کتاب غازیان خاموش

کتاب الکترونیکی «غازیان خاموش» اثری از بابک صدیقی است که نشر خزه آن را منتشر کرده است. این کتاب حاصل سال‌ها عکاسی و مصاحبه با کارگران مهاجر افغان در ایران است و به روایت زندگی، رنج‌ها و امیدهای آنان می‌پردازد. ساناز قایم‌مقامی ترجمه و ویرایش انگلیسی کتاب را برعهده داشته است. «غازیان خاموش» با بهره‌گیری از عکس‌های پرتره و روایت‌های کوتاه، تصویری از واقعیت‌های کمتر دیده‌شدهٔ مهاجران افغان در ایران ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب غازیان خاموش

«غازیان خاموش» در قالب یک کتاب ناداستان تصویری، به زندگی مهاجران افغان در ایران می‌پردازد. این اثر ترکیبی از عکس‌های پرتره و روایت‌های کوتاه است که طی سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ توسط بابک صدیقی ثبت و گردآوری شده‌اند. ساختار کتاب بر پایهٔ مصاحبه‌های ویدیویی و عکس‌هایی شکل گرفته که در کارگاه‌ها و محل‌های اقامت کارگران افغان در نقاط مختلف ایران گرفته شده‌اند. عکس‌ها با پس‌زمینهٔ مشکی و بدون ویرایش نرم‌افزاری ثبت شده‌اند تا واقعیت را بی‌واسطه نشان دهند. روایت‌های کتاب، برش‌هایی از زندگی مردان و نوجوانان افغان است که برای کار و تأمین معاش خانواده‌هایشان به ایران آمده‌اند و با دشواری‌های قانونی، اجتماعی و اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. کتاب به‌گونه‌ای طراحی شده که هر عکس و روایت، مستقل از دیگری قابل درک باشد و درعین‌حال، تصویری کلی از وضعیت مهاجران افغان در ایران ارائه دهد. «غازیان خاموش» نه‌تنها به مشکلات و محدودیت‌های قانونی و اجتماعی این گروه می‌پردازد، بلکه تلاش می‌کند صدای خاموش آنان را به گوش مخاطب برساند و از زاویه‌ای انسانی به تجربهٔ مهاجرت و کارگری نگاه کند.

خلاصه کتاب غازیان خاموش

«غازیان خاموش» با روایت‌هایی کوتاه و عکس‌های پرتره، زندگی کارگران افغان مهاجر در ایران را به تصویر می‌کشد. این کتاب با مقدمه‌ای دربارهٔ موج مهاجرت افغان‌ها به ایران پس از حملهٔ شوروی به افغانستان آغاز می‌شود و سپس به روایت‌های فردی از مهاجران می‌پردازد که هرکدام داستانی متفاوت اما در عین‌حال مشترک دارند. روایت‌ها از زبان مردان و نوجوانانی بیان می‌شود که برای تأمین معاش خانواده‌هایشان، اغلب به‌صورت غیرقانونی و با عبور از مرزهای خطرناک وارد ایران شده‌اند. بسیاری از آنان بارها دستگیر و به افغانستان بازگردانده شده‌اند اما دوباره برای یافتن کار و درآمد به ایران بازمی‌گردند. در این مسیر، با خطر مرگ، خشونت مرزی، قاچاقچیان انسان و شرایط طاقت‌فرسا روبه‌رو می‌شوند. مهاجران افغان در ایران با محدودیت‌های قانونی، اجتماعی و اقتصادی مواجه‌اند: حق تملک ندارند، نمی‌توانند حساب بانکی باز کنند یا سیم‌کارت بخرند، دسترسی به آموزش و بیمه برایشان دشوار است و اغلب با رفتارهای نژادپرستانه و عدم پرداخت دستمزد روبه‌رو می‌شوند. روایت‌ها از زندگی روزمرهٔ این افراد، دلتنگی برای خانواده، تلاش برای فرستادن پول به افغانستان، و امید به آینده‌ای بهتر حکایت دارد. برخی از آنان سال‌هاست خانوادهٔ خود را ندیده‌اند و برخی دیگر فرزندانشان را به سختی به مدرسه می‌فرستند. کتاب با تأکید بر این نکته که رنج این افراد نه‌تنها فردی بلکه جمعی و قومی است، تلاش می‌کند تصویری انسانی و ملموس از مهاجرت و کارگری افغان‌ها در ایران ارائه دهد.

چرا باید کتاب غازیان خاموش را بخوانیم؟

این کتاب با ترکیب عکس‌های پرتره و روایت‌های کوتاه، تجربه‌ای متفاوت از مواجهه با واقعیت مهاجرت و کارگری را فراهم می‌کند. «غازیان خاموش» فرصتی است برای آشنایی با زندگی و دغدغه‌های مهاجران افغان در ایران، آن هم از زاویه‌ای انسانی و بی‌واسطه. خواندن این اثر می‌تواند نگاه تازه‌ای به موضوع مهاجرت، کارگری و تبعیض اجتماعی ایجاد کند و مخاطب را با واقعیت‌هایی روبه‌رو سازد که کمتر در رسانه‌ها بازتاب می‌یابند. این کتاب نه‌تنها برای علاقه‌مندان به عکاسی مستند و روایت‌های اجتماعی جذاب است، بلکه برای هرکسی که به مسائل انسانی و اجتماعی توجه دارد، تجربه‌ای تأثیرگذار خواهد بود.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ «غازیان خاموش» برای علاقه‌مندان به عکاسی مستند، پژوهشگران حوزهٔ مهاجرت، فعالان اجتماعی و کسانی که دغدغهٔ مسائل انسانی و عدالت اجتماعی دارند، مناسب است. همچنین برای دانشجویان رشته‌های علوم اجتماعی، مردم‌شناسی و مطالعات فرهنگی که به دنبال شناخت عمیق‌تر از وضعیت مهاجران در ایران هستند، این کتاب پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب غازیان خاموش

«مهمترین عناصر اولیهٔ زندگی ما پیش از تولد مشخص است و در هنگام تولد بر ما تحمیل می‌شود. مکان تولد. زمان تولد. خانواده، دین، فرهنگ، جنسیت، رنگ پوست، چهره، اندام، هوش و... بنابراین هر یک از ما ممکن بود جای یکدیگر باشیم. من تمام مردان و زنان جهان هستم. نه، من تمام موجودات کرهٔ خاکی هستم و آن‌ها همه من‌اند. من نوجوان افغان‌ی هستم که با برادرش مجبور به کار در کارگاه برج‌سازی در تهران است. من مرد افغان‌ی هستم که ۵ سال همسر و فرزندانش را ندیده و مجبور است شبانه‌روز کار کند و برایشان پول بفرستد. من دختر افغان ۱۰ ساله‌ای هستم که پدرش به ازای شیربها او را به عقد سالمندی درآورد که با آن پول باقی خانواده را سیر کند. من آن جوانی هستم که هنگام عبور از مرز تیر خورد و خانواده‌اش در حسرتش سوخت. من آن پسر، من آن مرد، من آن زن، من آن دختر، من، من، من... من، تو، او، همه بخشی از یک کل هستیم و رنج و شادیمان مانند یک روح، کل‌مان را می‌نوردد.»