کتاب میراث های استعماری

کتاب میراث‌ های استعماری با نام اصلی Colonial Legacies: Economic and Social Development in East and Southeast Asia نوشته آن ای. بوث و ترجمه نوذر شفیعی، احسان جعفری‌فر و محمد رزازان توسط انتشارات رجال منتشر شده است. این اثر به بررسی تأثیر استعمار بر روندهای اقتصادی و اجتماعی کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا در قرون اخیر پرداخته و با رویکردی تحلیلی، نقش قدرت‌های استعماری را در شکل‌دهی ساختارهای اقتصادی و اجتماعی این منطقه واکاوی کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب میراث های استعماری

کتاب میراث‌های استعماری (توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی در شرق و جنوب شرق آسیا) به بررسی تحولات اقتصادی و اجتماعی شرق و جنوب شرق آسیا در دوره‌ای می‌پردازد که از اواخر قرن پانزدهم آغاز و تا اواسط قرن بیستم ادامه می‌یابد. این کتاب عمدتاً بر نقش هفت قدرت استعماری—پرتغال، اسپانیا، هلند، فرانسه، بریتانیا، آمریکا و ژاپن—در این منطقه تمرکز دارد و تلاش می‌کند با استفاده از داده‌های تاریخی و نظریه‌های اقتصادی، عملکرد این قدرت‌ها را در حوزه‌های مختلف تحلیل کند. 

آن ای. بوث باتکیه‌بر نظریه‌هایی مانند تهویه مازاد، مدل دوتایی باز، اقتصاد چندگانه و دولت نگهبان شب، به این پرسش می‌پردازد که استعمارگران چگونه ساختارهای اقتصادی و اجتماعی را شکل دادند و چه میراثی از خود به جا گذاشتند. کتاب در کنار مرور دیدگاه‌های مختلف، داده‌های آماری و شواهد تاریخی را نیز ارائه می‌دهد تا تصویری جامع از پیامدهای استعمار بر توسعه‌ی منطقه ترسیم کند. این اثر در فضایی میان‌دیسپلینری، هم برای پژوهشگران تاریخ و اقتصاد و هم برای علاقه‌مندان به مطالعات آسیای شرقی و جنوب شرقی قابل‌استفاده است.

خلاصه کتاب میراث های استعماری

کتاب میراث‌های استعماری با طرح این پرسش آغاز می‌شود که قدرت‌های استعماری در شرق و جنوب شرق آسیا چگونه بر توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی این منطقه تأثیر گذاشتند. نویسنده ابتدا به دو برداشت رایج از استعمار اشاره می‌کند؛ یکی نگاه قدرت‌های استعماری که استعمار را عامل توسعه و آبادانی می‌دانند و دیگری دیدگاه کشورهای مستعمره که استعمار را معادل استثمار و غارت منابع می‌دانند. کتاب با فاصله گرفتن از این دو قطب، تلاش می‌کند با بهره‌گیری از نظریه‌های اقتصادی و داده‌های تاریخی، واقعیت پیچیده‌تری را نشان دهد. در بخش‌های مختلف، ساختارهای حکمرانی استعماری، سیاست‌های اقتصادی، رشد جمعیت، تغییرات ساختاری، نقش دولت‌های استعماری و پیامدهای اجتماعی و اقتصادی استعمار بررسی می‌شود. 

نویسنده نشان می‌دهد که مدل‌های اقتصادی مختلفی در مستعمرات پیاده شد و این مدل‌ها پیامدهای متفاوتی برای توسعه و استانداردهای زندگی مردم بومی داشتند. برای مثال، برخی مناطق شاهد رشد صادرات و توسعه زیرساخت‌ها بودند، اما این رشد لزوماً به بهبود وضعیت اکثریت جمعیت منجر نشد و در بسیاری موارد، شکاف‌های اجتماعی و اقتصادی عمیق‌تر شد. کتاب همچنین به تفاوت‌های میان مستعمرات مختلف و نقش سیاست‌های پس از استقلال در تعیین مسیر توسعه اشاره می‌کند. در نهایت، نویسنده تأکید می‌کند که میراث استعمار نه‌تنها در ساختارهای اقتصادی و اجتماعی بلکه در سیاست‌گذاری‌های معاصر کشورهای منطقه نیز قابل‌مشاهده است.

چرا باید کتاب میراث های استعماری را خواند؟

کتاب میراث‌های استعماری با رویکردی تحلیلی و مبتنی بر داده‌های تاریخی، تصویری چندلایه از تأثیر استعمار بر توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی شرق و جنوب شرق آسیا ارائه می‌دهد. خواننده با مطالعه‌ی این اثر می‌تواند با نظریه‌های مختلف توسعه‌ی استعماری، تفاوت عملکرد قدرت‌های استعماری و پیامدهای بلندمدت سیاست‌های آن‌ها آشنا شود؛ همچنین کتاب به فهم بهتر ریشه‌های نابرابری و چالش‌های توسعه در کشورهای آسیایی کمک می‌کند و برای پژوهشگران و علاقه‌مندان به تاریخ اقتصادی و اجتماعی منطقه، منبعی ارزشمند به شمار می‌آید.

خواندن کتاب میراث های استعماری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های تاریخ، اقتصاد، علوم سیاسی و مطالعات منطقه‌ای مناسب است؛ همچنین برای کسانی که به ریشه‌های توسعه و نابرابری در شرق و جنوب شرق آسیا علاقه دارند یا به‌دنبال تحلیل‌های عمیق درباره‌ی تأثیر استعمار بر ساختارهای اقتصادی و اجتماعی هستند، مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب میراث های استعماری

«در این مطالعه معمولاً از نام‌هایی که پس از دوره استعمار در شرق و جنوب شرق آسیا رواج یافته‌اند، به‌جای نام‌های مورداستفاده قبل از سال ۱۹۴۵ یا نام‌های رسمی در دهه‌های اخیر استفاده می‌شود. به‌این‌ترتیب سرزمین‌های موسوم به «هند شرقی هلند» با عنوان اندونزی و جزیره تایوان با همان عنوان تایوان، نه فرموزا یا جمهوری چین، نام‌گذاری می‌شوند. همچنین، به‌جای سیام (نام رسمی تا سال ۱۹۳۹) از تایلند استفاده خواهد شد. کره به‌جای چوسون و برمه به‌جای میانمار به کار خواهد رفت.اصطلاح «مالایای بریتانیا» به مجموعه مستعمرات تنگه‌ها (ایالت‌های مالایای فدرال سلانگون، پافانگ، نگری سمبیلان و پراک) و ایالت‌های مالایای غیرفدرال (جوهور، ترنگانو، کداح، پرلیس، کلانتان و برونئی) اشاره دارد. در دهه ۱۹۵۰ تمام این مناطق اغلب با عنوان فدراسیون مالایا شناخته می‌شدند. اصطلاح «مالزی» به کشور مدرن مالزی اشاره دارد که شامل تمامی بخش‌های مالایای بریتانیا به‌جز جزیره سنگاپور و برونئی و همچنین سرزمین‌های تحت‌الحمایه سابق بریتانیا یعنی ساراواک و صباح (که قبلاً بورنئوی شمالی نامیده می‌شد) است.در سراسر این مطالعه، اصطلاح «جنوب شرق آسیا» به منطقه‌ای اشاره دارد که اکنون تحت پوشش ده کشور عضو انجمن ملل آسیای جنوب شرقی (آسه‌آن) قرار دارد.»