودن نیمکت چوبی توجهی می‌کرد نه به گردوخاکی که زنش را به سرفه انداخته بود. چشمش فقط به منظره بود و بی‌صبرانه منتظر بود تا به زمین‌هایی که پدرش برایش به ارث گذاشته بود برسد. سال ۱۹۳۵ بعد از سال‌ها تلاش به‌عنوان مترجم در ارتش، کادوربلهاج، هکتارها زمین سنگلاخی خریده بود. برای پسرش از امید برای بهره‌برداری پررونق از این زمین‌ها برای نسل‌های بعد فرزندانش تعریف کرده بود. امین نگاه پدرش را به خاطر می‌آورد، صدایش را به یاد داشت که وقتی از طرح‌ها و برنامه‌هایش برای مزرعه می‌گفت، اصلاً نمی‌لرزید. از هکتارها تاکستان و کشت غلات گفته بود. در آفتابگیرترین بخش تپه باید خانه‌ای ساخت با درختان میوه و چندین معبر از درختان بادام. کادور به خودش می‌بالید. «زمین ما!» او این کلمات را مثل ناسیونالیست‌ها یا مهاجرها ادا نمی‌کرد بلکه به‌عنوان مالکی این حرف را می‌زد که از داشتن حق مسلم خود خوشحال بود. بلحاج پیر می‌خواست خودش و فرزندانش این‌جا به خاک سپرده شوند، می‌خواست که این خاک آخرین محل قرار و آرامش آن‌ها باشد. اما او در سال ۱۹۳۹ فوت کرد، در آن هنگام پسرش در هنگ ارتش بود و با غرور ردای نظامی بر تن داشت. امین که پسر ارشد بود و از آن پس رئیس خانواده به حساب می‌آمد ملک را به یک فرانسوی با اصالت الجزایری اجاره داد.»