منصور ضابطیان
منصور ضابطیان متولد ۷ آذرماه ۱۳۴۹ در تهران، نویسنده، روزنامه‌نگار، مجری رادیو و تلویزیون، تهیه‌کننده و کارگردان و همچنین پادکست‌سازی است که چهره او را می‌توانیم با اجرای او در برنامه (مردم ایران سلام) به‌خوبی به یاد آوریم.
منصور ضابطیان ابتدا در رشته علوم آزمایشگاهی در دانشگاه علوم پزشکی گیلان تحصیلات خود را گذراند و موفق شد تا در سال ۱۳۶۹ کاردانی خود را از این دانشگاه کسب کند. او بعد از چند سال رشته تحصیلی خود را تغییر و در رشته سینما ادامه تحصیل داد. ضابطیان درباره علاقه خود به هنر و مطالعه این‌گونه می‌گوید «همیشه در خانه‌مان فرهنگ مطالعه بخشی جداناپذیر از خانه بوده است.»
همین علاقه و اشتیاق منصور ضابطیان باعث شد تا سال‌ها بعد او فعالیت حرفه‌ای خود را با روزنامه‌نگاری آغاز کند و با نوشتن گزارش‌ها و مصاحبه‌ها برای مجلات و روزنامه‌هایی همچون چلچراغ و حیات نو کم‌کم نام خود را برای مخاطبان آشنا و آشناتر کند. او که از کودکی علاقه زیادی به حرفه اجرا داشت و عمده بازی کودکی‌اش این بود که مانند یک مجری تلویزیون برای دوستش برنامه اجرا کند در سال ۱۳۷۸ به تلویزیون پیوست و در برنامه‌هایی همچون سبد، مردم ایران سلام، جغرافیای فریاد، فرش واژه، نقره، صدبرگ حضور داشت. رادیو هفت را می‌توان از مشهورترین کارهای منصور ضابطیان دانست. او در سال‌هایی که در تلویزیون به‌عنوان مجری حضور داشت به‌خوبی توانست نظر مثبت مخاطبان را به دلیل سبک اجرای خاص خود که به دور از قواعد اجرای کلاسیک در تلویزیون بود جلب کند. ضابطیان با آرامش و صلح‌طلبی مختص به خودش توانست یک نگاه نو ادبیاتی داشته باشد که به دل مخاطب بنشیند و جذابیت کافی را برای مخاطب ایجاد کند تا از آن قالب‌های کلاسیکی که همیشه با آن سروکار داشته کمی دور شود. منصور ضابطیان دراین‌باره می‌گوید که در کارهایش تلاش خود را کرده که آرامش و صلح‌جویی درون خود را به مخاطب منتقل کند و در کارهایش همان انسانی را به مردم نمایش دهد که در زندگی روزمره خود هست.
نگاه منصور ضابطیان به مسائل اجتماعی و مشکلات از جمله تفاوت‌های او با دیگران است. او معتقد است که نگاه تلخ نمی‌تواند مشکلات را حل کند و مشکل تنها در زمانی حل می‌شود که بتوان منطق جامعه را با آن درگیر کرد و تزریق ناامیدی و یادآوری مشکلات تنها انگیزه مخاطبان برای ادامه زندگی را از بین می‌برد و گاهی بهتر است به مخاطب رویای بهتری برای زندگی داد و این باعث آرامش در مخاطبین می‌شود. به‌طور مثال منصور ضابطیان درباره سینمای هند که مدام مورد نقد قشر سینمایی قرار می‌گیرد، معتقد است که این نوع نقد را بی‌رحمانه می‌توان تلقی نمود و در هند آدم‌های فقیری هستند که زندگی بسیار سختی دارند و شاید همان چند ساعت که در سینما به تخیل می‌گذرانند برایشان نقطه لذت‌بخش زندگی است و این نوع سینما نیاز آن ملت است تا بتوانند چندین ساعت را رها از مشکلات در تخیل بگذرانند و انگیزه پیدا کنند برای ادامه زندگی.
از جمله تمایز و نقطه قوت منصور ضابطیان همواره دایره واژگان وسیع او و توجه او به کلمات است، او معتقد است که می‌توان با انتخاب درست کلمات و در نظر گرفتن تأثیر عمیق آن‌ها نوع بهتری از ارتباط را ایجاد کرد و بدون آنکه از بالا و پایین بردن میزان صدا استفاده کرد، به‌راحتی تمامی احساسات را با تأثیری کافی منتقل کرد. خود می‌گوید که این ایده تمرکز بر کلمات و تأثیر آن‌ها را از زمانی که روزنامه‌نگاری می‌کرده در سر داشته است. او با وام گرفتن از همین نوع نگاه بود که برنامه‌ای کلمه‌محور به نام رادیو هفت را با همکاری محمد صوفی (تهیه‌کننده سینما و تلویزیون) ساخت.
در رادیو هفت منصور ضابطیان تلاش کرد تا با محوریت ایجاد لحظاتی آرامش‌بخش برنامه‌ای شامل پخش موسیقی، قصه‌خوانی، حافظ‌خوانی و گفتگو را داشته باشد. از جمله نکات جذاب رادیو هفت آن بود که هر شب یک مجری جدید وظیفه اجرای برنامه را بر عهده داشت.
ضابطیان علاوه بر برنامه‌سازی و کار اجرا و روزنامه‌نگاری در نویسندگی نیز فعال بوده و آثار مختلفی را به چاپ رسانده است. ازآنجایی‌که از جمله علایق او سفر است، به کشورهای مختلفی در جهان سفر کرده است. او در کتاب مارک و پلو سفر خود به کشورهای فرانسه، اسپانیا، لبنان، هندوستان، ایتالیا، اتریش، ارمنستان، کره جنوبی و آمریکا را شرح داده است. منصور ضابطیان درباره سفرنامه مارک و پلو می‌گوید تلاش کرده تا تابوی غیرممکن بودن سفر را در ذهن خواننده ایرانی بشکند.
اثر دیگر منصور ضابطیان که به‌نوعی می‌توان آن را ادامه اثر قبل او (مارک و پلو) معرفی کرد مارک دو پلو نام دارد که سفرنامه کشورهای دیگری مانند هلند، آلمان، پرتغال، یونان، عراق، کنیا است. او آثار دیگری همچون برگ اضافی که مجموع خاطرات او از سفرهایش است و سباستین درباره سفر او به کوبا و چای نعنا درباره سفر به مراکش و همین‌طور موآ، سفرنامه ویتنام، و بی زمستان را در کارنامه خود دارد.
در طی سال‌ها فعالیت، منصور ضابطیان جوایز مختلفی را نیز دریافت کرده است مانند جایزه بهترین گفتگوی سال و جایزه قلم بلورین برای برترین گزارش سال که از جشنواره مطبوعات دریافت کرده است.
