کتاب سندروم ملکه زنبور عسل

کتاب سندروم ملکه زنبور عسل نوشتۀ عاطفه ساجدی نیا است. انتشارات فروغ سیمرغ این کتاب آموزشی را روانۀ بازار کرده است. این کتاب قصد دارد به این سؤال که چرا زنان در سازمان به یکدیگر کمک نمی‌کنند، پاسخ دهد.

درباره کتاب سندروم ملکه زنبور عسل

نقش زنان در تاریخ، موضوعی است که از دیدگاه‌های مختلف و گاه بیش از حد به آن پرداخته‌ شده است. گفته شده است که برخی در بیان جایگاه زن در تاریخ و نقش او به بی‌راهه رفته‌اند. سندروم ملکه زنبور عسل پدیدۀ جدیدی نیست، اما به نظر می‌رسد هنوز در محیط کار اثر دارد. این سندروم به‌عنوان موقعیتی تعریف می‌شود که زنان با ردهٔ بالا در مناصب قدرتی با زنان زیردست خود رفتار بدتری را دارند و همین امر سبب می‌شود انتقاد بیشتری را نسبت به هم‌تایان مردِ خود دریافت کنند. این کتاب را بخوانید تا درمورد این سندرم بیشتر بدانید.

خواندن کتاب سندروم ملکه زنبور عسل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد زنان و ویژگی‌های آن‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سندروم ملکه زنبور عسل

«مشارکت زنان ایرانی در بازار کار

چند سال بعد از حضور همتایانشان در جوامع صنعتی بوده است و این مشارکت در طول سه دهه اخیر با نوسان‌های شدیدی روبه‌رو شده است. طبق آمارهای ارائه شده، نرخ مشارکت زنان در بازار کار کشورهای پیشرفته امریکای شمالی و کانادا حدود پنجاه‌درصد است، درحالی‌که این عدد در کشورهای خاورمیانه بین یازده تا سیزده درصد است.

نرخ اشتغال زنان در ایران بر اساس آمارهای سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، حدود یازده درصد و بر اساس برخی آمارهای غیررسمی بالغ بر سیزده درصد است. بر اساس گزارش مرکز آمار و اطلاعات شورای فرهنگی اجتماعی زنان با وجود موفقیت زنان در آموزش و بخصوص آموزش عالی شصت درصد ورودی دانشگاه‌ها نرخ اشتغال آنها در سال ۱۳۸۳ به میزان ۸۲/۱۴ درصد، کاهش نشان می‌دهد از سوی دیگر نرخ بیکاری زنان. زنان نیازمند کار در سال ۱۳۸۳ برابر با ۱۷/۸۱ درصد برآورد شده که نسبت به سال ۱۳۷۵، ۴/۴۱ درصد، افزایش نشان می‌دهد. همچنین نرخ بیکاری زنان تحصیل‌کرده کشورمان، معادل ۲۵ درصد است که نسبت به بیکاری مردان تحصیل‌کرده حدود هفت درصد بیشتر است.

همچنین بر اساس داده‌های رسمی آمارگیری نیروی کار ایران مرکز آمار ایران (۱۳۹۲) زنان کشور برای مشارکت در عرصه‌های اقتصادی با چنین شرایطی روبرو هستند، حدود ۲۷ میلیون نفر از زنان در سن کار هستند؛ اما حدود سه میلیون و ۹۰۰ هزار نفر از آنها وارد کار شده‌اند. بر اساس این آمارها حدود سه میلیون نفر شاغل و بقیه بیکارند ۵۰ درصد از زنان شاغل در بخش غیررسمی کار می‌کنند زنان کارگر اغلب در بنگاه‌های اقتصادی کوچک و غیررسمی کار می‌کنند، نرخ بیکاری در میان زنانی که می‌خواهند کار کنند بیش از ۲۰ درصد است، نرخ بیکاری در میان گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال معادل ۴۶ درصد است زنان بیش از ۶۵ درصد از کارکنان بدون دستمزد فامیلی را تشکیل می‌دهند.

 بانک جهانی مجموع نیروی کار ایران در سال ۱۹۹۰ را ۱۵ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر اعلام و عنوان کرده است که این میزان در سال ۲۰۰۸ معادل ۲۷ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر بوده است. در همین حال این بانک اعلام کرده است که در مجموع سهم زنان از نیروی کار ایران از ۲۰۰۱ درصد در سال ۱۹۹۰ به ۳۰٫۱ درصد در سال ۲۰۰۸ افزایش‌یافته است. نکته جالب‌توجه در این گزارش اینکه ایران از نظر سهم زنان شاغل در مقایسه با دیگر کشورهای جهان از عدم توازن بیشتری برخوردار بوده و با نسبت ۳۰٫۱ درصدی تنها از ۲۰ کشور جهان که عمدتاً در منطقه خاورمیانه قرار دارند بهتر است بانک جهانی اعلام کرده است که نرخ بیکاری زنان ایرانی در فاصله سال‌های ۹۰ و ۹۲ معادل ۲۴٫۴ درصد بود که در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ به ۱۵٫۷ درصد کاهش‌یافته است.»