کتاب جادوگری در پس چهره هری پاتر

کتاب جادوگری در پس چهره هری پاتر نوشتهٔ مارک شپیرو و ترجمهٔ ویدا اسلامیه است. انتشارات کتابسرای تندیس این ناداستان را روانهٔ بازار کرده است. «جی. کی. رولینگ» چگونه مجموعه رمان هری پاتر را نوشت؟

درباره کتاب جادوگری در پس چهره هری پاتر

کتاب جادوگری در پس چهره هری پاتر برابر با یک ناداستان است. این کتاب نشان داده است که «جی. کی. رولینگ» چگونه مجموعه رمان هری پاتر را نوشت. مارک شپیرو این ناداستان را در ۹ فصل نوشته است. عنوان برخی از فصل‌های کتاب حاضر عبارت است از «شیفتهٔ هری»، «هری متولد می‌شود»، «هری جهان را به تسخیر خود درمی‌آورد»، «خرگوش و دوشیزه زنبور» و «رولینگ چگونه می‌نویسد».

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر و برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل دل‌نوشته‌ها، جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی باشد.

خواندن کتاب جادوگری در پس چهره هری پاتر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب زندگی‌نامه و خاطراتِ یک نویسنده پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ویدا اسلامیه

ویدا اسلامیه در سال ۱۳۴۶ به دنیا آمد. او مترجمی است که بیشتر شهرت خود را به‌خاطر ترجمۀ مجموعه کتاب‌های هری پاتر به دست آورده است.

بخشی از کتاب جادوگری در پس چهره هری پاتر

«۹. رولینگ چه‌گونه می‌نویسد

جی‌کی رولینگ هنگامی که سرگرم نوشتن ماجراهای هری‌پاتر می‌شود از اصل ساده‌ای پیروی می‌کند. او می‌گوید: «در هر زمان و مکانی قلم را به دست می‌گیرم و می‌نویسم.»

جوآن اغلب گفته است که نوشتن یک کتاب هری‌پاتر حدود یک سال وقت می‌گیرد. او می‌گوید رمز نوشتن یک کتاب با جزییات کامل در چنین مدتی نوشتن مداوم است.

او در این زمینه می‌گوید: «من تقریبآ هر روز می‌نویسم. گاهی اوقات ده یازده ساعت در روز می‌نویسم گاهی نیز این زمان از سه ساعت فراتر نمی‌رود. این دیگر به سرعت شکل‌گیری افکار در ذهنم بستگی دارد.»

جوآن از مدت‌ها پیش تصمیم گرفته است که تعداد کتاب‌های مجموعهٔ هری‌پاتر هفت جلد باشد از این رو زمانی که نوشتن یکی از ماجراهای این مجموعه را آغاز می‌کند از پیش طرح کلی آن را ریخته است. او در این زمینه می‌گوید: «من همیشه یک طرح کلی را در نظر دارم. اما دوست دارم هنگام نوشتن به بعضی جزییات بپردازم. با این روش، کار برایم لذت‌بخش‌تر می‌شود.»

بخش سرگرم کنندهٔ دیگری از کار جوآن استفاده از نام‌های عجیب و ناآشنا در قصه‌هایش است. او می‌گوید: «برخی از این نام‌ها را از افسانه‌های عامیانه برداشته‌ام و بسیاری دیگر از اسامی را خودم ابداع کرده‌ام. من همهٔ نام‌های عجیب و غیرعادی را که در جاهای مختلف به چشمم می‌خورد جمع‌آوری می‌کنم. یادم می‌آید که نام چهار گروه هاگوارتز را در هنگام پرواز در یک هواپیما پیدا کردم و ناچار شدم آن‌ها را پشت کیسهٔ مخصوص حالت تهوع مسافران یادداشت کنم.»

یکی از جنبه‌های نوشتن کتاب‌های هری‌پاتر که روز به روز دشوارتر می‌شود آشنا کردن خوانندگان جدید با رویدادهای کتاب‌های گذشته است. جوآن اظهار داشته است که در کتاب هری‌پاتر و حفره اسرارآمیز آشنا کردن خوانندگان با وقایع اولین سال تحصیل هری در هاگوارتز بسیار ساده بوده است. او همچنین اظهار کرده است: «اما وقتی به کتاب پنجم و ششم برسم این کار بسیار سخت‌تر می‌شود. شاید در آن موقع مقدمه‌ای بنویسم که با این عبارت آغاز شود: «در کتاب‌های قبلی هری‌پاتر خواندید که...» و در آن به خوانندگان توصیه کنم که کتاب‌های اول تا چهارم را بخوانند.»

اغلب نوجوانان از جوآن می‌پرسند که از کجا باید نویسندگی را آغاز کنند. اولین توصیهٔ جوآن همواره این بوده که به مطالعهٔ وسیع و گسترده بپردازند تا دریابند نویسندگان چه‌گونه کتاب می‌نویسند. اماهنگامی‌که زمان قلم به دست گرفتن فرا می‌رسد کودکان برای آغاز کارشان باید از زندگی خودشان کمک بگیرند. او می‌گوید: «با نوشتن دربارهٔ چیزهایی که می‌دانید کارتان را آغاز کنید. دربارهٔ تجربه‌ها و احساسات خودتان بنویسید. من هم همین کار را می‌کنم.»»