کتاب یافته های تازه از ایران باستان

کتاب یافته های تازه از ایران باستان نوشتهٔ والتر هینتس و ترجمهٔ پرویز رجبی توسط گروه انتشاراتی ققنوس منتشر شده است. این کتاب دربردارندهٔ پژوهش‌های ایران‌شناسی آلمانی است که در سفر به ایران در سال ۱۹۶۷ نقوش باستانی ایران، به‌ویژه در دورهٔ ساسانی را بررسی کرده است. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب یافته های تازه از ایران باستان

پرویز رجبی مترجم کتاب یافته‌های تازه از ایران باستان یکی از شاگردان نویسندهٔ اثر، والتر هینتس بوده است. پرویز رجبی بر این عقیده است که این کتاب کم‌حجم  یکی از شاهکارهای والتر هینتس است. گفته شده است که این اثر بسیاری از مشکلات مربوط به نقوش باستانی ایران، به‌ویژه دورهٔ ساسانی را حل کرده است. در واقع، این کتاب به نقوش ساسانی هویتی تازه بخشیده و ما را با نکات پنهان بسیاری آشنا می کند که پیش از آن از آن‌ها آگاه نبودیم. این کتاب حاصل یک سفر تحقیقاتی به ایران است که از فوریه تا مه ۱۹۶۷ با حمایت مالی انجمن تحقیقات آلمان انجام شد و با سفر سه‌‎هفته‌ای دیگری به ایران در آوریل ۱۹۶۸ تکمیل شد. این اثر در ۱۰ فصل نگاشته شده که عنوان آن‌ها عبارت است از «جام سیمین نویافته از دوره ایلام کهن»، «سنگ‌نبشته نویافته خشیارشا از تخت جمشید»، «سنگ‌نبشته سه‌زبانه آرامگاه داریوش»، «عناصر مادی و ایلامی در دربار هخامنشی»، «هیئت‌های نمایندگی در نگاره‌های تخت جمشید»، «نگاره‌های اردشیر اول ساسانی»، «نگاره صخره‌ای ساسانی در داراب»، «قیصرهای رومی در نگاره‌های شاپور اول»، «کردیر در نگاره‌های صخره‌ای» و «نبشته‌های تازه‌یافته از روزگار ساسانیان».

چرا باید کتاب یافته های تازه از ایران باستان را بخوانیم؟

خواندن کتاب یافته های تازه از ایران باستان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران حوزهٔ تاریخ و برای هر فردی ایرانی که به ریشه‌های فرهنگی خود علاقه‌مند است، بسیار ارزشمند و آموزنده خواهد بود. این اثر به عنوان یک منبع معتبر و خواندنی، می‌تواند نقطهٔ عطفی در مطالعات مربوط به تاریخ ایران باستان محسوب شود و علاقه‌مندان را به کاوش‌های بیشتر در این زمینه ترغیب کند.

درباره والتر هینتس

والتر هینتس متولد ۱۹ نوامبر ۱۹۰۶ در اشتوتگارت و درگذشتهٔ ۱۲ نوامبر ۱۹۹۲ در گوتینگن است. او ایران‌شناس مشهور آلمانی بود که پژوهش‌های بنیادینی در حوزهٔ ایران‌شناسی انجام داد. او متخصص زبان‌ها و خطوط ایرانی و تمدن ایلام بود و در زمینه‌های تاریخ و تمدن هخامنشیان و ساسانیان، زرتشت‌شناسی، کتیبه‌شناسی، تاریخ صفویه و علم اوزان و مقادیر نیز تحقیقات بسیاری ارائه کرد. هینتس در دانشگاه‌های لایپزیگ، مونیخ و پاریس به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۳۰ دکترای خود را از دانشگاه لایپزیگ دریافت کرد. او سپس به‌عنوان استاد در دانشگاه گوتینگن مشغول به کار شد. هینتس در جنگ جهانی دوم در ورماخت خدمت کرد و مدتی را در ترکیه گذراند و از این فرصت برای مطالعهٔ نسخ خطی کتابخانه‌های استانبول استفاده کرد. پس از جنگ، مدتی از تدریس محروم شد، اما در سال ۱۹۵۷ مجدداً به دانشگاه گوتینگن بازگشت و تا زمان بازنشستگی به‌عنوان استاد ایران‌شناسی به فعالیت خود ادامه داد. او در سال ۱۹۵۸ دکترای افتخاری از دانشگاه تهران دریافت کرد. هینتس شاگردان بسیاری تربیت کرد که از جمله آن‌ها می‌توان پرویز رجبی، هاید ماری کخ و پاول لوفت را نام برد. از آثار او می‌توان به کتاب‌های «داریوش و ایرانیان»، «یافته‌های تازه از ایران باستان» و «شهریاری ایلام» اشاره کرد.

بخشی از کتاب یافته های تازه از ایران باستان

«شهر داراب که روزگاری دارابگرد نامیده می‌شد، در جنوب ایران و ۲۷۸ کیلومتری جنوب شرقی شیراز، در کنار جاده نظامی بسیار کهنی قرار دارد که پایتخت فارس را به هرمز (از سال ۱۶۲۲ بندر عباس) در کرانه خلیج فارس می‌پیوندد. تازه چند دهه است که راه ارتباطی شیراز با بندر عباس از طریق لار، جای جاده‌ای را که مدتی طولانی ناامن بود گرفته است. تقریبا در ده کیلومتری جنوب غربی داراب در بالای چشمه و برکه‌ای پر از نی، یک نگاره صخره‌ای ساسانی قرار دارد که تاکنون به قلمرو پژوهش‌های علمی نپیوسته بود.

نخستین گزارش اشاره‌وار درباره این نگاره از پزشک و جهانگرد آلمانی اِنگِلبِرت کمپفِر است که از سال ۱۶۸۳ تا ۱۶۸۸ میلادی را در ایران می‌گذراند. او در کتاب خود می‌نویسد که درباره "تصویرهایی از رستم" و در آن میان داراب شنیده است. حقیقت نیز چنین استکه نگاره داراب را مردم بومی نقش رستم می‌نامند ــ یکی از پهلوانان اساطیری. اما بهتر این است که این نام را فراموش کنیم تا نگاره داراب با نگاره‌ای که عموما نقش رستم در تخت جمشید خوانده می‌شود اشتباه نشود.

صد سال بعد یک تحصیل‌کرده اروپایی موفق شد تا به داراب پیش برود. یعنی سر ویلیام اوزلی. او روز ۲۶ آوریل ۱۸۱۱ از نگاره داراب دیدن کرد و همراه تهیه طرحی از آن نوشت: "پیش روی شاه جمعی از رومیان ایستاده‌اند و او دست چپ خود را، ظاهرا با حالتی شفقت‌آمیز، بر سر سردار اسیرشان نهاده است. من فکر می‌کنم که اندوهی که سیمای سردار رومی را فرا گرفته است، بیش‌تر از سر نومیدی باشد تا تسلیم. جوانی با حالتی ملتمسانه و احتمالاً به امید بخشش فاتح، دستان خود را به سوی گردن اسب شاپور دراز کرده است." سر ویلیام در باره طرحش می‌گوید که: "با دقتی موشکافانه آن را تهیه کردم زیرا نگاره سردار رومی ممکن است چهره‌ای حقیقی از والرین بخت‌برگشته باشد." در این‌جا از "دقت مشقت‌بار" او در تهیه طرح سخنی به میان نمی‌آوریم. در هرحال چاپ مجدد آن سودی را به همراه ندارد. بازشناسی نگاره شاه هم جای حرف دارد. در فصل بعد به تفصیل در این‌باره صحبت خواهم کرد. با این همه سر ویلیام اوزلی به گونه‌ای جالب توجه توانسته است به نظم تاریخی نگاره برسد.»