کتاب صف مردگان

معرفی کتاب صف مردگان

کتاب الکترونیکی «صف مردگان» (The Queue of the Dead) نوشتهٔ «فریدا مک‌فادن» با ترجمهٔ «مریم حسین‌نژاد» و انتشار «نشربامداد سیام»، داستانی معمایی و روان‌شناختی از ادبیات معاصر آمریکا است. این رمان با محوریت یک زن محکوم به اعدام، به بررسی لایه‌های پیچیدهٔ ذهن و روابط انسانی می‌پردازد و مخاطب را با فضای تیره و پرتعلیق زندان و خاطرات گذشتهٔ شخصیت اصلی همراه می‌کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب صف مردگان

«صف مردگان» در بستری از فضای زندان و سلول مرگ روایت می‌شود و داستان زنی به نام «تالیا کمپر» را دنبال می‌کند که به جرم قتل همسرش محکوم به اعدام شده است. روایت کتاب میان زمان حال و گذشته در رفت‌وآمد است و با بازگویی خاطرات، رابطهٔ عاشقانه و پرتنش تالیا و شوهرش «نوئل» را به تصویر می‌کشد. این اثر در دههٔ ۲۰۰۰ میلادی نوشته شده و از دغدغه‌های معاصر دربارهٔ عدالت، خیانت، گناه و بخشش سخن می‌گوید. فضای داستان با جزئیات دقیق از زندگی در سلول انفرادی، اضطراب انتظار مرگ و تردیدهای ذهنی شخصیت اصلی، حال‌وهوایی تیره و پرتعلیق دارد. نویسنده با استفاده از روایت اول‌شخص، خواننده را به درون ذهن تالیا می‌برد و او را با پرسش‌هایی دربارهٔ حقیقت، حافظه و هویت روبه‌رو می‌کند. در کنار روایت اصلی، حواشی جالبی مانند روابط دوستانه، خاطرات عاشقانه و جزئیات زندگی روزمره در زندان نیز به چشم می‌خورد که به غنای داستان افزوده‌اند.

خلاصه کتاب صف مردگان

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان با معرفی «تالیا کمپر» آغاز می‌شود؛ زنی که در سلول مرگ به سر می‌برد و منتظر اجرای حکم اعدام است. او به قتل شوهرش، «نوئل»، متهم شده اما مدعی بی‌گناهی است. روایت میان زمان حال (زندگی در زندان و انتظار مرگ) و گذشته (خاطرات زندگی مشترک با نوئل) در رفت‌وآمد است. تالیا در سلول انفرادی با انزوای شدید، خاطرات و کابوس‌هایش دست‌وپنجه نرم می‌کند و مدام به رابطهٔ عاشقانه و پرتنش خود با نوئل بازمی‌گردد. او به خیانت همسرش مشکوک می‌شود و در نهایت، حادثه‌ای مرگبار رخ می‌دهد که منجر به مرگ نوئل و محکومیت تالیا می‌شود. در روند داستان، تردیدهایی دربارهٔ واقعیت مرگ نوئل و هویت افراد پیرامون تالیا شکل می‌گیرد؛ به‌ویژه زمانی که او مردی را در زندان می‌بیند که شباهت عجیبی به شوهرش دارد. داستان با تعلیق و ابهام پیش می‌رود و خواننده را تا لحظهٔ آخر دربارهٔ حقیقت ماجرا و سرنوشت تالیا در تردید نگه می‌دارد.

چرا باید کتاب صف مردگان را خواند؟

این رمان با فضاسازی قوی و روایت پرتعلیق، مخاطب را به دنیای ذهنی یک زن محکوم به اعدام می‌برد و او را با پرسش‌هایی دربارهٔ حقیقت، گناه و بخشش روبه‌رو می‌کند. «صف مردگان» با ساختار روایی رفت‌وبرگشتی، لایه‌های پنهان روابط انسانی و شکنندگی اعتماد را به تصویر می‌کشد. همچنین، پرداختن به موضوعاتی چون عدالت، حافظه و هویت، این اثر را برای علاقه‌مندان به داستان‌های روان‌شناختی و معمایی جذاب می‌کند.

خواندن کتاب صف مردگان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معمایی، روان‌شناختی و داستان‌هایی با محوریت زندان و عدالت کیفری مناسب است. همچنین، کسانی که دغدغه‌هایی دربارهٔ روابط انسانی، خیانت، گناه و بخشش دارند، می‌توانند با این اثر ارتباط برقرار کنند.

بخشی از کتاب صف مردگان

«کاملاً ممکن است بودن در سلول مرگ از خود مرگ بدتر باشد.نمی‌توانم با اطمینان بگویم. چون هنوز مرگ را تجربه نکرده‌ام (به‌زودی گزارشی از آن خواهم داد) اما سلول مرگ را تجربه کرده‌ام و سخت بتوان چیزی را بدتر از این تصور کرد.بدترین بخش سلول مرگ، انزوای آن است. زندانیان این بخش از دیگر زندانیان جدا نگه داشته می‌شوند. ما هرکدام یک سلول تکی داریم و اگر سالن غذاخوری همراه دیگر زندانی‌ها شام می‌خوریم، وقتی به حیاط زندان می‌رویم، همیشه تنها و همراه یک نگهبان هستیم.شاید فکر کنید: خوب، عالی‌ست! چه کسی دلش می‌خواهد سلولی شلوغ را با کلی زن دیگر شریک شود؟ من هم وقتی فهمیدم قرار نیست به بخش عمومی بروم، فکر کردم خیلی هم بد نیست. داستان‌های وحشتناکی دربارهٔ زندان‌هایی با امنیت بالا شنیده بودم. تصور می‌کردم درحالی که نگهبان‌ها به‌سویی دیگر نگاه می‌کنند، ممکن است کتک بخورم، هدف تجاوز قرار بگیرم یا با چاقو زخمی شوم.اما نه، این بدتر است. خیلی بدتر.در حال حاضر روی تختم در سلولم دراز کشیده‌ام. بیست‌وسه ساعت از روز را در همین سلول می‌گذرانم. سلولی تقریباً به‌اندازهٔ جای پارک یک ماشین. انسان برای چنین جایی طراحی نشده است که نودوپنج درصد از روز را در قفسی کوچک حبس شود. تختم چیزی جز صفحهٔ فلزی متصل به دیوار و تشک نازک رویش نیست. در واقع، «تشک» نامیدنش لطف زیادی است. بیشتر شبیه پتویی است که چند بار تا شده است. یک میز کوچک و چهارپایه‌ای هم دارم که آن هم به دیوار جوش خورده است. و البته، یک دست‌شویی و سینک فلزی.»