کتاب ما هماهنگ شده ایم

کتاب ما هماهنگ شده ایم نوشتهٔ کای اشتریت ماتر و ترجمهٔ مسعود یوسف حصیرچین است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر از زندگی زیر نظر حکومت چین سخن گفته است.

درباره کتاب ما هماهنگ شده ایم

کتاب ما هماهنگ شده ایم (We have been harmonized: life in China’s surveillance state) در باب زندگی در چین است. کای اشتریت ماتر در این اثر بیان کرده است که اتفاقی دارد در چین می‌افتد که جهان تا به حال شبیهش را ندیده است. کشوری تازه و رژیمی جدید در حال تولد است. ب عقیدهٔ نویسنده در دهه‌های پیش رو بزرگ‌ترین چالش پیش روی اروپا و نیز تمام حکومت‌های دموکراتیک نه روسیه، بلکه چین خواهد بود. چین در تلاش است تا درون مرزهایش حکومت نظاره‌گر بی‌نقصی بسازد و «مهندسان روح» این کشور بار دیگر در تلاش‌ هستند تا «انسانی طراز نوین» بیافرینند که زمانی لنین، استالین و مائو رؤیای آن را در سر داشتند. این چین می‌خواهد باقی جهان را هم منطبق بر تصویر خودش شکل دهد. حزب کمونیست چین رهبرش، «شی جین‌پینگ»، را در جایگاهی قرار داده که پس از مائو هیچ‌کس به آن دست نیافته است. شی قدرتمندترین رهبر چند دههٔ اخیر چین است و بر قوی‌ترین چین چند قرن گذشته حکومت می‌کند. او ملتی جاه‌طلب آماده می‌شود تا از لحاظ اقتصادی، سیاسی و نظامی از قبل هم قوی‌تر شود.این رژیم، با فناوری اطلاعاتی قرن بیست‌ویکم و امکانات کاملا جدید خود برای کنترل و به بازی گرفتن افراد، ابزار اعمال قدرتی دارد که تا پیش از این در دسترس هیچ حکومت خودکامه‌ای نبوده است. شی جین‌پینگ و حزبش در رقابتی حساب‌شده با نظام‌های غربی در حال احیای دیکتاتوری برای عصر اطلاعات هستند و این مسئله معانی ضمنی بسیاری برای دموکراسی‌های جهان دارد.

خواندن کتاب ما هماهنگ شده ایم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران علوم سیاسی و علاقه‌مندان به شناخت سیاست‌های کشور چین پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ما هماهنگ شده ایم

«بعضی ریشه‌های جو بی‌اعتمادی حاضر را در کارزارهای سیاسی گذشته می‌بینند، به‌ویژه در انقلاب فرهنگی، که طی آن فرزندان به پدر و مادرشان خیانت می‌کردند و شوهران قربانی خیانت همسرانشان می‌شدند و همه این‌ها به نام مسیحشان، مائو تسه‌تونگ، انجام می‌شد. اما وانگ جون‌شیو انگشتش را به طرف زمان حال می‌گیرد: «کلاهبرداران به دست عدالت سپرده نمی‌شوند و خود حکومت به خیر عمومی آسیب می‌رساند.» در سال ۲۰۱۳، هنوز می‌شد این حرف‌ها را علنی گفت. آن سال، مقاله سون لیپینگ، جامعه‌شناس معروف پکنی، بارها در اینترنت دست‌به‌دست شد. در این مقاله آمده بود: «کشوری که حتی معلمان و راهبانش فاسدند، از درون گندیده است.»

اما سال ۲۰۱۳ سال به قدرت رسیدن شی جین‌پینگ به عنوان بالاترین مقام حزب کمونیست و حکومت هم بود. شی متوجه این چالش شد: فروپاشی کامل اعتماد قدرت حزب را تهدید می‌کرد و از طرف دیگر، مانع گسترش بلندمدت بازار چین و رشد اقتصادی ادامه‌دار بود. از غذاهای آلوده و تخریب زیست‌محیطی تا ساختمان‌سازی بنجل: برای بسیاری از کارآفرینان درگیر در کاپیتالیسمِ لجام‌گسیخته غرب وحشی حاکم بر چین، همچنان سود توجیه‌کننده شنیع‌ترین کارهاست. گزارش آکادمی علوم اجتماعی چین چنین نتیجه گرفت که جامعه نیازمند نوعی داور برای تضمین انصاف است. توصیه این گزارش، تقویت و اصلاح حکومت قانون بود، اما حزب نظر دیگری داشت. در عوض، می‌خواست کاری کند که تا آن زمان در جهان بی‌سابقه بود و «سامانه اعتمادسنجی اجتماعی» را بر پا کرد. سامانه اعتبار اجتماعی.»