کتاب مقدمه کیمبریج بر والت ویتمن

کتاب مقدمه کیمبریج بر والت ویتمن نوشتهٔ ام. جیمی کیلینگزورث و ترجمهٔ راضیه سرحدی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر زندگی‌نامهٔ والت ویتمن، نویسنده و شاعر آمریکایی را شرح داده و آثار او را بررسی کرده است.

درباره کتاب مقدمه کیمبریج بر والت ویتمن

ام. جیمی کیلینگزورث در کتاب مقدمه کیمبریج بر والت ویتمن زندگی‌نامهٔ والت ویتمن را شرح داده است. والت ویتمن را یکی از خلاق‌ترین و اثرگذارترین شاعران امریکا در قرن نوزدهم می‌دانند. این کتاب نیز با تمرکز بر شاهکار ادبی برگ‌های علف، زمینه‌ای را برای مطالعۀ شخصیت والت ویتمن به‌عنوان شاعری تجربی، دموکراتی رادیکال و شخصیتی تاریخی در عصر جنگ داخلی امریکا ــ که دورۀ رشد شهرهای بزرگ و گسترش ایالات به‌سمت زمین‌های غرب امریکاست ــ فراهم می‌کند. ویتمن که همیشه شخصیت مهم و بحث‌برانگیزی بوده، هنوز هم مایۀ تحسین شاعران، هنرمندان، منتقدان، فعالان سیاسی و خوانندگان سرتاسر جهان است. کسانی که برای نخستین بار کتابش را خوانده‌اند، آن را ارزشمند برشمرده‌اند. فصل‌های کتاب حاضر علاوه‌بر خوانش‌های دقیقی از متون اصلی برگ‌های علف، بر زندگی‌نامۀ ویتمن، تاریخ و فرهنگ دوران حیاتش و نگرش‌های نقادانه به اثر وی تمرکز می‌کند و به شناخت جامع‌تری از این شاعر و چگونگی تبدیل شدنش به چنین شخصیت محوری در آثار برجستۀ ادبیات امریکا کمک می‌کند.

خواندن کتاب مقدمه کیمبریج بر والت ویتمن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب زندگی و آثار والت ویتمن پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مقدمه کیمبریج بر والت ویتمن

«ویتمن در نیمۀ قرن نوزدهم میلادی به‌عنوان طرفدار فعال عامۀ مردم و منتقد شدید نخبه‌سالاری وارد عرصه‌های سیاسی، هنری و فرهنگی شد. موقعیت وی متأثر از ارزش‌های سیاسی فرانسه، انقلاب‌های امریکا و فراتر از همه آزادی، برادری و برابری که میراث اجداد پدر و پدربزرگش بودند، شکل گرفته بود. او در دورۀ ظهور دموکراسی جکسونی به سن بلوغ رسید. این دموکراسی در واقع برنامه‌ای بود سیاسی که روزبه‌روز با اقبال بخش‌های بیشتری از طبقۀ کارگر مواجه می‌شد. به‌لحاظ فکری نیز ویتمن میراث‌دار رمانتیسیزم ادبی و لیبرال پروتستان بود که هریک رگه‌های عمیقی از فردباوری را در وی به وجود آوردند؛ یعنی اعتقاد نه به تقدس، بلکه کمال اساسی هر انسان. این فردباوری یا (آن‌گونه که خود ویتمن گاهی می‌گفت) شخص‌باوری باعث شکل‌گیری رابطه‌ای مناظره‌ای با باورش به تودۀ مردم امریکا شد؛ به‌گونه‌ای که کشمکش سروده‌هایی مانند «ترانۀ خویشتن» بر سر آشتی دادن این فردیت با جامعه و دلیل این یک‌پارچگی است.

در حوزۀ سیاسی، این فردباوری باعث تقویت رگه‌هایی از آن اعتمادبه‌نفس احمقانۀ درونش شد؛ تا جایی که نتواست فعال حزبی موفقی شود. او که در دوران جوانی دموکرات بود، در دهۀ ۱۸۴۰ با تقسیم (تقریباً) کامل حزب در منطقه، سرخورده شد. دموکرات‌های جنوب خواستار تداوم اقتصاد برده‌داری بودند و با حمایت قوی از جایگاه «حقوق ایالتی» در برابر گرایش روزافزون دولت فدرال به دست‌اندازی در قوانین و زیر پا گذاشتن اصل خودمختاری ایالات مستقل در تعبیر و اجرای قوانین مقاومت می‌کردند. دموکرات‌های شمال عموماً در زمینۀ اصول حقوق ایالتی نقاط اشتراک بسیاری با دموکرات‌های جنوب داشتند. با وجود این، غالباً منتقد برده‌داری بودند. البته بزرگ‌ترین دغدغۀ شمالی‌ها ردّ کامل اصل برده‌داری که خواستۀ اصلی طرفداران لغو کامل برده‌داری است، نبود؛ بلکه آن‌ها نگران افول اتحاد و قدرت رقابتی کارگران ایالات شمالی بودند که به‌دلیل وجود اقتصاد برده‌داری به خطر افتاده بود. در اواسط قرن نوزدهم با افزایش تعداد ایالات در غرب امریکا، این اختلافات به اوج خود رسید و کنگره باید مشخص می‌کرد که کدام ایالاتِ تازه‌تأسیس آزاد و کدام ایالات برده‌دار هستند.»