کتاب نشانه شناسی موسیقی

کتاب نشانه شناسی موسیقی نوشتهٔ آزیتا افراشی و صادق رشیدی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی مجموعه‌ای مقالات دربارهٔ نشانه‌شناسی موسیقی.

درباره کتاب نشانه شناسی موسیقی

کتاب نشانه شناسی موسیقی شامل مجموعه‌ای از مقالات تألیفب و ترجمه‌‌شده است. آزیتا افراشی و صادق رشیدی در این اثر تلاش کرده‎‌اند مقدمه‌‌ای جامع و مختصر از نشانه‌شناسی موسیقی در اختیار خواننده قرار دهند. در این کتاب شش مقاله به‌ قلم نویسندگان مختلفی از جمله آزیتا افراشی و صادق رشیدی در اختیار شما قرار می‌دهد. دیگر مقالات، ترجمه‌هایی از آثار محققان سرتاسر جهان است. این مقالات دربارهٔ موضوعاتی همچون نشانه‌شناسی موسیقی و چگونگی مطالعه‌ٔ بینازبانی و بینافرهنگی موسیقی نگاشته شده است. عنوان مقاله‌های این اثر عبارت است از «تحلیل موسیقی از دیدگاه زبان‌شناسی» (آزیتا افراشی)،‌ «زبان موسیقی به مثابۀ ساختار نشانه‌شناختی ویژه» (تاتیانا ولادیمیرونا لازوتینا و نیکالای کنستانتینوویچ لازوتین)، «تمثیل و نمادپردازی در موسیقی» (پل هنری لانگ)، «معنای موسیقی» (چارلز سندرس پِرس و ژان ژاک ناتیه، صادق رشیدی)، «معنای موسیقی» (ایان کراس و الیزابت تُلبرت) و «معنای موسیقی» (تئو ون‌لیوون).

خواندن کتاب نشانه شناسی موسیقی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران موسیقی و علاقه‌مندان به حوزهٔ نشانه‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نشانه شناسی موسیقی

«موسیقی به لحاظ فلسفی شکلی خاص از خودآگاهی جامعه است و جهان‌بینی افراد را شکل می‌دهد، هر نوای موسیقی باعث شکل‌گیری یک جهان‌بینی رشدیافته و بروز نگرشی فعال نسبت به موضوعات اجتماعی می‌گردد. موسیقی می‌تواند تبلور پیشرفت باشد، راهی به سمت ماهیت روابط ارزشی و اخلاقی که به عنوان مجموعه‌ای از ارزش‌های مادی و معنوی در نظر گرفته می‌شود. آفرینش و انتقال دنیایی از ارزش‌های متفاوت، صورت‌بندی ایدئال‌های اجتماعی با استفاده از یک زبان خاص، هدف این شکل هنری است. همۀ این‌ها در کارکرد اخلاقی- اجتماعی به اجرا درمی‌آید. ارزش‌هایی که در موسیقی کارکرد دارند دوجانبه و مشروط هستند، آن‌ها فردی و عمومی هستند، تاریخی و فراتر از تاریخ، منطقه‌ای و جهانی هستند و با یک رویکرد دیالکتیک می‌توان به مفهومی توسعه‌یافته از آن‌ها دست یافت.

فرد و جامعه در زبان موسیقی، بیشتر از سایر اشکال هنری در هم آمیخته‌اند. تجزیه و تحلیل مواد تجربی موسیقی به ما این امکان را می‌دهد تا دریابیم هدف هنر موسیقی، انتقال روابط زیبایی‌شناختی فردی به چیزهایی است که در واقعیت اتفاق می‌افتد و می‌تواند تجربیات متفاوتی را به نمایش بگذارد، اما نه در قالب کپی‌برداری از آن واقعیت. زبان موسیقی تنها به نشان دادن پدیده‌ها و موضوعات دنیای پیرامون بسنده نمی‌کند، بلکه می‌تواند موضوعات غیرمنطقی و مفاهیم انتزاعی را در قالب تصویر موسیقی نمایش دهد. تصویرسازی موسیقی با بررسی نقش زبان موسیقی امکان‌پذیر است. زبان موسیقی نه‌تنها تصاویر موسیقایی را انتقال می‌دهد، بلکه نسل‌های مختلف مردم را که در حافظۀ نسل بشریت زیسته‌اند متحد می‌سازد. این بدان معناست که ما از عملکرد ایدئولوژیک اتحاد صحبت می‌کنیم. فرهنگ موسیقایی در اتحاد گروه‌های قومی با مدد زبان خاص نشانه‌ها عمل می‌کند. موسیقی از طریق شکل‌دهی به افکار و بیان آن‌ها کارکرد اکتشافی- شناختی خود را ایفا می‌کند.»