کتاب همه بدون استثنا

معرفی کتاب همه بدون استثنا

کتاب الکترونیکی «همه بدون استثنا» (Every Last One) نوشتهٔ آنا کوئیندلن با ترجمهٔ سید سعید کلاتی و انتشار نشر نون، روایتی داستانی از زندگی یک خانوادهٔ آمریکایی در شهری کوچک است. این رمان در دستهٔ آثار معاصر و خانوادگی قرار می‌گیرد و با نگاهی موشکافانه به روابط، بحران‌ها و دگرگونی‌های ناگهانی در زندگی روزمره می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب همه بدون استثنا

این رمان در بستر زندگی روزمرهٔ خانواده‌ای متوسط روایت می‌شود و تمرکز اصلی آن بر شخصیت «ماری بث»، مادر خانواده، است. داستان در فضایی معاصر و در شهری کوچک در آمریکا می‌گذرد و نویسنده با جزئیات فراوان، لحظات عادی و بحران‌های ناگهانی را به تصویر می‌کشد. «همه بدون استثنا» به روابط میان اعضای خانواده، دوستی‌ها، دغدغه‌های نوجوانان، و چالش‌های والدین می‌پردازد. روایت کتاب از زبان اول شخص و با زاویه دید مادر خانواده است که تلاش می‌کند میان کار، فرزندان، همسر و دوستانش تعادل برقرار کند. در طول داستان، مخاطب با لایه‌های پنهان روابط خانوادگی، فشارهای اجتماعی، و آسیب‌پذیری انسان‌ها در برابر اتفاقات غیرمنتظره روبه‌رو می‌شود. این اثر در دوره‌ای منتشر شده که توجه به مسائل روانی، بحران‌های هویتی و نقش خانواده در جامعهٔ معاصر اهمیت یافته است. نویسنده با نگاهی واقع‌گرایانه و گاه تلخ، نشان می‌دهد که چگونه یک حادثه می‌تواند همه چیز را دگرگون کند و بازماندگان را با پرسش‌های عمیق دربارهٔ گناه، فقدان و ادامهٔ زندگی روبه‌رو سازد.

خلاصه کتاب همه بدون استثنا

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با روایت زندگی روزمرهٔ «ماری بث لاتام» آغاز می‌شود؛ زنی که همسرش پزشک است و سه فرزند نوجوان دارد: روبی، الکس و مکس. خانواده در شهری کوچک زندگی می‌کنند و دغدغه‌های معمولی و گاه پیچیدهٔ نوجوانان، روابط دوستانه، رقابت‌های خواهر و برادری و چالش‌های والدین را تجربه می‌کنند. روبی، دختر بزرگ خانواده، نوجوانی با روحیهٔ مستقل و علاقه‌مند به نویسندگی است؛ دوقلوها، الکس و مکس، هر یک مسیر متفاوتی را در رشد و هویت خود طی می‌کنند. در پسِ این زندگی به ظاهر آرام، نشانه‌هایی از بحران‌های پنهان و آسیب‌پذیری‌های عاطفی اعضای خانواده دیده می‌شود. روابط دوستانهٔ روبی با کرنان، پسر همسایه و دوست دوران کودکی، به تدریج پیچیده و پرتنش می‌شود. با وقوع یک حادثهٔ ناگهانی و خشونت‌بار، زندگی خانواده به کلی دگرگون می‌شود و ماری بث با فقدان و سوگ عمیق روبه‌رو می‌گردد. او باید با احساس گناه، اندوه و تلاش برای بازسازی زندگی خود و پسر بازمانده‌اش، الکس، کنار بیاید. روایت کتاب، لایه‌لایه و با تمرکز بر جزئیات احساسی و روانی شخصیت‌ها، به واکاوی معنای خانواده، عشق، فقدان و تاب‌آوری می‌پردازد.

چرا باید کتاب همه بدون استثنا را خواند؟

این رمان با نگاهی دقیق و بی‌پرده به زندگی خانوادگی، بحران‌های ناگهانی و پیامدهای روانی آن‌ها می‌پردازد. نویسنده با روایت جزئیات روزمره و احساسات متناقض شخصیت‌ها، تصویری ملموس از آسیب‌پذیری انسان‌ها در برابر فقدان و تغییرات ناگهانی ارائه می‌دهد. «همه بدون استثنا» برای کسانی که به داستان‌های خانوادگی، روان‌شناختی و روایت‌های واقع‌گرایانه علاقه دارند، فرصتی برای همدلی با شخصیت‌ها و تأمل دربارهٔ معنای عشق، سوگ و بازسازی زندگی فراهم می‌کند.

خواندن کتاب همه بدون استثنا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های خانوادگی، داستان‌های معاصر و روایت‌هایی با محوریت روابط والدین و فرزندان مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ سوگ، فقدان، بحران‌های نوجوانی و بازسازی پس از حادثه دارند، می‌تواند تجربه‌ای تأثیرگذار باشد.

بخشی از کتاب همه بدون استثنا

«این زندگی من است: زنگ ساعت ۵:۳۰ با زمزمهٔ مجری رادیوی خبر که می‌گوید در چاد، کودتا شده و در تگزاس، طوفان، نواخته می‌شود. شوهرم کنارم تکان کوچکی می‌خورد، رویش را برمی‌گرداند، چند بار پلک بر هم می‌زند و یک ساعت دیگر هم می‌خوابد. حولهٔ ربدوشامبری‌ام پای تخت قرار دارد، یک ربدوشامبر نخی طرح‌دار برای تابستان و یک ربدوشامبر کاموایی منگوله‌دار برای فصل سرما. وقتی که از حمام بیرون می‌آیم، صدای قهوه‌ساز در آشپزخانهٔ طبقهٔ پایین بلند می‌شود، با پاهای برهنه از پله‌ها پایین می‌روم، مکثی می‌کنم تا یک جفت پوتینی را که به امان خود پای پله‌ها رها شده‌اند به راهرو برگردانم و روزنامه را از پشت پله بردارم. فرش کردن کف آشپزخانه با کاشی‌های قهوه‌ایِ مایل به زرد انتخاب بدی بود؛ همیشهٔ خدا سردند. سگ را از لانه‌اش بیرون می‌آورم و یک پیمانه کیبل توی کاسه‌اش خالی می‌کنم. از صبح‌های زود، وقفهٔ موقت فعالیت‌های حیاتی دنیای بیرون، نقاب سیاه و بعد رنگِ خاکستری غم‌بارِ افق در امتداد تپه‌های آن‌سوی درهای فرانسویِ خانه متنفرم. اما این تنها زمانی است که می‌توانم بدون اینکه بخوابم، استراحت کنم؛ بدون اینکه مجبور به تصمیم‌گیری باشم، فکر کنم؛ حرف بزنم و صدای خودم را بشنوم. این تنها زمانی است که می‌توانم تنها باشم، تقریباً کمی کمتر از یک ساعت در هر روز هفته، وقتی که هیچ کس هیچ خواست و تقاضایی از من ندارد.»