کتاب وطن دیگران

کتاب الکترونیکی وطن دیگران نوشتهٔ «لیلا سلیمانی» با ترجمهٔ «پریزاد تجلی» در سال ۱۴۰۳ توسط انتشارات مروارید منتشر شده است. این رمان داستان خانواده‌ای مراکشی‌ـ‌فرانسوی را در بستر تحولات تاریخی و اجتماعی مراکش روایت می‌کند و به موضوعاتی چون مهاجرت، تفاوت‌های فرهنگی و نقش زنان در جامعه می‌پردازد. روایت کتاب از سال ۱۹۴۴ آغاز می‌شود و زندگی سه نسل از این خانواده را در مواجهه با استعمار، تغییرات اجتماعی و جست‌وجوی هویت دنبال می‌کند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب وطن دیگران اثر لیلا سلیمانی

کتاب «وطن دیگران» به قلم «لیلا سلیمانی» اثری داستانی است که در قالب رمان، سرگذشت خانواده‌ای مراکشی‌ـ‌فرانسوی را در میانهٔ قرن بیستم دنبال می‌کند. «لیلا سلیمانی»، نویسندهٔ مراکشی‌تبار، با الهام از تاریخچهٔ خانوادگی خود، روایتی چندلایه از زندگی در مراکشِ دوران استعمار و پس از آن ارائه داده است. داستان با ازدواج دختری فرانسوی به نام «ماتیلد» با «امین»، سرباز مراکشی ارتش فرانسه، آغاز می‌شود و به مهاجرت آن‌ها به مراکش و تلاش برای ساختن زندگی در سرزمینی بیگانه می‌پردازد.

ساختار کتاب بر روایت‌های خانوادگی و نگاه به تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مراکش استوار است. این رمان علاوه‌بر پرداختن به روابط خانوادگی و فردی، تصویری از کشمکش‌های هویتی، تفاوت‌های طبقاتی و جنسیتی و تأثیرات استعمار بر زندگی روزمرهٔ مردم ارائه می‌دهد. رمان «وطن دیگران» با نگاهی جزئی‌نگر و انسانی، تجربهٔ زیستن در مرز میان دو فرهنگ و تلاش برای یافتن جایگاه و معنا را به تصویر کشیده است.

خلاصه داستان وطن دیگران

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان «وطن دیگران» با روایت زندگی «ماتیلد»، دختر جوان فرانسوی، آغاز می‌شود که در بحبوحهٔ جنگ جهانی دوم عاشق «امین»، سرباز مراکشی ارتش فرانسه، می‌شود و پس از ازدواج با او به مراکش مهاجرت می‌کند. ورود «ماتیلد» به سرزمینی بیگانه آغاز چالش‌های هویتی و فرهنگی اوست؛ او باید خود را با زندگی در مزرعه‌ای دورافتاده، خانوادهٔ شوهر و سنت‌های ناآشنای مراکشی وفق دهد. روایت کتاب، از زاویهٔ دید «ماتیلد» و دیگر اعضای خانواده به‌تدریج گسترش می‌یابد و نسل‌های بعدی را نیز در بر می‌گیرد. در این میان، «امین» با دغدغهٔ آبادکردن زمین‌های به‌ارث‌رسیده و مواجهه با مشکلات اقتصادی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کند. «ماتیلد»، در تلاش برای یافتن هویت و جایگاه خود، میان دو فرهنگ و دو زبان سرگردان است و با احساس غربت، تنهایی و تفاوت‌های عمیق فرهنگی روبه‌رو می‌شود. فرزندان آن‌ها، به‌ویژه «عایشه»، نیز در این کشاکش هویتی و اجتماعی بزرگ می‌شوند و هرکدام به‌نوعی با مسئلهٔ تعلق و بیگانگی مواجه‌اند.

این رمان علاوه‌بر روایت زندگی خانوادگی، به تحولات سیاسی و اجتماعی مراکش، مبارزات استقلال‌طلبانه و تأثیرات استعمار فرانسه بر زندگی مردم می‌پردازد. «لیلا سلیمانی» با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، روابط خانوادگی، نقش زنان و مناسبات قدرت، تصویری چندوجهی از جامعهٔ مراکش در دوران گذار ارائه داده است. داستان با فرازونشیب‌های عاطفی، اجتماعی و تاریخی پیش می‌رود و تجربهٔ زیستن در «وطن دیگران» را از منظر شخصیت‌های مختلف به تصویر می‌کشد، بی‌آن‌که پایان داستان را افشا کند.

چرا باید کتاب وطن دیگران را بخوانیم؟

رمان «وطن دیگران» با روایتی چندلایه و انسانی، تجربهٔ زیستن در مرز میان دو فرهنگ را به تصویر می‌کشد. این رمان با تمرکز بر زندگی زنان، مهاجرت، جست‌وجوی هویت و تأثیرات استعمار، فرصتی برای درک عمیق‌تر از تاریخ معاصر مراکش و پیچیدگی‌های روابط انسانی فراهم می‌کند. پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، تضادهای فرهنگی و اجتماعی و روایت صادقانهٔ احساسات و دغدغه‌های شخصیت‌ها این کتاب را به اثری قابل‌تأمل برای علاقه‌مندان به ادبیات معاصر و موضوعات هویتی تبدیل کرده است. خواندن این رمان امکان همدلی با شخصیت‌هایی را فراهم می‌کند که در جست‌وجوی معنا و تعلق، با چالش‌های بزرگ و کوچک زندگی روبه‌رو هستند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های تاریخی، داستان‌های خانوادگی و روایت‌هایی دربارهٔ مهاجرت و هویت مناسب است. همچنین کسانی که دغدغهٔ بررسی نقش زنان، تفاوت‌های فرهنگی و تأثیرات استعمار را دارند می‌توانند از مطالعهٔ این اثر بهره‌مند شوند. «وطن دیگران» به کسانی که به‌دنبال درک عمیق‌تر تحولات اجتماعی و تاریخی مراکش هستند پیشنهاد می‌شود.

درباره لیلا سلیمانی

«لیلا سلیمانی»، نویسنده و روزنامه‌نگار فرانسوی‌ـ‌مراکشی، در ۳ اکتبر ۱۹۸۱ در «رباط» متولد شد و در خانواده‌ای لیبرال و فرانسوی‌زبان بزرگ شد. او در مدارس فرانسوی تحصیل کرد. «سلیمانی» در ۱۷سالگی به پاریس رفت و در دانشگاه علوم سیاسی (Sciences Po) و مدرسۀ عالی بازرگانی (ESCP Europe) در رشتۀ علوم سیاسی و رسانه تحصیل کرد. پس از فارغ‌التحصیلی، مدتی به بازیگری اندیشید و حتی دوره‌ای آموزشی گذراند و در دو فیلم نقش‌هایی کوتاه ایفا کرد.

«سلیمانی» سال‌ها به‌عنوان روزنامه‌نگار در شمال آفریقا و مغرب کار کرد و رویدادهایی مانند «بهار عربی» را پوشش داد. سپس به نویسندگی روی آورد. نخستین رمان او با عنوان «Dans le jardin de l’ogre» «در باغ غول» ـ در ترجمهٔ انگلیسی با نام «Adèle» ـ منتشر شد.

«سلیمانی» در اوت ۲۰۲۲، به‌عنوان رئیس هیئت داوران جایزۀ بین‌المللی «من‌بوکر» معرفی شد. او همچنین به‌عنوان دیپلمات فرانسوی، نمایندۀ شخصی رئیس‌جمهور فرانسه، «امانوئل مکرون»، در سازمان بین‌المللی «فرانکفونی» فعالیت کرده است.

«سلیمانی» در سال ۲۰۱۶ با رمان «ترانۀ شیرین» (Chanson douce) برندۀ جایزۀ «گنکور» شد.

«لالایی» و «ترانهٔ شیرین» از کتاب‌های ترجمه‌شدهٔ او به فارسی هستند.

چه نسخه‌های دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟

کتاب حاضر نخستین بار در سال ۱۴۰۱ با عنوان «غربت: سرزمین دیگران» با ترجمه‌ٔ «محمدعلی صادقی» توسط انتشارات برج منتشر شده است. در سال ۱۴۰۲ نیز انتشارات نگاه با ترجمهٔ «منصور انصاری» آن را منتشر کرده است.

بخشی از کتاب وطن دیگران

«اول مارس ۱۹۴۶ هم که پایش به رباط رسید، همین حس پریشانی را داشت. به‌رغم آسمان آبی، به‌رغم شوق رسیدن به شوهرش، و احساس غرور به‌خاطر گریز از سرنوشت، می‌ترسید. به مدت دو روز در راه بود. از استراسبورگ به پاریس، از پاریس به مارسی، بعد از مارسی به الجزیره، سوار هواپیمای قدیمی‌ای شده بود که فکر نمی‌کرد از آن جان سالم به‌در ببرد. نشسته روی صندلی‌ای که اصلاً راحت نبود، وسط مردهایی با نگاه‌هایی خسته از سال‌ها جنگ. به‌سختی جلوی خودش را گرفته بود تا فریاد نزند. در طول پرواز گریه کرد، بالا آورد، دعا خواند. در دهانش مزۀ زردآب و مزۀ شوری اشک قاطی شده بود. ناراحت بود، نه به‌خاطر احتمال مردن بر فراز آفریقا، بلکه به این خاطر که روی سکوی انتظار فرودگاه باید با لباس چروک و لک و کثیف‌شده از بالا آوردن ظاهر شود. بالاخره صحیح و سالم به زمین نشست. امین آن‌جا بود، زیر آن آسمان آبی که انگار با یک‌عالم آب آن را شسته بودند، خوش‌قیافه‌تر از همیشه بود. شوهرش درحالی‌که مراقب نگاه‌های بقیۀ مسافران بود گونه‌هایش را بوسید. دست راستش را طوری گرفت که هم احساسی بود هم بوی تهدید داشت. به‌نظر می‌رسید می‌خواهد او را کنترل کند.»