کتاب ماجرا

کتاب ماجرا نوشتهٔ جفری ناول اسمیث و ترجمهٔ قاسم مومنی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب فیلم ایتالیایی «ماجرا» از مجموعهٔ «خوانش فیلم».

درباره کتاب ماجرا

کتاب ماجرا به قلم کارمند در مرکز پژوهش‌های فلسفه و ادبیات اروپایی در دانشگاه آکسفورد نوشته شده است. این کتاب که شش فصل دارد، در باب یک فیلم کلاسیک سخن گفته است. این فیلم ایتالیایی «ماجرا» نام دارد. این فیلم در دهۀ ۱۹۶۰ اکران شد. فیلم «ماجرا» را انقلابی در ساخت فیلم دانسته‌اند. نویسنده معتقد است که عظمتِ این فیلم سینمایی مشخصاً به این دلیل است که ظرفیت‌های بیانیِ سینما را فراتر از جایی برده که زبان را یارای دنبال‌کردن آن باشد. کتاب حاضر به قلم جفری ناول اسمیث کوشیده است این فیلم را بررسی کند. فیلم «ماجرا» (L'avventura) ساختهٔ «میکل آنجلو آنتونیونی» و محصول مشترک ایتالیا و فرانسه است.

خواندن کتاب ماجرا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب یک فیلم مشهور و مهمّ ایتالیایی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ماجرا

«نهایتاً جایزۀ اصلی یعنی نخل طلا به زندگی شیرین فلینی اهدا شد. جایزۀ دومی در کار نبود. هیئت داوران جایزۀ ویژۀ خود را با هدف دلخوشی و برای «سهم عظیم فیلم در جست‌وجو برای زبان تازه‌ای در سینما» به ماجرا اهدا کرد. دو جایزۀ دیگری که به فیلم اهدا شد جایزۀ نقد نو از طرف منتقدان و جایزۀ انجمن نویسندگان سینما و تلویزیون بود. گزارش‌های روزنامه‌ها و نشریات جشنواره در خصوص ماجرا اکثراً (نه همگی) مساعد بود. ژان دومارشی در کایه دو سینما ایرادهایی به فیلم وارد کرد، ولی بنایون در پوزیتیف نوشت ماجرا مهم‌ترین فیلم از زمان همشهری کین تا امروز است. معلوم شد لطمه‌ای که تماشاگران در نمایش افتتاحیۀ فیلم زدند قابل جبران است، ولی هنوز فیلم باید آزمون نمایش عمومی را از سر می‌گذراند. زندگی شیرین روی پرده بود و بنا بود روکو و برادرانش را در پاییز نمایش دهند؛ از این رو تهیه‌کنندگان ماجرا در مورد تاریخ نمایش فیلم مردد بودند. مجوز نمایش در آگوست صادر شد، ولی نمایش فیلم در اوایل پاییز آغاز شد؛ نخست در اواسط اکتبر در میلان و در اوایل نوامبر در رم. فروش آن بد نبود، ولی فوق‌العاده هم نبود و نهایتاً ۳۴۰ میلیون لیر فروخت. بسیار کمتر از روکو (که تا آخر فصل (۱۹۶۰-۱۹۶۱) در حدود ۱۵۰۰ میلیون لیر فروخته بود) یا زندگی شیرین (که از روکو هم بیشتر فروخت). در پاریس، که آن روزگار هم پایتخت سینمادوستان بود، فیلم از ۱۴ سپتامبر به مدت دوازده هفته در دو سینمای مهم (واندوم و استودیو پوبلیسیس) به نمایش درآمد. جمعاً ۱۲۷۹۶۰ نفر، که نیمی از آن‌ها نسخۀ دوبله و نیمی دیگر نسخۀ زیرنویس را تماشا کردند. فیلم در شهرهای دیگر فرانسه نیز ۸۷۰۰۰ نفر تماشاگر داشت. در فرانسه نیز کمتر از زندگی شیرین (۴۴۰۰۰۰ تماشاگر فقط در پاریس) یا روکو (۳۱۶۰۰۰) فروش داشت. ولی شدت واکنش‌ها فوق‌العاده بود. از میان سه فیلم این سال که سینمای ایتالیا را دوباره در سطح جهانی مطرح کردند (فیلم لوئیجی کومنچینی با عنوان همه در راهِ خانه نیز موفق بود، ولی نه در سطح بین‌المللی)، بی‌تردید ماجرا بیشترین تأثیر را بر مخاطبان جوان پاریس گذاشت.»