آیزاک نیوتن

آیزاک نیوتن (Isaac Newton) در ۲۵ دسامبر ۱۶۴۲ در لینکلن‌شر در انگلستان به دنیا آمد و در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط و کشاورز بزرگ شد. پدرش را در همان کودکی از دست داد و سه‌ساله بود که مادرش با «بارناباس المیت» که یک کشیش بود، ازدواج کرد. جدایی از مادر ظاهراً بر شخصیت او اثر گذاشت و می‌توان گفت که رفتارهای بعدی او نسبت به زنان را نیز شکل داد؛ تاجایی‌که هرگز ازدواج نکرد. آموزش ابتدایی رسمی نیوتن در دو مدرسهٔ کوچک دهکده‌های اسکلینگتن و راچفورد صورت گرفت. چنین به نظر می‌رسد که اول‌بار دایی او که کشیشی به نام «ویلیام آیسکاف» بود، متوجه شد که در نیوتن استعدادی مافوق کودکان عادی وجود دارد؛ بدین ترتیب مادر را مجاب کرد که کودک را به دانشگاه کمبریج (که خودش نیز از شاگردان قدیم آن بود) بفرستد. نیوتن آنجا خود را غرق مطالعهٔ آثار ارسطو و افلاطون کرد. از کارهای دکارت در هندسهٔ تحلیلی شروع کرد و سریعاً تا مبحث روش‌های جبری پیش رفت. در آوریل ۱۶۶۵ که نیوتن درجهٔ کارشناسی خود را گرفت، دورهٔ آموزشی او که می‌توانست چشم‌گیرترین دوره در کل تاریخ دانشگاه باشد، به اتمام رسید. کمی بعد مرض طاعون شیوع یافت و دانشگاه دانشجویان خود را مرخص کرد. نیوتن به زادگاه خود مراجعت کرد؛ همین موقع بود که هوش و استعداد نابغهٔ بزرگ آشکار شد.

آیزاک نیوتن که تمام کتاب‌ها و جزوه‌های خود را در دانشگاه جا گذاشته بود، فکرش را آزاد گذاشت تا به‌تنهایی از منابع خاص خود استفاده کند. در این هنگام بیش از ۲۲ سال نداشت، ولی بیش از ارشمیدس و دکارت دربارهٔ معرفت ساختمان جهان دقیق شده بود. ضمن دو سالی که در وولستورپ بود، حساب عناصر بی‌نهایت کوچک قانون جاذبهٔ عمومی را کشف کرد و تئوری نور را بنیان گذاشت و بعدها به کشف قانون نیروی گرانش رهنمون شد. قانون نیروی گرانش او پس از شیوع طاعون و بازگشت به ملک مزروعی مادرش ، طی ۱۸ ماه به آگاهی‌ها و کشف‌هایی بیش از آنچه دانشمندان دیگر در طول عمر خود دست می‌یابند، دست یافت. در این مدت ساخت‌وساز قانون نیروی گرانش را آغاز کرد. دربارهٔ نور و رنگ‌های آن پژوهش کرد دلیل جزرومد را کشف کرد. قوانین و حرکات به‌خصوصی را به‌درستی تشخیص داد و معادله‌هایی برای آن نوشت که بعدها اساس و بنیان دانش مکانیک شد. درمورد نیروی گرانش معتقد بود که نه‌تنها زمین چنین نیروی گرانشی دارد، بلکه تمام اجسام و اجرام چنین خصوصیتی دارند. او تمام این کشفیات را در یک دورهٔ زمانی ۱۸ماهه به انجام رساند و بالاخره پس از ریشه‌کن‌شدن طاعون به لندن برگشت تا تحصیلات خود را به پایان برساند. سه سال پس از آن را صرف کاوش و پژوهش در ماهیت و طبیعت نور کرد. در اثر مطالعات فراوان مبتلا به ناراحتی عصبی شد. از دو ناراحتی عصبی که نیوتن پیدا کرد، اولی ظاهراً در سال ۱۶۷۸ و دومی یک سال بعد از فوت مادر او بود. در این دوره مدت ۶ سال از هرگونه مکاتبه مربوط به تلاش‌های ذهنی دست کشید و به مطالعات عظیم دیگری پرداخت که حتی امروزه نیز کامل نشده است. حکومت بریتانیا به‌منظور قدردانی از خدمات این دانشمند بزرگ یک منصب بسیار بالای دولتی به او اعطا کرد. نیوتن در سال ۱۷۰۰ میلادی به‌عنوان خزانه‌دار کل سلطنتی منصوب شد؛ منصبی که تا آخر عمرش آن را حفظ کرد. در همان سال به عضویت آکادمی علمی فرانسه نیز انتخاب شد و در سال ۱۷۰۵ نیز ملکهٔ انگلستان به او عنوان سِر (Sir) اعطا کرد. آیزاک نیوتن در ۲۰ مارس ۱۷۲۷ در ۸۴سالگی در لندن در گذشت و با شکوه بسیار در وست‌مینستر ابی به خاک سپرده شد. «نورشناسی» و «اصول ریاضی فلسفهٔ طبیعی» از آثار مکتوب او است.