کتاب مهارت شناخت افراد

کتاب مهارت شناخت افراد با عنوان اصلی How to know a person : the art of seeing others deeply and being deeply seen‬ نوشتهٔ «دیوید بروکس» با ترجمهٔ «غزال بیگی» و منتشرشده توسط نشر گویا، اثری در حوزهٔ مهارت‌های ارتباطی و روان‌شناسی اجتماعی است. این کتاب به بررسی راه‌های شناخت عمیق‌تر دیگران و ایجاد حس دیده‌شدن در روابط انسانی می‌پردازد و با مثال‌ها و روایت‌های شخصی، به اهمیت توجه و همدلی و درک متقابل در زندگی فردی و اجتماعی می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مهارت شناخت افراد

کتاب «مهارت شناخت افراد» (هنر عمیق‌دیدن دیگران و عمیق دیده‌شدن) در دوره‌ای نوشته شده که بحران ارتباطات انسانی و احساس تنهایی در جوامع مدرن به‌شدت افزایش یافته است. این کتاب با نگاهی تحلیلی و روایی به بررسی دلایل ناتوانی انسان‌ها در دیدن و درک یکدیگر می‌پردازد و تلاش می‌کند راه‌هایی برای عمیق‌ترشدن روابط انسانی ارائه دهد. نویسنده با تکیه بر تجربیات شخصی، پژوهش‌های روان‌شناسی و روایت‌های واقعی، تصویری از جامعه‌ای ارائه می‌دهد که در آن افراد اغلب احساس نادیده‌گرفته‌شدن دارند. کتاب حاضر به اهمیت مهارت‌های اجتماعی، همدلی، شنیدن فعال و پرسیدن سؤال‌های درست اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه فقدان این مهارت‌ها می‌تواند به انزوا، سوءتفاهم و حتی بحران‌های اجتماعی منجر شود. «دیوید بروکس» در این اثر علاوه‌بر پرداختن به مسائل فردی، به ابعاد اجتماعی و فرهنگی موضوع توجه دارد و نقش آموزش، خانواده و ساختارهای اجتماعی را در شکل‌گیری یا تضعیف این مهارت‌ها بررسی می‌کند. کتاب حاضر با ارجاع به نمونه‌های تاریخی، ادبی و علمی تلاش می‌کند مخاطب را به بازاندیشی در روابط انسانی و اهمیت عمیق‌دیدن و دیده‌شدن دعوت کند.

خلاصه کتاب مهارت شناخت افراد

پیام اصلی کتاب حاضر بر اهمیت توانایی دیدن و درک عمیق دیگران و همچنین تجربهٔ دیده‌شدن توسط دیگران متمرکز است. نویسنده ابتدا با روایت‌هایی از زندگی شخصی خود به دشواری‌های برقراری ارتباط عمیق و موانع فرهنگی و روانی آن اشاره می‌کند؛ سپس به بررسی دلایل رایج نادیده‌گرفتن دیگران می‌پردازد؛ ازجمله خودمحوری، اضطراب، ذهنیت ثابت و ذات‌گرایی. کتاب تأکید می‌کند که شناخت واقعی دیگران نیازمند آموزش، تمرین و تغییر سبک زندگی است و صرفاً با نگاه سطحی یا قضاوت‌های سریع حاصل نمی‌شود. در ادامه، نویسنده مهارت‌هایی مانند توجه محبت‌آمیز، کنجکاوی فعال، مهربانی، پذیرش و سخاوت را به‌عنوان پایه‌های شناخت عمیق معرفی می‌کند. او با مثال‌هایی از زندگی روزمره، اهمیت همراهی، صبر و بازیگوشی در روابط انسانی را نشان می‌دهد و توضیح می‌دهد که چگونه گفت‌وگوهای عمیق و پرسیدن سؤال‌های درست می‌تواند به شناخت بهتر افراد منجر شود؛ همچنین به نقش بحران‌های اجتماعی، تنهایی و فروپاشی ارتباطات در تضعیف این مهارت‌ها می‌پردازد و راهکارهایی برای مواجهه با گفت‌وگوهای دشوار، همدلی با افراد آسیب‌دیده و ایجاد فضای امن برای بیان احساسات ارائه می‌دهد. «دیوید بروکس» بر این باور است که هر فرد، دنیای منحصربه‌فردی دارد و شناخت واقعی او تنها با تلاش برای ورود به این جهان ذهنی و عاطفی ممکن است.

چرا باید کتاب مهارت شناخت افراد را خواند؟

این کتاب با ترکیب روایت‌های شخصی، پژوهش‌های علمی و مثال‌های ملموس به یکی از مهم‌ترین نیازهای انسان معاصر، یعنی درک‌شدن و درک‌کردن دیگران می‌پردازد. خواندن این اثر می‌تواند به ارتقای مهارت‌های ارتباطی، افزایش همدلی و بهبود کیفیت روابط فردی و اجتماعی کمک کند؛ همچنین این کتاب به مخاطب نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با تغییر نگرش و تمرین مهارت‌های ساده اما عمیق، از سطحی‌نگری و قضاوت‌های شتاب‌زده فاصله گرفت و به شناخت واقعی‌تر و انسانی‌تر از اطرافیان دست یافت.

خواندن کتاب مهارت شناخت افراد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای افرادی مناسب است که دغدغهٔ بهبود روابط انسانی، افزایش همدلی و شناخت عمیق‌تر دیگران را دارند؛ همچنین برای کسانی که در محیط‌های کاری، آموزشی یا خانوادگی با چالش‌های ارتباطی مواجه هستند یا به‌دنبال راه‌هایی برای کاهش احساس تنهایی و افزایش کیفیت تعاملات خود هستند. دانشجویان، معلمان، مدیران، مشاوران و علاقه‌مندان به روان‌شناسی اجتماعی و مهارت‌های زندگی از مخاطبان این اثر به شمار می‌آیند.

بخشی از کتاب مهارت شناخت افراد

«جرج بوش، شخصی بسیار برون‌گراست. از دوران کودکی مشخص بود چقدر به اطرافیانش عشق می‌ورزید. جرج بوش دربارهٔ دوران نوپایی پسرش نوشت: «وقتی به خانه برمی‌گشتم، پسرم از من استقبال می‌کرد و باهیجان جمله‌های ناپیوسته‌ای را تندتند بیان می‌کرد.»

بوش در مدرسه، بچه‌ای اجتماعی و شوخ‌طبع بود. همه هنگام برخورد با معلمشان کاملاً مؤدب و بااحترام رفتار می‌کردند، اما بوش شروع به تعریف از زیبایی معلمش می‌کرد.

زمانی که بوش فرماندار جمهوری‌خواه تگزاس بود، قدرتمندترین دموکرات آن ایالت مردی به‌نام باب بولاک بود. بوش و بولاک خیلی خوب با یکدیگر کنار می‌آمدند، اما پس از مدتی وارد حزب‌های مخالف شدند. در ۱۹۹۷ یک‌بار بوش، بولاک و سران هر دو حزب برای صرف صبحانه و صحبت دربارهٔ ارزش قوانین وضع‌شده توسط جمهوری‌خواهان، جمع شدند.

دموکرات‌ها به این نتیجه رسیدند که نمی‌توانند از آن‌ها حمایت کنند. بولاک گفت: «متأسفم فرماندار، ولی باید همین‌جا به شما اعتراض کنم.» سالن در سکوت فرو رفت و جو متشنج شد. بوش از جایش بلند شد و به‌طرف بولاک قدم برداشت، محکم به شانه‌هایش چنگ زد و او را بوسید. بولاک سؤال کرد: «برای چی این کار رو می‌کنی؟» بوش پاسخ داد: «اگه بخوای به من اعتراض کنی، باید اول من رو ببوسی.» جمع حاضر در آن سالن خنده سر دادند.

یک زندگی‌نامه‌نویس نوشت که نبوغ خاص بوش، توانایی‌اش برای از میان برداشتن هر فاصله‌ای بین خودش و طرف مقابلش در میلی ثانیه بود. بوش عادت داشت دستش را دور مردم بیندازد، به آن‌ها لقب‌هایی بدهد و خیلی صمیمی با آن‌ها برخورد کند. متوجه شده‌ام همراه بودن با بوش در یک اتاق کوچک، تجربه‌ای بسیار متفاوت از دیدن او در تلویزیون است. حتی کسانی که ممکن است از لحاظ سیاسی با او مخالف باشند، از بودن در کنار این مرد احساس بدی نخواهند داشت.

با این‌که بوش امتیاز بالایی در برون‌گرایی داشت، اما به گفتهٔ مک‌آدامز روان‌شناس، در کنجکاوی نمی‌تواند امتیاز بالایی داشته باشد. در جوانی، توجه زیادی به رویدادهای دنیای تاریخی اطرافش نداشت. حتی وقتی رئیس‌جمهور شد، کنجکاوی چندانی برای کسب اطلاعات کافی نداشت. در جلسه‌هایی که با ما روزنامه‌نگاران داشت، متفاوت ظاهر می‌شد و مانند رئیس‌جمهوران دیگر به‌عنوان میزبان نبود. این جلسه‌ها همچون گفت‌وگوهای آزاد بود. کار ما این است که به‌طور تصادفی، سؤال‌هایی از هر رئیس‌جمهور می‌پرسیم و او با ما صحبت می‌کند، اما بوش بر فضای اتاقِ مصاحبه کاملاً کنترل داشت. دور میز می‌چرخید و هر کدام از ما یک سؤال از او می‌پرسیدیم. پاسخ‌هایش بدون ابهام بود. دربارهٔ هر موضوعی یک کتاب می‌خواند یا نقطه‌نظری از آن برداشت می‌کرد و به‌ندرت نظرات مختلفی ارائه می‌داد.»