کتاب مبانی دینی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

کتاب مبانی دینی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به‌قلم محمد ملک زاده را انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر کرده است. این کتاب به توضیح و تشریح مبانی دینی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌پردازد.

درباره کتاب مبانی دینی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

قانون اساسی هر کشور، تبیین‌کنندهٔ خط‌مشی‌های سیاست‌گذاری در بخش‌های مختلف و مشخص‌کنندهٔ برنامه و نقشهٔ مسیر تصمیم‌گیری برای مسئولان کشور و منشور حقوق و آزادی‌های فردی شهروندان است. ازآنجاکه کشور ایران در سال ۵۷ تجربهٔ انقلاب و دگرگونی عمده در شکل و شیوهٔ کشورداری را پشت سر گذاشته و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با نگاه و نگرشی نو و به‌قصد برنامه‌ریزی برای رشد و توسعهٔ جامعهٔ دینی تدوین شده است، ضروری است تا مبانی دینی قانون اساسی به‌خوبی شناخته شوند و راه برای مطالعات و پژوهش‌های بیشتر گشوده شود. کتاب پیش رو کوششی است برای توضیح و واکاوی این مبانی و شناخت هرچه بیشتر اندیشهٔ پشتوانهٔ جمهوری اسلامی ایران و چشم‌انداز آن به آینده.

خواندن کتاب مبانی دینی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران و نیز دانشجویان و محققان رشته‌های علوم سیاسی، حقوق و روابط بین‌الملل از خواندن این کتاب سود خواهند برد.

بخشی از کتاب مبانی دینی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران  

«شیوه‌های مختلف شکل‌گیری قانون اساسی

وضع و پیدایش قوانین اساسی در نظام‌های مادی حاکم در کشورهای جهان همواره تابع سه شیوهٔ کلی بوده است: ۱ـ اعطایی ۲ـ قراردادی ۳ـ مردم‌سالار، در شیوهٔ اعطایی، قانون اساسی تنها به ارادهٔ فرمانروا و بدون مشارکت ارادهٔ ملت وضع می‌شود. وضع قانون اگر تنها به ارادهٔ فرمانروا وابسته باشد دراین‌صورت شخص حاكم حكم وضع قانون اساسی را به‌صورت یک بخشش و امتیاز برای ملت صادر می‌کند و اگر با مشارکت حاکم و ملت باشد به‌صورت یک قرارداد دوطرفه بین فرمانروا و ملت وضع می‌گردد. 

در شیوهٔ مردم‌سالار صلاحیت وضع قانون اساسی تنها به ملت به‌عنوان صاحب اصلی حاکمیت و منشأ تمام قدرت سپرده می‌شود. در این شیوه دو روش برای تدوین قانون اساسی به کار گرفته می‌شود مجلس مؤسسان و رفراندوم قانون اساسی:

الف) وضع قانون اساسی از طریق مجلس مؤسسان

در این روش ملت یک هیئت با شورایی را به‌عنوان نمایندگان خود انتخاب می‌کند. تا آنان قانون اساسی را تدوین و وضع نمایند. در این روش قانون اساسی به‌مجرد تصویب مجلس مذکور نافذ می‌گردد بدون آنکه به موافقت و قبول کس دیگری احتیاج داشته باشد. این روش در اغلب کشورهای جهان رواج دارد و اولین بار در ایالات متحده استفاده شد. سپس در فرانسه در سال ۱۷۹۱ همین روش را به کار گرفتند.

ب) وضع قانون اساسی از طریق رفراندوم

در شیوهٔ قبلی (الف) ملت به‌طور غیرمستقیم و ازطریق نمایندگان خود در مجلس مؤسسان به وضع قانون اساسی می‌پرداخت اما در شیوهٔ رفراندوم ملت به‌طور مستقیم قانون اساسی را وضع و تصویب می‌نماید در این روش پیش‌نویس قانون اساسی توسط گروه نمایندگان یا یک کمیسیون فنی و تخصصی تدوین و آماده و سپس به رأی عمومی گذارده می‌شود.»