کتاب تمدن و سرمایه داری (جلد سوم)

کتاب تمدن و سرمایه داری (جلد سوم) نوشتهٔ فرنان برودل و ترجمهٔ فرهنگ رجایی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی شرحی از سنجش نظام اقتصادی جهان در سده‌های پانزدهم تا هجدهم میلادی.

درباره کتاب تمدن و سرمایه داری (جلد سوم)

فرناند برودل در کتاب تمدن و سرمایه داری (جلد سوم) با بررسی دقیق زندگی مادی مردمان ماقبل صنعتی در سرتاسر جهان، نحوهٔ نگاه مورخان را به طرز چشمگیری تغییر داد. برودل در جلد اول و دوم این اثر به‌خوبی غذا و نوشیدنی، لباس و مسکن، جمعیت‌شناسی و ساختار خانواده، انرژی و فناوری، پول و اعتبار و رشد شهرها را توصیف کرده و به‌طور مفصل به بررسی سرمایه‌داران و نظام سرمایه‌داری پرداخته است. در این جلد او می‌کوشد به یک جمع‌بندی از تاریخ اقتصادی جهان برسد و طرحی کلی از نظام سرمایه‌داری ارائه دهد. بدین منظور، برودل تجربه‌های تاریخی مختلف را به‌طور مفصل در مکان‌های معینی شرح می‌دهد و تحلیل‌های ارائه‌شده در جلدهای پیشین را به اثبات تاریخی می‌رساند. این کتاب شامل شش گفتار است که عبارت‌ است از «تقسیم‌های مکان و زمان در اروپا»، «اقتصادهای شهر - مرکز در گذشتهٔ اروپا قبل و بعد از ونیز»، «اقتصادهای شهر - مرکز در گذشتهٔ اروپا: آمستردام»، «بازارهای ملی»، «بقیهٔ دنیا، طرفدار یا مخالف اروپا» و «انقلاب صنعتی و رشد».

خواندن کتاب تمدن و سرمایه داری (جلد سوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دانشجویان جامعه‌شناسی و علاقه‌مندان به مطالعهٔ تاریخ سرمایه‌داری و تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تمدن و سرمایه داری (جلد سوم)

«کمبود نیروی کار مشکل سمج و مداوم در این چشم‌انداز بی‌حدوحصر بود. امریکای در حال ظهور به عرضهٔ فراوان نیروی کاری نیاز داشت که به سادگی قابل کنترل و ارزان باشد -- بهترین وضعیت این بود که اصلاً هزینه نداشته باشد -- تا بتوان اقتصاد جدید را توسعه داد. مطالعهٔ پیشتازانهٔ اریک ویلیامز [اوستیس، ۱۹۱۱-۱۹۸۱، مورخ برجستهٔ کارائیبی] با عنوان سرمایه‌داری و بردگی به طور مکرر به رابطهٔ علّی بین بردگی، نزدیک به بردگی، بندگی، شبه‌بندگی، دستمزدگیری و شبه‌دستمزدگیری در جهان جدید و برآمدن سرمایه‌داری در اروپا اشاره می‌کند. او نتیجه می‌گیرد که اساس مرکانتیلیسم بردگی بود. مارکس نیز همین را به صورت دیگری «در یک جملهٔ الهام‌بخش که چه بسا در شدت و غلظت تاریخ رقیب ندارد، بیان کرده بود»: «برده‌داری پنهان در قالب کارگران روزمزد در اروپا برای سکوی خود در دنیای جدید به برده‌داری ساده و صرف نیاز داشت».

امروزه ما با زحمت و مشقت این کارگران امریکایی آشنا هستیم؛ صرف نظر از اینکه پوست آن‌ها چه رنگی بوده باشد، گناه این زحمت و مشقت را نباید صرفاً برای این افراد نوشت: بزرگ‌مزرعه‌داران، صاحبان معادن، «صنف» بازرگانانِ وام‌دهندهٔ پول در مکزیکو سیتی یا در جاهای دیگر، مأموران اداری پادشاه اسپانیا، واسطه‌های تنباکو و نیشکر، تاجران برده یا ناخداهای کشتی‌های تجارتی. همهٔ آن‌ها ممکن است تقصیراتی داشته باشند، اما اساساً واسطه یا کارگزار دیگران بودند. لاس کاساس [بارتولومه، ۱۴۸۴-۱۵۶۶، استعمارگر اسپانیایی و اسقف چیاپاس] آن‌ها را متهم کرد که کاملاً مسئول «بندگی دوزخی» سرخ‌پوستان هستند و می‌خواست آن‌ها را از کلیسا اخراج کند و اجازه ندهد در مراسم مقدس کلیسا شرکت کنند، اما هیچ گاه از قوانین اسپانیا تخطی نکرد؛ بر عکس موبه‌مو به اجرا گذاشت. پادشاه کاستیل، آپوستول مایور [اطلاعاتی نیافتم] که مسئول تمام فعالیت‌های تبلیغاتی دینی بود، ادارهٔ امور حکّام بومی را بر عهده داشت. در واقع ریشهٔ اهریمنی را باید در آن سوی اقیانوس اطلس، در مادرید، سویل، کادیز، لیسبون، بوردو، نانت یا جنووا، بدون هیچ بحثی در بریستول و در سال‌های بعد در لیورپول، لندن و آمستردام سراغ گرفت. جزء ذاتی این روند تقلیل کل قاره به موقعیت و مقام منطقهٔ «پیرامونی» بود؛ پیامدی که از نیروهای راه‌دور و بی‌اعتنا به قربانی انسانی که با منطق تقریباً مکانیکی اقتصاد جهانی کار می‌کرد، نشئت گرفته بود. «قتل‌عام گروهی» عبارت سختی برای توضیح آنچه به سر سرخ‌پوستان امریکایی یا سیاه‌پوستان افریقایی آمد نیست، اما شایان ذکر است که سفیدپوستانی که زنده ماندند کاملاً بی‌صدمه ادامهٔ حیات ندادند و گاه بسیار شاکر بودند که توانستند جان سالم به در ببرند.»