کتاب فریدا کالو

کتاب فریدا کالو نوشتهٔ هایدن هررا و ترجمهٔ حریر فروتن است. نشر خزه این کتاب را روانهٔ بازار کرده است؛ کتابی دربردارندهٔ آخرین مصاحبه و دیگر گفت‌وگوها.

درباره کتاب فریدا کالو

کتاب فریدا کالو (Frida Kahlo) به هنرمندی پرداخته است که در ۶ ژوئیهٔ ۱۹۰۷ در کویوآکان در مکزیکوسیتی به دنیا آمد و در ۱۳ ژوئیهٔ ۱۹۵۴ درگذشت. او نقاشی مکزیکی و یکی از زنان نامدار تاریخ هنر معاصر جهان است که به‌ویژه به‌خاطر خودنگاره‌های هنرمندانه‌اش مشهور است. او با وجود شرایط سخت جسمی با استقامت و پشتکار به اهداف خود رسید. زمانی که نوجوان بود، یک تصادف وحشتناک در جاده، زندگی او را برای همیشه تغییر داد. او که قادر به راه‌رفتن نبود، در رختخواب شروع به نقاشی کرد. تصاویری که او از چهرهٔ خودش نقاشی کرده و نشان‌دهندهٔ رنج و اندوه و همچنین اشتیاقش نسبت به زندگی و غریزهٔ تنازع بقای او است، او را به یکی از مشهورترین نقاشان قرن بیستم مبدل کرده است. این ناداستان را بخوانید تا با او بیشتر آشنا شوید.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به ۲ گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرند، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص، یا ارائهٔ اطلاعات و به دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم عامهٔ مردم است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب، یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ «مبتنی بر واقعیت» از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی هستند. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌توانند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها، نقدهای ادبی.

خواندن کتاب فریدا کالو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان دربارهٔ هنرمندان و قالب گفت‌وگو پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فریدا کالو

«تصویری از فریدا کالو

مصاحبه از جیزل فروند

اخبار: مکزیک در فرهنگ | دهم ژوئن ۱۹۵۱ | ترجمه: ویوین اریمنی

فریدا، بدون دست کشیدن از نقاشی می‌گوید: «با دو سانحهٔ خطرناک در زندگی‌ام روبه‌رو شده‌ام، در یکی وقتی شانزده ساله بودم واگنی برقی به من برخورد کرد: شکستگی ستون فقرات، بیست سال تحمل بی‌تحرکی... سانحهٔ دیگر دیگو بود...»

با وجود عذابش، فریدا حس شوخ‌طبعی و ایمانش به زندگی را حفظ می‌کند. در کارگاه خانه‌اش در کویوآکان هستیم. هر بار که به او سر می‌زنم، احساس می‌کنم در یک افسانهٔ پریان هستم. این اتاق بزرگ با آثار هنری پیشاکلمبی از مجموعهٔ دیگو ریورا و اشیایی بی‌شمار از هنر مردمی مکزیک پر شده، بسیار غنی در رنگ، شکل و طرح.

همان‌طور که به یهودای عظیمی که دیگو در هر گوشهٔ اتاق گذاشته نگاه می‌کنم، به فریدا می‌گویم: «در واقع، پیکاسو چیزی اختراع نکرد.» کل خانه هنر و عشق به هنر را تنفس می‌کند: درک و احساس افرادی را هم که در آن سکونت دارند بازتاب می‌دهد.

نگاهی می‌اندازم به نقاشی کوچکی که فریدا در حال تمام کردن آن است. خود فریدا را به تصویر می‌کشد، نشسته در یک صندلی چرخدار، با قامتی راست، مؤقر، ملبس به ویپیلی ساده (رایج‌ترین پوشش سنتی زنان بومی مکزیک) و یک زیردامنی گشاد که تا پایین پاهایش می‌آید. در یک دست، پالتی گرفته به شکل یک قلب با عروق خونی و اعصاب متعددش. در دست دیگر، قلم‌موها: خون است که به شکل قطره‌های رنگ از آنها می‌چکد. کنار نگاره‌اش، روی سه‌پایه‌ای مینیاتوری، نگارهٔ دکتر خوآن فاریل قرار دارد. رنگ‌ها تیره هستند، ترکیب‌بندی به طرزی استادانه ساده است و به طور حیرت‌انگیزی متعادل. اندازهٔ نقاشی به بیش از پنجاه در شصت سانتی‌متر نمی‌رسد.

هر گاه روبه‌روی یکی از نقاشی‌های فریدا کالو می‌ایستم، احساسی عمیق قلبم را می‌فشرد. احساسی که در من نه تنها به خاطر کیفیت تمام و کمال هنر او بلکه برای پیام آن نیز شکل می‌گیرد.

این نقاشی کوچک که فریدا دیگر به اتمام رسانده احوالات انسانی را در سبکی خیره‌کننده بازتاب می‌دهد. با قلبی بی‌حفاظ و قلم‌موهایی آغشته به خون در دستانش، فریدا تنها نمادی از مجموع بشریت نیست، انسانیتی که روبه‌روی علوم اندیشهٔ انسان و کمال روح او قرار گرفته، چیزی که – اینجا به شکل یک پزشک برجسته شخصیت یافته – همه انتظار داریم ما را از احوالات انسانی‌مان رها کند: با اینکه در همین حین، نبوغ بشر نیروهایی خلق کرده که او را می‌رنجانند و آماده‌اند تا نابودش کنند.

او فقط ضعف خود را نقاشی می‌کند. فریدا، کم‌بنیه اما شجاع، کاملاً آگاه به تمام سختی‌هایی که زندگی برایش رقم زده، آماده است تا مبارزه کند و برنده خواهد شد. درست همان‌طور که نیروهای بشریت که برای آینده‌ای بهتر مبارزه می‌کنند هم برنده می‌شوند. در این نقاشی کوچک، سرنوشت فریدا با سرنوشت بشر همسان شده است. با اینکه در خانهٔ بسیار بزرگ خود تنهاست، بیماری‌اش او را از بیرون رفتن باز می‌دارد، تمام بشریت از او رد می‌شوند، انگار که مسیری طولانی باشد.»