کتاب ایچی گو ایچی ئه

کتاب ایچی گو ایچی ئه نوشتهٔ هکتور گارسیا و فرانسیس میرالس و ترجمهٔ فرزانه سعادتمند است. انتشارات جامی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب هنر بهره‌مندی از هر لحظه به سبک ژاپنی.

درباره کتاب ایچی گو ایچی ئه

ایچی گو ایچی ئه مفهومی است ژاپنی که شاید نتوان آن را دقیق معنا کرد یا معادلی برای آن به دست آورد اما نزدیک‌ترین معنا به آن، یکبار ملاقات است؛ آنچه که ما، همین لحظه و فقط یک فرصت، می‌دانیم. ما می‌دانیم که تنها یک بار فرصت زندگی کردن داریم و بنابراین، فقط یکبار می‌توانیم لحظات خاص مختلف را تجربه کنیم. اگر به زندگی اینطور نگاه کنیم که هر لحظه‌ای در عمرمان، مانند گنجینه‌ای ارزشمند است، دنیای زیباتری برای خودمان می‌سازیم. اگر با خودمان این‌طور فکر کنیم که اگر آن را از دست بدهیم دیگر نمی‌توانیم به دستش بیاوریم همه چیز متفاوت می‌شود، اما به نظر می‌رسد ما راه دیگری را انتخاب کرده‌ایم: بسیاری از ما این راه را در پیش گرفته‌ایم و آن این است که همیشه و هر لحظه را در نگرانی لحظه بعدی می‌گذرانیم. ما نمی‌توانیم و یاد نگرفته‌ایم که از لحظات لذت ببریم و تنها به آینده نامعلومی چشم داریم که خوشبختی را در آن می‌بینیم. فرانسیس میرالس و هکتور گارسیا در کتاب «ایچی‌ گو ایچی‌ ئه»، هنر بهره بردن بیشتر از هر لحظه به شیوه ژاپنی‌ها را به ما می‌آموزند. همان ژاپنی‌هایی که طول عمرشان از اکثر مردم جهان بیشتر است و زندگی‌های سالم‌تر و با کیفیت‌تری دارند.

خواندن کتاب ایچی گو ایچی ئه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که دوست دارند از زندگی لذت ببرند و به داشتن یک زندگی شاد علاقه دارند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ایچی گو ایچی ئه

«آندره مارتین آسورو، یکی از پیشگامان تمرینات تمرکز حواس در آمریکای لاتین و مربی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی (MBSR) معتقد است که توجه به دیگری در کوتاهترین زمان ارتباط با او را ساده می‌کند. او در مصاحبه‌ای این مفهوم را اینگونه توضیح داده است: «تمرین تمرکز حواس به ما کمک می‌کند تا بفهمیم چه کاری‌انجام می دهیم، چگونه آن را انجام می‌دهیم، چه احساسی نسبت به کاری که انجام می‌دهیم داریم و یا دیگران در این زمینه چه احساسی دارند. و بر اساس این دانش، می‌توانیم رویه‌ها، مکانیسم‌ها و نگرش‌هایی را در جهت هماهنگی با خود و دیگران خلق کنیم.»

در ادامه به چند استراتژی برای تقویت توانایی توجه به دیگران می‌پردازیم.

- مورد اول، همان است که عقل سلیم می‌گوید. به همین دلیل تعجب‌آور است که فقط تعداد معدودی از افراد حقیقتاً این کار را انجام می‌دهند: وقتی با شما صحبت می‌کنند، همه دستگاه‌ها را خاموش کنید. صحبت کردن با کسی که مدام به گوشی هوشمند نگاه می‌کند یا حتی با آن بازی می‌کند، تحقیرآمیز است. این عادت به نوعی نشانگر عدم احترام به طرف مقابل است. اما حتی در سالن برگزاری جلسات دولتی هم دیده می‌شود.

- به سخنان افراد و همچنین به زبان بدن آنها گوش دهید. همه مردم از طریق ژست‌ها، وضعیت ایستادن بدن، لحن صدا، نگاه یا حالت چشمان احساساتشان را نسبت به خود و دیگران بیان می‌کنند. به همین دلیل، برای آگاهی از وضعیت عاطفی طرف مقابل به همه این موارد توجه کنید.

- بدون ایجاد مزاحمت پرسش‌های خود را مطرح کنید. برای اکثر مردم توضیح موارد مهم ـ یا حتی مشکلی که نمی‌دانند چگونه حل کنند ـ دشوار است. بنابراین فقط به سکوت و دلداری دادن بصورت دست نهادن بر شانه اکتفا می‌کنند. باید بدانید که نیازی به ارائه راه حل ندارید چون مسئولیت این امر برعهده شما نیست. اما مطرح کردن چند پرسش هوشمندانه- همراه با گوش دادن فعال که قبلاً توضیح دادیم- برای شخص مقابل مفید خواهد بود. با اینگونه اقدامات میزان توجه خود به وی را ثابت می‌کنید. حتی ممکن است جنبه‌هایی از موضوع که قبلاً به ذهنش خطور نکرده را نیز به وی یادآوری کنید.

- فقط کنار آنها باشید. گاهی اوقات آنها فقط به حضور ما نیاز دارند بنابراین، ارائه نظر یا پرسش بیفایده است. برخی از مردم فقط به همراهی نیاز دارند، آنها باید بدانند در کنارشان هستیم تا نگرانی‌ها و دردهایشان را با ما به اشتراک بگذرند.

- گاهی اوقات لازم است آنها را در خلوت خود رها کنید. در بسیاری از موقعیت‌های پر استرس، بهترین اقدام این است که به حریم خصوصی افراد احترام بگذاریم. اگرچه ممکن است حل مشکل اضطراری بنظر برسد، اما بهتر است آنها را به حال خود رها کنید تا بیشترین تلاش را شخصاً انجام دهند. گاهی اوقات بیشترین سود هنگام تنهایی به دست می‌آید. ممکن است از ما عصبانی باشند، رویکرد آگاهانه این است که به اندازه کافی به آنها فضا بدهید تا عصبانی باشند و مدتی دور از ما بمانند.»