کتاب قومیت های مسلمان در جنوب شرق آسیا

کتاب قومیت های مسلمان در جنوب شرق آسیا نوشتهٔ علی اکبر ضیائی است. انتشارات بین المللی امین این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر به جریان‌شناسی جماعت اسلامی، القاعده و داعش نیز پرداخته است.

درباره کتاب قومیت های مسلمان در جنوب شرق آسیا

علی اکبر ضیائی، نویسندهٔ کتاب قومیت های مسلمان در جنوب شرق آسیا، منطقهٔ جنوب شرق آسیا را یکی از مهم‌ترین سرزمین‌ها در ادیان جهانی دانسته است. به‌گفتهٔ او حدود ۲۴۰ میلیون مسلمان در جنوب شرق آسیا زندگی می‌کنند که ۴۲ درصد از کل جمعیت جنوب شرق آسیا و ۲۵ درصد از کل جمعیت مسلمانان جهان (یعنی حدود ۱.۶ میلیارد نفر) را تشکیل می‌دهند؛ همچنین گرایش‌های مختلف دینی از تصوف اعتدالی تا وهابیت افراطی به شکل‌های گوناگون در صحنهٔ بین‌المللی نقش ایفا کرده‌اند. پس از بروز «القاعده» در افعانستان و تشکیل گروه‌های مسلح تندرو به نام گروه‌های جهادی، منطقهٔ جنوب شرق آسیا دچار تحولات مختلفی شد. نویسنده که به‌مدت یک دهه از عمر خود را در این منطقه گذرانده و نیمی از آن را در دانشگاه بین‌المللی اسلامی مالزی به پژوهش و تدریس پرداخته و با بسیاری از جریانات فکری اسلامی از نزدیک آشنا بوده، اقدام به تألیف کتاب حاضر کرده است.

خواندن کتاب قومیت های مسلمان در جنوب شرق آسیا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران جریان‌های فکری اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب قومیت های مسلمان در جنوب شرق آسیا

«همان گونه که می دانیم کشتار مسلمانان بی پناه روهینگیا در میانمار توسط بودائیان افراطی آن کشور جهان را در بهت و حیرت برد. مسلمانان روهینگیا از استان شمالی راخین در میانمار غربی نشأت گرفته اند که قبلا با نام استان آراکان شناخته می شد. تاریخچه این اقلیت به اوایل قرن هفتم برمی گردد، یعنی زمانی که تجار مسلمان عرب در این منطقه ساکن شدند. بنابراین می توان گفت که این اقلیت به لحاظ جسمی، زبانی و فرهنگی شباهت زیادی به مردمان جنوب آسیا به خصوص مردم بنگال دارند. متاسفانه مردم روهینگیا تا کنون نتوانسته اند با فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی و یا سیاسی خود انظار جهانیان و مجامع بین المللی را به خود جلب کنند و آن چه که بر سر این مردم محروم می رود از چشم بسیاری از مجامع بین المللی و از جمله مسلمانان دیگر جهان پنهان بماند و این به محرومیتهای فرهنگی این مردم بر می گردد و متأسفانه دولت میانمار نیز در رسیدگی به وضعیت این مسلمانان بی توجهی روا داشته است.

این سؤال هنوز در افکار عمومی مردم جهان مطرح است که طرفداران بودا همواره مدافع صلح و آرامش نه تنها با انسانها بلکه با همه موجودات زنده بوده اند و چرا در این زمان عده ای به نام طرفداری از بودائیسم با اهداف نژادپرستانه اقدام به چنین جنایات هولناکی زنده اند که وجدان هر انسانی را بدرد می آورد. سؤال دیگر در اذهان بسیاری از مردم وجود دارد که چرا مجامع بین المللی و مدافعان حقوق بشر در این زمینه سکوت اختیار کرده اند. برخی از نظریه پردازان سیاسی معتقدند که طرح کلی حذف اقوام مسلمان در شرق آسیا و منزوی کردن آنها در برنامه آینده سیاستمداران ضد اسلامی در این منطقه می باشد و هدف آنان تنها به مسلمانان روهینگیا ختم نمی شود. از اواخر دهه ۱۹۷۰ بحران مسلمانان روهینگیا روابط دوجانبه بین میانمار و بنگلادش را مخدوش ساخته است. مهاجرت اجباری اقلیت مسلمان در میانمار به بنگلادش مناقشاتی را بین میانمار و بنگلادش به وجود آورده است. طبق گزارش سازمان عفو بین الملل از سال ۱۹۷۸ این اقلیت مسلمان همواره از نقض حقوق بشر در خود کشور میانمار و تحت رژیم دیکتاتوری نظامی آن رنج می برده اند و در نتیجه بسیاری از آنها به کشور همجوار بنگلادش مهاجرت نموده اند. علت مهاجرت این اقلیت مسلمان همواره شرایط بد حاکم بر روهینگیا از طرف دولت میانمار دانسته شده است. مذاکرات دو جانبه بین بنگلادش و میانمار تا حدودی می تواند به رفع مشکلات این مسلمانان در منطقه کمک نماید. شباهتهای تاریخی و نژادی و قومی و فرهنگی بین مردم بنگلادش و روهینگیا ایجاب می کند که دولتمردان بنگلادش برای حل این بحرانی انسانی بیشتر از قبل کوشش نماید.»