کتاب گور دو پا

معرفی کتاب گور دو پا

کتاب الکترونیکی «کور دوپا» (کور دوپا) نوشتهٔ «علی البرزی» و با ویراستاری «زینب صبوری‌زاده» توسط نشر «حکمت کلمه» منتشر شده است. این اثر در دستهٔ داستان‌های فارسی معاصر قرار می‌گیرد و با نگاهی به زندگی، مهاجرت، تنهایی و مواجهه با رنج‌های انسانی، روایت‌هایی چندلایه و گاه تجربی را پیش روی مخاطب می‌گذارد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب گور دو پا

«کور دوپا» مجموعه‌ای از روایت‌های داستانی و گاه خاطره‌گونه است که در فضایی میان واقعیت و خیال حرکت می‌کند. کتاب در سال ۱۴۰۲ منتشر شده و به دغدغه‌هایی چون مهاجرت، تنهایی، کارگری، بیماری، و جست‌وجوی معنا در زندگی می‌پردازد. نویسنده با بهره‌گیری از زبان توصیفی و گاه شاعرانه، تجربه‌های زیستهٔ شخصیت‌ها را در بسترهای مختلف اجتماعی و جغرافیایی روایت می‌کند. در این اثر، شخصیت‌ها با چالش‌هایی چون جدایی، غربت، بیماری و تلاش برای بقا روبه‌رو هستند و هرکدام در جست‌وجوی پناهگاهی برای آرامش و هویت خویش‌اند. روایت‌ها گاه به شکل نامه، گاه به صورت مونولوگ‌های درونی و گاه در قالب صحنه‌هایی از زندگی روزمره پیش می‌روند. فضای کلی کتاب، تامل‌برانگیز و گاه تلخ است و نویسنده تلاش می‌کند با جزئی‌نگری، لحظات گذرا و احساسات عمیق شخصیت‌ها را ثبت کند. «کور دوپا» اثری‌ست که مرز میان داستان و زندگی واقعی را باریک می‌کند و مخاطب را به تامل دربارهٔ معنای زیستن و رنج کشیدن دعوت می‌کند.

خلاصه کتاب گور دو پا

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «کور دوپا» با صحنه‌هایی از زندگی شخصیت‌هایی آغاز می‌شود که هرکدام درگیر نوعی تلاش برای معنا بخشیدن به روزمرگی و عبور از بحران‌های شخصی‌اند. روایت‌ها از کودکی با بادبادک و دویدن در پارک شروع می‌شود و به تجربه‌های تلخ‌تر بزرگسالی مانند مهاجرت، جدایی، بیماری و کارگری می‌رسد. شخصیت‌هایی چون «آلندا»، «چرو» و «هانا» هرکدام با چالش‌هایی چون امید و ناامیدی، ترس، تنهایی و جست‌وجوی پناهگاه روبه‌رو هستند. مهاجرت و غربت، تجربهٔ کار در کارخانه، بیماری و مواجهه با مرگ، و تلاش برای بازسازی هویت فردی، از مضامین اصلی کتاب است. نویسنده با روایت‌های کوتاه و گاه تکه‌تکه، تصویری از زیستن در جهانی پر از ابهام و رنج را ترسیم می‌کند. قطار، سفر، و عبور از تاریکی به عنوان نمادهایی از حرکت و گذر زمان در متن تکرار می‌شوند. پایان‌بندی داستان‌ها باز است و مخاطب را با پرسش‌هایی دربارهٔ معنای زندگی، ارزش رنج و امید به آینده تنها می‌گذارد.

چرا باید کتاب گور دو پا را خواند؟

این کتاب با روایت‌هایی چندلایه و تامل‌برانگیز، تجربه‌های زیستهٔ انسان معاصر را در مواجهه با بحران‌های فردی و اجتماعی به تصویر می‌کشد. «کور دوپا» برای کسانی که به داستان‌هایی با فضای واقع‌گرایانه، دغدغه‌های فلسفی و روان‌شناختی، و روایت‌های نزدیک به زندگی روزمره علاقه دارند، فرصتی برای هم‌دلی و بازاندیشی دربارهٔ معنای زیستن و رنج کشیدن فراهم می‌کند. مواجهه با مهاجرت، بیماری، تنهایی و تلاش برای بقا، از جمله موضوعاتی است که در این کتاب با نگاهی جزئی‌نگر و انسانی روایت شده است.

خواندن کتاب گور دو پا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های معاصر فارسی، کسانی که دغدغه‌هایی چون مهاجرت، تنهایی، بحران هویت و تجربه‌های زیستهٔ انسان امروز را دنبال می‌کنند، مناسب است. همچنین برای مخاطبانی که به روایت‌های تامل‌برانگیز و نزدیک به واقعیت علاقه دارند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب گور دو پا

«بهار/ ۱۰صبح سیزدهم فروردین- بازده سال و یک ماه و یک هفته و سه روز پیش! ۰ بععدازظهر «آلندا» بادبادکش را برداشته بود و همراه با «چرو». سعی بر هواکردن آن داشت. نخ را به‌محکمی در میان انگشتان کوچکشان گرفته بودند و در میان چمن‌های پارک می‌دویدند. چرو حرکت می‌کند و آلندا حرکت او را بازنمایش می‌دهد. آلندا آن‌قدر کوچک است که راه و روش هواکردن بادبادک را نیز بلد نیست. تمام حرف‌ها را چرو می‌زند» پیش از دویدن: نخی که باز کرده‌اند. چقدر باشد؛ بادبادک را کجا بگذارند؛ و با چه سرعتی بدوند. تمام تلاششان را کرده‌اند. با تمام سرعتشان دویده‌اند. اما پارک پر از کودکانی‌ست که آسمان را نگاه می‌کنند» تا نگهبانی بادبادکشان را در آسمان بدهند. آن‌ها هرچند از تفس نه اما از امیده افتاده‌اند. دیگر سلول حدیدی در آنان زنده نمی‌شود و تنها در تکرار» به تکرار افتاده‌اند. از درخت‌های کاج کنار سنگ‌فر: ش شروع می‌کنند و تا درختان آن سمت. که چمن را باری دیگر به انتها می‌رسانند. می‌دوند؛ و همین‌طور از آن درختان به این درختان. آلندا می‌دود و بادبادک پشت سرش, کمی بلندتر از قَ خودش پشت سر او از زمین» فاصله می‌گیرد. چرو چاق و گرد است؛ با دست‌های تپل» لپ‌های برآمده» و موهایی که با آب حالت گرفته‌اند. آلندا اما لاغر و باریک است. چرو سه سال بزرگ‌تر از آلندا است و به‌اندازه‌ی سه سال خوردن» خوایدن» بودن و زندگی‌کردن» از آلندا بلندتر است. با آنکه چرو بارها بیث بیش از آلندا خسته است» اما امید بیشتری در خود حفظ کرده و هنوز با میل شدیدی به رسیدن,» با نفسی کم‌جان اما پررنگ می‌دود.»