کتاب اتاق پذیرایی

کتاب اتاق پذیرایی نوشتهٔ آ. ر. گرنی و ترجمهٔ بهزاد صادقیان است. نشر قطره این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی یک نمایشنامه‌ٔ دوپرده‌ای.

درباره کتاب اتاق پذیرایی

آ. ر. گرنی کتاب اتاق پذیرایی را در قالب یک نمایشنامهٔ دوپرده‌ای نگاشته است. اتفاقات این نمایشنامه در یک اتاق پذیرایی رخ می‌دهد. نمایشنامهٔ «اتاق پذیرایی» در سال ۱۹۸۲ میلادی نامزد دریافت جایزهٔ انجمن نمایش و در سال ۱۹۸۵ نامزد دریافت جایزهٔ پولیتزر شد. این اثر در دستهٔ نمایشنامه‌های ساده‌گرا یا مینیمالیستی (Minimal) قرار گرفته است. 

نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «علیرضا نادری»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب اتاق پذیرایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی و علاقه‌مندان به نمایشنامه‌های آمریکایی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آ. ر. گرنی

آ. ر. گرنی با نام کامل «آلبرت رمسدل گرنی»، نمایشنامه‌نویس و رمان‌نویس آمریکایی، اول نوامبر سال ۱۹۳۰ در بوفالوی نیویورک به دنیا آمد. او پس از تحصیل در مدرسهٔ نمایش ییل به تدریس و نویسندگی روی آورد. او اولین نمایش‌نامه‌های خود، از جمله «آنتیگونی دیگر» و «ماری دیوانه» را هنگامی که مشغول تدریس در مؤسسهٔ فناوری ماساچوست بود، به رشتهٔ تحریر درآورد. از مهم‌ترین نمایشنامه‌های گرنی می‌توان به «نامه‌های عاشقانه»، «اتاق پذیرایی» و «رگ سرخ‌پوستی» اشاره کرد. «انجیل به روایت جو» و «گلوله‌برفی» از رمان‌های او هستند. آ. ر. گرنی در سال ۲۰۰۷ جایزهٔ نمایشنامه‌نویس برتر را از بنیاد بین‌المللی «پن/ لارا پلز» و در سال ۲۰۱۱ جایزهٔ ویژهٔ ادارهٔ نمایش را به‌خاطر بازنمایی هوشمندانه و به‌یادماندنی زندگی آمریکاییان، طی چهار دهه نمایش‌نامه‌نویسی دریافت کرد. گرنی در ۱۳ ژوئن سال ۲۰۱۷، در ۸۶سالگی، چشم از جهان فرو بست.

بخشی از کتاب اتاق پذیرایی

«هلن: (به سمت آشپزخانه صدا می‌زند.) سارا...

صدای سارا: (از بیرون.) چیه؟

هلن: وقتی پسرها اومدن، می‌شه نوشیدنی‌هامون رو این‌جا بخوریم؟ (کِیت، که حدود چهل و پنج سال دارد وارد می‌شود. یک سینی در دست دارد که در آن قوری، دو فنجان، شکر و یک ظرف شیرینی گذاشته. سر میز می‌نشیند و به قوری نگاه می‌کند.)

صدای سارا: (از بیرون.) تو اتاق پذیرایی؟

هلن: یعنی می‌گم، به نظرت باحال نیست که با اِدی و دواین دور این میز پرزرق‌وبرق بشینیم و نوشیدنی بخوریم؟

سارا: (همین‌طور که از آشپزخانه بیرون می‌آید.) عمراً. اصلاً راه نداره. این‌جا؟ من این‌جا حالم بد می‌شه. (به سمت هال می‌رود.) حالا هم بجنب. باید بهشون زنگ بزنیم. (هلن به دنبال او می‌رود.) پسرها رو بیاریم تو اتاق پذیرایی؟ هلن، بعضی وقت‌ها واقعاً مشنگ می‌شی‌ها. (سارا و هلن، درحالی‌که سرشان را برگردانده‌اند و به اتاق نگاه می‌کنند، از سمت راست خارج می‌شوند.)

کِیت: (به سمت راهرو صدا می‌زند.) من این‌جام، گوردون. چای درست کردم. (گوردون از در هال وارد می‌شود. تقریباً هم‌سن کیت است. در حال بستن دکمه‌های پیراهنش است و ژاکت و کراواتش را روی دوش انداخته.)

گوردون: چای؟

کیت: چای.

گوردون: چرا چای؟

کیت: چون من چای دوست دارم. من عاشق چای‌ام. (مکث.) چیز دیگه‌ای می‌خوای؟

گوردون: نه، ممنون.

کیت: اگه می‌خوای، خودت برو بردار. نگران نباش. من دیگه مشروب رو گذاشتم کنار. تو خونه داریم ولی هیچ‌وقت سراغش نمی‌رم.

گوردون: نه کیت، ممنون.

کیت: پس چای بخور. خیلی خوشمزه است. مارک اِرل گرِیه.

گوردون: باید زود برگردم.

کیت: گوردون، خواهش می‌کنم. یه چای بخور. (مکث.)

گوردون: خیله خب.

کیت: ممنونم. (برایش چای می‌ریزد.)

گوردون: (با کنایه.) چای توی اتاق پذیرایی.

کیت: پس کجا؟ باید بریم مثل دزدها سر میز آشپزخونه کز کنیم؟»