کتاب نورشناسی

کتاب نورشناسی نوشتهٔ آیزاک نیوتن و ترجمهٔ بهنام شیخ باقری است. نشر نی این کتاب را منتشر کرده است. این اثر حاوی رساله‌ای دربارهٔ بازتاب‌ها، شکست‌ها، خمیدگی‌ها و رنگ‌های نور است.

درباره کتاب نورشناسی

کتاب نورشناسی را در کنار کتاب «اصول ریاضی فلسفهٔ طبیعی» از گنجینه‌های معارف بشری به حساب آورده‌اند؛ زیرا به باور صاحب‌نظران، نویسندهٔ آن‌ها دارای جایگاهی بی‌همتا در دانش بشری است. آیزاک نیوتن فیزیک‌دانی منحصربه‌فرد بوده است که در وجود خود شخصیت یک آزمایشگر دقیق و خلاق را با شخصیت یک نظریه‌پرداز نواندیش و مبتکر به هم آمیخت. او ریاضی‌دانی تراز اول بوده است که با کشف حساب دیفرانسیل و انتگرال، این مهم‌ترین ابزار بشری در کاوش‌های علوم طبیعی، افتخاری جاویدان را نصیب خود کرده است. کتاب «نورشناسی»، سه کتاب را در بر گرفته است. این اثر با مقدمه‌هایی به قلم «آی. برنارد کوهن» و «آلبرت آینشتاین» و «ادموند. تی. ویتاکر» آغاز شده است. این اثر حاوی رساله‌ای دربارهٔ بازتاب‌ها، شکست‌ها، خمیدگی‌ها و رنگ‌های نور است.

خواندن کتاب نورشناسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران علم فیزیک و مطالعه درمورد نور پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آیزاک نیوتن

آیزاک نیوتن (Isaac Newton) در ۲۵ دسامبر ۱۶۴۲ در لینکلن‌شر در انگلستان به دنیا آمد و در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط و کشاورز بزرگ شد. پدرش را در همان کودکی از دست داد و سه‌ساله بود که مادرش با «بارناباس المیت» که یک کشیش بود، ازدواج کرد. جدایی از مادر ظاهراً بر شخصیت او اثر گذاشت و می‌توان گفت که رفتارهای بعدی او نسبت به زنان را نیز شکل داد؛ تاجایی‌که هرگز ازدواج نکرد. آموزش ابتدایی رسمی نیوتن در دو مدرسهٔ کوچک دهکده‌های اسکلینگتن و راچفورد صورت گرفت. چنین به نظر می‌رسد که اول‌بار دایی او که کشیشی به نام «ویلیام آیسکاف» بود، متوجه شد که در نیوتن استعدادی مافوق کودکان عادی وجود دارد؛ بدین ترتیب مادر را مجاب کرد که کودک را به دانشگاه کمبریج (که خودش نیز از شاگردان قدیم آن بود) بفرستد. نیوتن آنجا خود را غرق مطالعهٔ آثار ارسطو و افلاطون کرد. از کارهای دکارت در هندسهٔ تحلیلی شروع کرد و سریعاً تا مبحث روش‌های جبری پیش رفت. در آوریل ۱۶۶۵ که نیوتن درجهٔ کارشناسی خود را گرفت، دورهٔ آموزشی او که می‌توانست چشم‌گیرترین دوره در کل تاریخ دانشگاه باشد، به اتمام رسید. کمی بعد مرض طاعون شیوع یافت و دانشگاه دانشجویان خود را مرخص کرد. نیوتن به زادگاه خود مراجعت کرد؛ همین موقع بود که هوش و استعداد نابغهٔ بزرگ آشکار شد.

آیزاک نیوتن که تمام کتاب‌ها و جزوه‌های خود را در دانشگاه جا گذاشته بود، فکرش را آزاد گذاشت تا به‌تنهایی از منابع خاص خود استفاده کند. در این هنگام بیش از ۲۲ سال نداشت، ولی بیش از ارشمیدس و دکارت دربارهٔ معرفت ساختمان جهان دقیق شده بود. ضمن دو سالی که در وولستورپ بود، حساب عناصر بی‌نهایت کوچک قانون جاذبهٔ عمومی را کشف کرد و تئوری نور را بنیان گذاشت و بعدها به کشف قانون نیروی گرانش رهنمون شد. قانون نیروی گرانش او پس از شیوع طاعون و بازگشت به ملک مزروعی مادرش ، طی ۱۸ ماه به آگاهی‌ها و کشف‌هایی بیش از آنچه دانشمندان دیگر در طول عمر خود دست می‌یابند، دست یافت. در این مدت ساخت‌وساز قانون نیروی گرانش را آغاز کرد. دربارهٔ نور و رنگ‌های آن پژوهش کرد دلیل جزرومد را کشف کرد. قوانین و حرکات به‌خصوصی را به‌درستی تشخیص داد و معادله‌هایی برای آن نوشت که بعدها اساس و بنیان دانش مکانیک شد. درمورد نیروی گرانش معتقد بود که نه‌تنها زمین چنین نیروی گرانشی دارد، بلکه تمام اجسام و اجرام چنین خصوصیتی دارند. او تمام این کشفیات را در یک دورهٔ زمانی ۱۸ماهه به انجام رساند و بالاخره پس از ریشه‌کن‌شدن طاعون به لندن برگشت تا تحصیلات خود را به پایان برساند. سه سال پس از آن را صرف کاوش و پژوهش در ماهیت و طبیعت نور کرد. در اثر مطالعات فراوان مبتلا به ناراحتی عصبی شد. از دو ناراحتی عصبی که نیوتن پیدا کرد، اولی ظاهراً در سال ۱۶۷۸ و دومی یک سال بعد از فوت مادر او بود. در این دوره مدت ۶ سال از هرگونه مکاتبه مربوط به تلاش‌های ذهنی دست کشید و به مطالعات عظیم دیگری پرداخت که حتی امروزه نیز کامل نشده است. حکومت بریتانیا به‌منظور قدردانی از خدمات این دانشمند بزرگ یک منصب بسیار بالای دولتی به او اعطا کرد. نیوتن در سال ۱۷۰۰ میلادی به‌عنوان خزانه‌دار کل سلطنتی منصوب شد؛ منصبی که تا آخر عمرش آن را حفظ کرد. در همان سال به عضویت آکادمی علمی فرانسه نیز انتخاب شد و در سال ۱۷۰۵ نیز ملکهٔ انگلستان به او عنوان سِر (Sir) اعطا کرد. آیزاک نیوتن در ۲۰ مارس ۱۷۲۷ در ۸۴سالگی در لندن در گذشت و با شکوه بسیار در وست‌مینستر ابی به خاک سپرده شد. «نورشناسی» و «اصول ریاضی فلسفهٔ طبیعی» از آثار مکتوب او است.

بخشی از کتاب نورشناسی

«بخشی از مبحث نور که در این‌جا ارائه شده، به درخواست تعدادی از اعضای محترم انجمن سلطنتی، در سال ۱۶۷۵، نوشته و سپس برای دبیر انجمن ارسال شد و در جلسهٔ اعضا مورد مطالعه قرار گرفت، و پس از تکمیل نظریه، مابقی آن تقریباً دوازده سال بعد به متن اصلی اضافه شد. به‌جز کتاب سوم و آخرین گزاره از کتاب دوم، که پس از آن از به هم پیوستن مقالات پراکنده به وجود آمدند، به‌منظور دوری از مناقشه دربارهٔ این موضوعات، انتشار این کتاب را به تأخیر انداختم و اگر پافشاری دوستان بر من غالب نمی‌شد، این تأخیر هنوز هم ادامه می‌یافت. اگر نوشته‌های دیگری از من دربارهٔ این موضوع موجود باشد، ناقص‌اند و شاید قبل از اجرای تمام آزمایش‌های مذکور در این کتاب و اطمینان من از قوانین مربوط به تجزیه و ترکیب رنگ‌ها، نوشته شده باشند. اکنون در این کتاب آن‌چه را که برای ارائه مناسب می‌دانستم منتشر کرده‌ام و امیدوارم بدون موافقت من به زبان دیگری ترجمه نشود.

کوشش کردم تا دربارهٔ تاج‌های رنگی‌ای که گاهی در پیرامون خورشید و ماه پدیدار می‌شوند گزارشی تهیه کنم، اما به‌دلیل نیاز به تجارب کافی، آن را تا انجام آزمایش‌های بیشتر متوقف کردم. همچنین، موضوع کتاب سوم را نیز ناقص گذاشتم، چون هنگامی که به این موضوع می‌پرداختم نه تمام آزمایش‌هایی را که قصد انجامش را داشتم انجام داده بودم و نه برخی از آن‌ها را که نیازمند تکرار بودند تکرار کرده بودم و لذا خود را به شرایط موجود راضی کردم. قصد من از انتشار این دست‌نوشته‌ها، ارائهٔ کوشش خود دربارهٔ این موضوع و واگذاری آن به دیگران برای پژوهش‌های بیشتر است.

در نامه‌ای که در سال ۱۶۷۹ به آقای لایب‌نیتس نوشته شد و آقای دکتر والیس آن را منتشر کرد، به روشی اشاره کرده‌ام که به‌کمک آن برخی قضایای کلی دربارهٔ تربیع اشکال منحنی‌الخط یا مقایسهٔ آن‌ها با مقاطع مخروطی یا ساده‌ترین اشکال قابل‌مقایسه با آن‌ها را به دست آورده‌ام. چند سال پیش، دست‌نوشته‌ای مشتمل بر این قضایا را ارائه کردم، و سپس چون نسخه‌هایی از آن را دیدم، آن را با افزودن مقدمه و حاشیه‌ای بر آن روش، منتشر کردم. همچنین مقالهٔ کوچکی دربارهٔ اشکال منحنی‌الخط نوع دوم را بر آن افزودم که آن نیز چندین سال پیش نوشته شده و برای دوستانی که اصرار بر انتشارش داشتند آشنا بود.»