کتاب دو دستی؛ نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن

معرفی کتاب دو دستی؛ نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن

کتاب الکترونیکی «دو دستی (نوشته‌های سفر به ژاپن)» اثر «منصور ضابطیان» و با همکاری نشر «مون» و ترجمه‌ای از خود نویسنده، روایتی از سفر یک‌ماههٔ نویسنده به ژاپن است. این کتاب در قالب سفرنامه، تجربه‌ها، مشاهدات و روایت‌های شخصی نویسنده را از شهرها، فرهنگ و مردم ژاپن بازگو می‌کند. «دو دستی» با نگاهی جزئی‌نگر و روایت‌محور، به بررسی تفاوت‌های فرهنگی، اجتماعی و سبک زندگی ژاپنی‌ها می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب دو دستی؛ نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن

«دو دستی» در قالب سفرنامه‌ای معاصر، تصویری از ژاپن امروز را از زاویه دید یک ایرانی ارائه می‌دهد. این کتاب حاصل سفر یک‌ماههٔ «منصور ضابطیان» به ژاپن است که در آن، نویسنده با نگاهی موشکافانه و شخصی، به روایت تجربه‌های خود از شهرهایی مانند توکیو، یوکوهاما، کیوتو، اوساکا و هیروشیما می‌پردازد. کتاب در سال‌های اخیر نوشته شده و به دغدغه‌های فرهنگی، اجتماعی و حتی نوستالژی‌های مشترک ایرانی‌ها و ژاپنی‌ها اشاره دارد. نویسنده با یادآوری خاطرات جمعی ایرانیان از فرهنگ ژاپنی، مانند کارتون‌ها و سریال‌های تلویزیونی، به ریشه‌های علاقه ایرانی‌ها به ژاپن می‌پردازد. «دو دستی» نه‌تنها به روایت مکان‌ها و جاذبه‌های گردشگری می‌پردازد، بلکه به جزئیات رفتارهای روزمره، آداب و رسوم، غذاها، هتل‌ها و حتی فلسفه‌های زیستن در ژاپن نیز توجه دارد. کتاب با ترکیب روایت‌های شخصی و مشاهدات عینی، تصویری چندلایه از جامعهٔ ژاپن ارائه می‌دهد و در عین حال، به تفاوت‌ها و شباهت‌های فرهنگی میان ایران و ژاپن نیز اشاره می‌کند.

خلاصه کتاب دو دستی؛ نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!در «دو دستی»، «منصور ضابطیان» سفر خود به ژاپن را از لحظه ورود به فرودگاه توکیو آغاز می‌کند و با روایت تجربه‌هایش از هتل‌های کابینی، هتل‌های کپسولی و ریوکان‌های سنتی، خواننده را با سبک زندگی ژاپنی‌ها آشنا می‌سازد. او در هر شهر، از توکیو تا کیوتو و اوساکا، به سراغ جاذبه‌های فرهنگی، تاریخی و مدرن می‌رود و از تجربه‌هایش در فروشگاه‌های الکترونیکی، معابد، مراسم چای، رستوران‌ها و حتی دیزنی‌لند توکیو می‌نویسد. نویسنده با دقت به جزئیات رفتارهای اجتماعی ژاپنی‌ها، مانند احترام گذاشتن، نظم، آداب غذا خوردن و فلسفه‌های زیستن همچون ایکیگای، کایزن و وابی‌سابی می‌پردازد. او همچنین به موضوعاتی مانند سالمندی جمعیت، مهاجرت ایرانی‌ها به ژاپن، نقش انیمه و مانگا در فرهنگ معاصر ژاپن و تأثیر آن بر گردشگری اشاره می‌کند. روایت‌های کتاب با خاطرات شخصی، گفتگو با ایرانیان مقیم ژاپن و مقایسه‌های فرهنگی میان ایران و ژاپن در هم تنیده شده‌اند. «دو دستی» در نهایت، تصویری زنده و ملموس از جامعه و فرهنگ ژاپن ارائه می‌دهد که فراتر از کلیشه‌های رایج است و خواننده را به تأمل درباره تفاوت‌ها و شباهت‌های فرهنگی وا می‌دارد.

چرا باید کتاب دو دستی؛ نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن را خواند؟

این کتاب با روایت‌های جزئی و تجربه‌محور، امکان آشنایی با لایه‌های پنهان فرهنگ ژاپن را فراهم می‌کند. خواننده با مطالعهٔ «دو دستی» نه‌تنها با جاذبه‌های گردشگری و شهرهای ژاپن آشنا می‌شود، بلکه به درک عمیق‌تری از رفتارهای اجتماعی، فلسفه‌های زیستن، آداب و رسوم و حتی دغدغه‌های روزمره مردم ژاپن دست پیدا می‌کند. روایت‌های شخصی نویسنده و مقایسه‌های فرهنگی، کتاب را به منبعی برای شناخت تفاوت‌ها و شباهت‌های میان ایران و ژاپن تبدیل کرده است. همچنین، توجه به جزئیات زندگی روزمره، غذاها، هتل‌ها و تجربه‌های واقعی سفر، این اثر را از سفرنامه‌های صرفاً توصیفی متمایز می‌کند.

خواندن کتاب دو دستی؛ نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به سفرنامه، فرهنگ و تاریخ ژاپن، دانشجویان مطالعات فرهنگی و اجتماعی، و کسانی که به دنبال شناخت عمیق‌تر از سبک زندگی و فلسفه‌های زیستن در شرق آسیا هستند، مناسب است. همچنین برای افرادی که قصد سفر به ژاپن دارند یا به دنبال تجربه‌های واقعی و ملموس از زندگی در این کشور هستند، می‌تواند مفید باشد.

فهرست کتاب دو دستی؛ نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن

- مقدمه: روایت آغاز سفر و انگیزه‌های نویسنده برای انتخاب ژاپن به‌عنوان مقصد- هتل‌ها و اقامتگاه‌ها: تجربهٔ اقامت در هتل‌های کابینی، کپسولی و سنتی ژاپنی (ریوکان)، تفاوت‌ها و ویژگی‌های هرکدام- شهرها و جاذبه‌ها: توکیو، یوکوهاما، کیوتو، اوساکا، هیروشیما؛ روایت بازدید از معابد، برج‌ها، مراکز خرید و محله‌های معروف- فرهنگ روزمره: رفتارهای اجتماعی، احترام، نظم، آداب تعظیم، نقش سالمندان، فلسفه‌های ایکیگای، کایزن و وابی‌سابی- غذا و آشپزی: تجربهٔ غذاهای ژاپنی، رستوران‌ها، آداب غذا خوردن، فلسفهٔ واشوکو و اهمیت تنوع غذایی- هنر و سنت: مراسم چای، گل‌آرایی (ایکبانا)، موسیقی سنتی، نمایش‌های سنتی (کابوکی، نو، کیوژن)- انیمه و مانگا: تأثیر فرهنگ اوتاکو و انیمه بر جامعه و گردشگری ژاپن- تجربه‌های شخصی: گفتگو با ایرانیان مقیم ژاپن، خاطرات و مقایسه‌های فرهنگی میان ایران و ژاپن- جمع‌بندی: تأملات نویسنده دربارهٔ تفاوت‌ها و شباهت‌های فرهنگی و اجتماعی دو کشور

بخشی از کتاب دو دستی؛ نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن

«سال‌هاست که سفر می‌روم و می‌نویسم. در آغاز هر سفر، دوستانم و بسیاری از کسانی که کارهایم را دنبال می‌کنند، از من می‌پرسند که مقصدم کجاست و من مقصدم را می‌گویم. واکنش‌ها معمولاً متفاوت است. بعضی‌ها هیجان‌زده می‌شوند و می‌گویند که دوست دارند یک روز به آنجا بروند و خیلی‌ها هم سری تکان می‌دهند و برایم آرزوی موفقیت می‌کنند. اما دربارهٔ ژاپن انگار جریان فرق می‌کند. تقریباً همه کسانی که به آن‌ها می‌گویم عازم ژاپن هستم، اول با تعجب می‌پرسند: «واقعاً؟» و بلافاصله می‌گویند که چقدر دوست دارند دربارهٔ ژاپن بیشتر بدانند. خیلی از آن‌ها اعتراف می‌کنند که بزرگ‌ترین آرزویشان دیدن ژاپن است! راستش من در همهٔ زندگی‌ام، از آن دسته آدم‌هایی نبوده‌ام که شیفتهٔ ژاپن و فرهنگش باشم. به آن احترام گذاشته‌ام (و می‌گذارم) اما دیدن ژاپن برایم یک آرزو نبوده است. ولی وقتی آدم به‌عنوان یک سفرنامه‌نویس در جامعه معروف می‌شود و این جامعه به شدت به ژاپن علاقه‌مند است و تشنهٔ بیشتر دانستن دربارهٔ آن، پس باید ژاپن را در فهرست سفرهایش بگذارد. برای ما ایرانی‌ها، ژاپن جدا از آنچه به‌عنوان یک کشور مدرن مهم است، جنبه‌های نوستالژیک هم دارد. کودکی بسیاری از ما با کارتون‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی ژاپنی گذشته است. هنوز آن شنبه شب‌هایی که در سال‌های سخت جنگ، شهرها برای تماشای مجموعه تلویزیونی «سال‌های دور از خانه» یا همان «اوشین» خالی می‌شد را از یاد نبرده‌ایم. مجموعه‌ای که یک اصطلاح را به فرهنگ لغات ما اضافه کرد: تاناکورا برگرفته از نام فامیلی همسر اوشین که فروشگاه لباس دست دوم داشت و بعدتر به فروشگاه‌های لباس‌های دست دوم در ایران اطلاق شد.»