کتاب جستجوی رهایی در قله ها

معرفی کتاب جستجوی رهایی در قله ها

کتاب الکترونیکی «جست‌وجوی رهایی در قله‌ها (مدخلی بر جامعه‌شناسی کوه‌نوری ایران)» نوشتهٔ علیرضا اسکندریون و گلشید کریمیان و منتشرشده توسط انتشارات نگاه، اثری پژوهشی در حوزهٔ جامعه‌شناسی ورزش و به‌ویژه کوهنوردی در ایران است. این کتاب با تمرکز بر دورهٔ پهلوی دوم، به بررسی ریشه‌ها، تحولات و ابعاد اجتماعی و سیاسی کوهنوردی می‌پردازد و از منظر نظریه‌های جامعه‌شناسی به تحلیل این پدیده می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب جستجوی رهایی در قله ها

این کتاب با رویکردی جامعه‌شناسانه به کوهنوردی ایران، به ویژه در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ خورشیدی، می‌پردازد و تلاش می‌کند کوهنوردی را فراتر از یک فعالیت ورزشی صرف، به عنوان یک کنش اجتماعی و سیاسی تحلیل کند. نویسندگان با بهره‌گیری از منابع مکتوب، مصاحبه با کوهنوردان و حضور در برنامه‌های کوهنوردی، تصویری چندلایه از این پدیده ارائه می‌دهند. اثر حاضر پس از پژوهش و نگارش چندساله، به بررسی تاریخچه کوهنوردی، رهیافت‌های نظری جامعه‌شناسی ورزش، چارچوب نظری بیگانگی مارکس و تحلیل خاطرات کوهنوردان می‌پردازد. کتاب همچنین به نقش کوهنوردی در شکل‌گیری هویت جمعی، مقاومت در برابر ساختارهای قدرت و ایجاد فضاهای بدیل اجتماعی می‌پردازد. این اثر به ویژه بر ارتباط میان کوهنوردی و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی در دورهٔ پهلوی دوم و پس از کودتای ۱۳۳۲ تأکید دارد و نشان می‌دهد چگونه کوه و کوهنوردی به بستری برای تجربهٔ رهایی، همبستگی و کنش جمعی بدل شده است.

خلاصه کتاب جستجوی رهایی در قله ها

این کتاب با مروری بر تاریخ کوهنوردی در ایران و جهان آغاز می‌شود و نشان می‌دهد که کوه همواره در فرهنگ‌ها و اسطوره‌ها جایگاهی ویژه داشته است. نویسندگان سپس به بررسی کوهنوردی مدرن در ایران می‌پردازند و نقش آن را در تحولات اجتماعی، به ویژه در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ خورشیدی، تحلیل می‌کنند. کوهنوردی در این دوره نه تنها یک فعالیت ورزشی، بلکه بستری برای شکل‌گیری گروه‌های اجتماعی، تبادل اندیشه‌های سیاسی و تجربهٔ همبستگی بوده است. کتاب با استفاده از نظریه‌های جامعه‌شناسی مانند کارکردگرایی، ساختارگرایی، تعامل‌گرایی و فمینیسم، ابعاد مختلف کوهنوردی را بررسی می‌کند و در نهایت نظریهٔ بیگانگی مارکس را به عنوان چارچوب تحلیلی اصلی برمی‌گزیند. در بخش‌های بعدی، خاطرات و روایت‌های کوهنوردان مورد تحلیل قرار می‌گیرد تا نشان داده شود چگونه کوهنوردی به ابزاری برای عبور از بیگانگی، تجربهٔ رهایی و ساختن جامعه‌ای کوچک‌تر و انسانی‌تر بدل می‌شود. کتاب تأکید دارد که کوهنوردی در این دوره وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف بزرگ‌تر، از جمله مبارزه با استبداد و تجربهٔ زندگی جمعی، بوده است.

چرا باید کتاب جستجوی رهایی در قله ها را خواند؟

این کتاب با ترکیب روایت‌های تاریخی، تحلیل‌های نظری و مصاحبه‌های میدانی، تصویری چندبعدی از کوهنوردی ایران ارائه می‌دهد که کمتر در منابع دیگر دیده می‌شود. اثر حاضر به بررسی پیوند میان ورزش، سیاست و جامعه می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه یک فعالیت بدنی می‌تواند به بستری برای مقاومت، همبستگی و تجربهٔ رهایی بدل شود. مطالعهٔ این کتاب برای کسانی که به جامعه‌شناسی ورزش، تاریخ اجتماعی ایران و نقش فعالیت‌های جمعی در تحولات اجتماعی علاقه‌مندند، دریچه‌ای تازه به روی فهم پدیده‌های اجتماعی می‌گشاید.

خواندن کتاب جستجوی رهایی در قله ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی، تاریخ اجتماعی ایران، پژوهشگران حوزهٔ ورزش و کوهنوردی، فعالان اجتماعی و کسانی که دغدغهٔ فهم نقش فعالیت‌های جمعی در تغییرات اجتماعی را دارند، مناسب است. همچنین برای دانشجویان رشته‌های علوم اجتماعی و مطالعات فرهنگی که به دنبال نمونه‌های بومی از تحلیل جامعه‌شناختی ورزش هستند، اثری ارزشمند به شمار می‌آید.

فهرست کتاب جستجوی رهایی در قله ها

- فصل اول: راه‌های طولانی و پیچان مروری بر تاریخ کوهنوردی در ایران و جهان، جایگاه کوه در فرهنگ و اسطوره، و سیر تحول کوهنوردی مدرن در ایران. - فصل دوم: رهیافت‌های نظری در جامعه‌شناسی کوهنوردی بررسی نظریه‌های جامعه‌شناسی (کارکردگرایی، ساختارگرایی، تعامل‌گرایی، فمینیسم) و کاربرد آن‌ها در تحلیل کوهنوردی. - فصل سوم: چارچوب نظری معرفی و تبیین نظریهٔ بیگانگی مارکس و ارتباط آن با تجربهٔ کوهنوردی و رهایی از بیگانگی در بستر کوهستان. - فصل چهارم: تحلیل جامعه‌شناختی خاطرات کوهنوردان تحلیل روایت‌ها و خاطرات کوهنوردان دهه‌های ۳۰ تا ۵۰، بررسی نقش کوهنوردی در شکل‌گیری هویت جمعی، مقاومت و تجربهٔ رهایی. - فصل پنجم: فرجام جمع‌بندی یافته‌ها و تأملی بر نقش کوهنوردی در تحولات اجتماعی و امکان‌های آیندهٔ این پدیده.

بخشی از کتاب جستجوی رهایی در قله ها

«کوهنوردی قبل از انقلاب، وسیله بود، نه هدف. معمولاً دانشجویان و افرادی از طبقهٔ متوسط جامعه، درست برعکس حالا، به کوهنوردی به‌عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف بزرگ‌تر نگاه می‌کردند اما اکنون خود کوهنوردی یک هدف است. من نزدیک ۵۰ سال است که به‌صورت تشکیلاتی کوهنوردی می‌کنم و این تفاوت انگیزه را به چشم خود دیده‌ام. برای اولین‌بار در نوجوانی به کوه رفتم و صادقانه اعتراف می‌کنم که در آن‌زمان جز انگیزهٔ ماجراجویی چیز دیگری در ذهنم نبود، اما با گذشت زمان دیدم که این فعالیت را می‌توانم در سطح وسیع‌تری انجام دهم. به‌همین‌خاطر عضو گروه کوهنوردی شدم که در آن زمان «نادر ابراهیمی» و «مصطفی شعاعیان» در آن جمع، حضور داشتند و در ضمن کوهنوردی، در مورد افکار سیاسی هم صحبت می‌کردند. در قالب این گروه شروع به کوهنوردی کردم. انتخاب کوه‌ها بی‌دلیل نبود و هیچ‌گاه بدون داشتن هدفی خاص، صرفاً برای انجام فعالیت کوهنوردی به کوه نمی‌رفتیم. بیشتر از کوهنوردی، اتفاق‌هایی که در حاشیهٔ آن رخ می‌داد، گفت‌وگوها و بحث‌هایی که انجام می‌شد و آشنایی‌هایی که پیش می‌آمد، در اولویت قرار داشت چراکه این اتفاق‌ها در فضایی دیگر، غیرممکن به‌نظر می‌رسیدند.»