کتاب زندگی روزانه در امپراتوری عثمانی

کتاب زندگی روزانه در امپراتوری عثمانی نوشتهٔ مهرداد کیا و ترجمهٔ علی کاتبی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر جنبه‌های مختلف زندگی روزمره‌ٔ مردم در طول ۶۰۰ سال حکومت امپراتوری عثمانی را بررسی کرده است.

درباره کتاب زندگی روزانه در امپراتوری عثمانی

مهرداد کیا در کتاب زندگی روزانه در امپراتوری عثمانی در تلاش است تا درک تاریخی جامعی از وضعیت اجتماعی و فرهنگی دوران حکومت امپراتوری عثمانی به خواننده ارائه دهد. این تاریخدان حوزه‌ٔ خاورمیانه و آسیای مرکزی، کتاب حاضر را در ۱۳ فصل نوشته است. فصل اول شامل شرح مختصری از سیر کلی تاریخ امپراتوری عثمانی است. فصل دوم به تأثیرات سلاطین و دربار بر زندگی روزمره‌ٔ مردم اشاره دارد. با خواندن فصل سوم، با نخبگان امپراتوری عثمانی و ساختار طبقاتی  این جامعه‌ آشنا می‌شوید. نویسنده در فصل چهارم نگاهی گذرا به ساختار اقتصادی شهرها، نقش و وظایف اصناف مختلف و زندگی روزمره‌ٔ روستاییان و کشاورزان می‌اندازد. فصل پنجم به بررسی نظام ملت و تقسیم‌بندی مذهبی مسلمانان، مسیحیان، یهودیان و ارمنیان اشاره دارد. فصل ششم بر روی اسلام و تأثیرات آن بر نهادهای مختلف و وجوه گوناگون زندگی روزمرهٔ مردم امپراتوری عثمانی متمرکز است. فصل هفتم قوانین و حقوق اسلامی و آموزش‌ و پرورش دینی در این حکومت شرح داده می‌شوند. نویسنده در فصل هشتم به سراغ طریقت‌های عرفانی و صوفیان محبوب در حکومت عثمانی می‌رود. در فصل نهم آداب‌ورسوم ازدواج و روابط میان زن و مرد بررسی می‌شود و فصل دهم به جنسیت، خانواده و رسوم مختلف فرزندپروری اختصاص دارد. در فصل یازدهم مبحث آشپزی و سنت‌های غذایی متنوع مطرح می‌شود. در فصل دوازدهم ورزش‌های پرطرفدار و رایج بررسی می‌شود و در آخرین فصل، خرافات رایج و ترس‌های جمعی و مسائل پیرامون مرگ و بیماری و روش‌های سنتی درمان شرح داده می‌شود.

خواندن کتاب زندگی روزانه در امپراتوری عثمانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب زندگی روزانه در امپراتوری عثمانی

«کله‌پاچه از غذاهای محبوب به شمار می‌آمده است. گاهی «داخل کدو یا بادمجان را با گوشت گوسفند ریزریزشده، همراه با سیر، ادویه و نمک پر می‌کردند و در آب ساده می‌پختند». گاهی نیز درون هویج را به همین روش پر می‌کردند و یا «برگ‌های مو را دور مخلوطی از گوشت ریزشده با ترکیبی مشابه آنچه گفتیم می‌پیچیدند و زیر آن‌ها آلوی ترش چیده در آب می‌پختند». اغلب ماست را، به صورت سس، روی بادمجان، کدو و برگ‌های موِ پرشده (دلمه) می‌مالیدند و آن را سر سفره می‌بردند. افزون بر گوشت بره، در ولایات آناطولیایی امپراتوری، گوشت بز و آهو نیز مصرف می‌شد. گوشت گاو در میان عثمانیان رایج نبود، و خریدن آن، به‌ویژه در استانبول، دشوار بود. به نوشته پژوهشگر ترک، متین آند، ترک‌ها «طرز پختن گوشت انواع خرگوش، آهو و سایر جانوران شکاری را با ادویه» بلد نبودند، اما برای پختن جوجه، چند راه و روش تخصصی داشتند. «جوجه پخته را تکه‌تکه می‌کردند و توی آش برنج می‌انداختند و پیش از خوردن، روی آن، جعفری می‌ریختند یا دارچین می‌پاشیدند». شکم جوجه بریان را معمولاً با ادویه و پیاز پر می‌کردند. محبوبیت خوراک جوجه طوری بود که دکان‌های زیادی، جوجه‌ها را در تنور (فر) های بزرگ بریان می‌کردند و می‌فروختند. «این تنورها، که شبیه کوره آهک‌پزی بودند، یک یا دو طاقچه داشتند و در آن‌ها، حرارت اخگرهای سرخ، از کف تنور، از راه سوراخ‌هایی، به بالا می‌آمد». جوجه و گاهی دیگر گوشت‌ها را در «ظرف سفالی دربسته می‌گذاشتند تا با بخار خود می‌پخت». اغلب غذاهای گوشتی را داخل سسی می‌پختند که با ادویه‌ای مانند فلفل و زعفران طعم‌دار شده بود. اغلب، خمیر نان را «روی سینی پهن می‌کردند و در کنار دیگ غذا می‌گذاشتند تا هم‌زمان با غذا پخته می‌شد». انواع غذاهای برنج از چیلاو (چلو: برنج ساده بدون هیچ موادی) گرفته تا پیلاف (پلو: برنج مخلوط با تکه‌گوشت‌های سرخ شده، مانند گوشت جوجه، مرغابی، کبک) همراه با کباب بره، بخش عمده برنامه غذایی بود. انواع سبزی، مانند هویج، لوبیاسبز، و حبوباتی مانند عدس همراه با میوه‌های خشک یا پخته و ماده‌هایی، مانند زرشک، کشمش، بادام، هسته میوه کاج، پسته، پوست پرتقال، توت و خرما نیز از مواد اصلی غذای روزانه بود.»