کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

معرفی کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

کتاب الکترونیکی «می‌خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم» (گفت‌وگوهایی درباره افسردگی و زیستن با آن) نوشتهٔ «بک سهی» و ترجمهٔ «امین کیان» توسط نشر نارنگی منتشر شده است. این کتاب در دستهٔ روان‌شناسی و سلامت روان قرار می‌گیرد و به تجربه‌های شخصی نویسنده از افسردگی خفیف و تلاش برای کنار آمدن با آن می‌پردازد. روایت کتاب بر پایهٔ گفت‌وگوهای نویسنده با درمانگرش شکل گرفته است. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

«می‌خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم» اثری است که در قالب روایتی صمیمی و خودافشاگرانه، تجربه‌های زیستهٔ نویسنده را از اختلال افسردگی مداوم (دیس‌تایمی) بازگو می‌کند. کتاب در سال‌های اخیر نوشته شده و فضای معاصر و دغدغه‌های نسل جوان را منعکس می‌کند. نویسنده با صداقت، از احساسات متناقض، اضطراب‌های اجتماعی، روابط خانوادگی و چالش‌های روزمره‌اش سخن می‌گوید. ساختار کتاب مبتنی بر گفت‌وگوهای واقعی با روان‌پزشک است و هر فصل به یکی از جنبه‌های زندگی نویسنده و تلاش او برای فهم و مدیریت افسردگی می‌پردازد. این اثر نه تنها به بیان رنج‌ها و تردیدها می‌پردازد، بلکه به جست‌وجوی معنا و امید در دل روزمرگی‌ها نیز توجه دارد. کتاب با نگاهی جزئی‌نگر، به موضوعاتی چون خودکم‌بینی، وابستگی عاطفی، اضطراب اجتماعی و تأثیر محیط و خانواده بر سلامت روان می‌پردازد و در کنار روایت شخصی، نکاتی از جلسات درمانی و توصیه‌های روان‌پزشک را نیز بازتاب می‌دهد.

خلاصه کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! کتاب با روایت تجربه‌های شخصی «بک سهی» از دوران کودکی و نوجوانی آغاز می‌شود؛ زمانی که نشانه‌های افسردگی خفیف و اضطراب در زندگی‌اش ظاهر می‌شوند. نویسنده از خانواده‌ای با روابط پرتنش و خاطراتی از خشونت خانگی و احساس شرم و ناامنی سخن می‌گوید. او در نوجوانی با مشکلات تحصیلی و اجتماعی مواجه می‌شود و این مسائل به شکل‌گیری حس خودکم‌بینی و اضطراب اجتماعی در او دامن می‌زنند. روایت کتاب بر پایهٔ جلسات گفت‌وگو با روان‌پزشک پیش می‌رود؛ جایی که نویسنده تلاش می‌کند ریشه‌های احساسات متناقض، وابستگی‌های عاطفی و رفتارهای وسواسی خود را کشف کند. در هر فصل، بخشی از زندگی روزمره، روابط دوستانه، چالش‌های شغلی و دغدغه‌های ظاهری نویسنده بررسی می‌شود. نویسنده با صداقت از ترس‌ها، عادت به مقایسه خود با دیگران، حسادت، اضطراب و تلاش برای پذیرش خود سخن می‌گوید. کتاب به تدریج به سمت پذیرش احساسات و یافتن راه‌هایی برای کنار آمدن با افسردگی و اضطراب حرکت می‌کند و نشان می‌دهد که زندگی با این احساسات، بخشی از تجربه انسانی است. پایان کتاب بر اهمیت خودشناسی، پذیرش ضعف‌ها و تلاش برای یافتن معنا در زندگی روزمره تأکید دارد، بی‌آنکه راه‌حل قطعی یا نسخه‌ای ساده ارائه دهد.

چرا باید کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم را خواند؟

این کتاب با روایتی صادقانه و بی‌پرده، تجربه‌های زیستهٔ فردی را به تصویر می‌کشد که با افسردگی خفیف و اضطراب اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کند. خواندن این اثر فرصتی است برای آشنایی با پیچیدگی‌های ذهنی و عاطفی افرادی که ممکن است در ظاهر زندگی عادی داشته باشند اما در درون با چالش‌های جدی مواجه‌اند. کتاب به مخاطب کمک می‌کند تا با نگاهی همدلانه‌تر به خود و دیگران بنگرد و بفهمد که احساسات متناقض، ضعف‌ها و تردیدها بخشی از زیستن هستند. همچنین، بازتاب جلسات درمانی و گفت‌وگوهای واقعی با روان‌پزشک، امکان شناخت بهتر فرآیند درمان و مواجهه با مشکلات روانی را فراهم می‌کند.

خواندن کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای کسانی مناسب است که دغدغه سلامت روان دارند، با افسردگی، اضطراب یا خودکم‌بینی دست‌وپنجه نرم می‌کنند یا به دنبال درک بهتر تجربه‌های زیستهٔ افراد مبتلا به اختلالات خلقی هستند. همچنین برای دانشجویان و علاقه‌مندان به روان‌شناسی و مشاوره، و کسانی که به روایت‌های شخصی و خودافشاگرانه علاقه دارند، مفید خواهد بود.

فهرست کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

- افسردگی خفیف: نویسنده تجربه‌های اولیه از افسردگی و نشانه‌های آن را شرح می‌دهد. - آیا من یه دروغگوی بیمارم؟: به موضوع دروغ‌گویی‌های کوچک و احساس گناه ناشی از آن پرداخته می‌شود. - من مدام تحت نظرم: دغدغه‌های مربوط به خودنظارتی، اضطراب اجتماعی و اهمیت قضاوت دیگران بررسی می‌شود. - همه دوست دارن خاص باشن: نویسنده به نیاز به خاص بودن و ترس از معمولی بودن اشاره می‌کند. - برای شناخت بهتر خودم باید چیکار کنم؟: جست‌وجوی خودشناسی و تلاش برای فهمیدن ریشه‌های احساسات و رفتارها. - قانون‌گذاری، قضاوت، ناامیدی و رهایی: بررسی نقش قضاوت و قوانین ذهنی در ایجاد ناامیدی و راه‌های رهایی از آن. - عوارض جانبی داروها: تجربه‌های نویسنده از مصرف داروهای روان‌پزشکی و تأثیر آن‌ها بر زندگی روزمره. - اهمیت دادن بیش از حد به ظاهر: دغدغه‌های مربوط به ظاهر و تأثیر آن بر اعتمادبه‌نفس. - تو چرا از من خوشت میاد؟: بررسی روابط عاطفی و ترس از طرد شدن. - من زیبا به نظر نمی‌رسم: ادامهٔ بحث درباره تصویر بدنی و خودکم‌بینی. - ته خط: مواجهه با احساسات شدید و لحظات بحرانی. - سخن پایانی، یادداشت روان‌پزشک و پی‌نوشت: جمع‌بندی تجربه‌ها و توصیه‌هایی برای مخاطبان.

بخشی از کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

«نگاهی به آن می‌اندازم. حتی در روزهایی که سگ سیاه افسردگی مرا به زانو در آورده بود. اگرچه باز هم نای خندیدن به جوک‌های دوستم را داشتم اما در باطن احساس تهی بودن می‌کردم. و احساس ضعفی که بهم دست میداد مر وادار می‌کرد تا بروم و کمی دوکبوکی بخورم- چه مرگم بود؟ با اینکه عمیقا افسرده نبودم اما شاد هم نبودم. و مدام در موازنه این دو احساس شناور بودم. بودن در چنین وضعیتی مر بیشتر عذاب می‌داد. چرا که نمی‌دانستم این احساسات متناقض ممکن است در خیلی از آدم‌ها وجود داشته باشند. ما چرا در مورد احساساتمان با خودمان اینقدر نامهربان هستیم؟ آیا دلیلش غیر از آن است که ما از تنهایی خویش به ستوه آمده‌ایم و آنچنان در کوچه پس کوچه‌های زندگی گم شده‌ایم که فرصتی برای بودن در کنار یکدیگر نیافته‌ایم؟ باید آدم‌هایی که همین حس مرا داشتند را پیدا می‌کردم. بنابراین, تصمیم گرفتم بجای پرسه زدن‌های بی‌هدف در جستجوی این آدم‌ها,؛ همان کسی باشم که آن‌ها در جستجویش هستند- پس دستم را بالا گرفتم و فریاد خودش را بهم نشان دهد و به سمتم بیاید. تا در گیرودار زندگی مایه آرمش من دچار دیستیمیاء یا همان اختلال افسردگی مداوم بودم (حالتی از افسردگی خفیف و پایدار» و این کتاب حاصل گردآوری گفتگوهای رد و بدل شده بین من و درمانگرم در طول درمان است. کتابی پر از بیان تجربیات شخصی و گاهی جزئیاتی غم‌انگیز و ناراحت کننده از زندگی خودم. که سعی کرده‌ام چیزی بیشتر از تخلیه احساسات منفی و بُعد تاریک زندگیم از آن بسازم. در این کتاب به کاوش موقعیت‌های خاصی در زندگیم پرداخته‌ام و به دنبال یافتن علل این احساسات برآمده‌ام تا اینگونه مسیر حرکت به سوی یک زندگی سالم‌تر را پیش بگیرم.»