کتاب پری دریایی و ۲۸ داستان دیگر

«پری دریایی و ۲۸ داستان دیگر» مجموعه داستان‌های کوتاهی از هانس کریستیان آندرسون(۱۸۷۵-۱۸۰۵)، نویسنده برجسته ادبیات کودک و نوجوان است. داستان‌های اندرسون، درونمایه‌ای اخلاقی و آموزشی دارد و فضایی فانتزی و خیال‌انگیز دارد. در یکی از داستان‌های این کتاب به نام «آیینه سحر آمیز، ملکه برفی» می‌خوانیم: یکی بود، یکی نبود، روزگاری دیوی بود که در پلیدی سرآمد تمام دیوان بود؛ معروف به ابلیس بود. روزی از خوشحالی داشت با دُمش گردو می‌شکست، آخر آیینه‌ای اختراع کرده بود که قدرت عجیبش در این بود که می‌توانست عکس هر چیز خوب و زیبا را زشت و وحشتناک جلوه دهد؛ و آنچه را پلید و بی‌ارزش بود، چشمگیر و ارزشمند بنمایاند؛ مثلا، زیباترین چشم‌انداز به اسفناج پخته شبیه بود؛ و مهربانترین وارجمندترین آدم‌ها، نفرت‌انگیز یا مسخره به‌نظر می‌آمدند. احتمال داشت بی‌اینکه شکم داشته باشند، رو کله‌شان بایستند؛ و صورتشان همیشه طوری از ریخت می‌افتاد که نمی‌توانستی هیچ کدامشان را بشناسی. کک ومکی کوچک چنان گسترده می‌شد که نیمی از بینی یا تمام گونه را دربر می‌گرفت. ابلیس گفت: «آیینه خیلی سرگرم‌کننده‌ای است.» اما مشغول‌کننده‌ترین پرده آیینه این بود که اگر فکر پسندیده یا محبت‌آمیزی از ذهن کسی می‌گذشت، زهرخند بی‌نهایت هولناکی بر صفحه آیینه نمایان می‌شد. آیینه به‌قدری سرگرم‌کننده بود که خودِ ابلیس از خنده روده‌بُر می‌شد. تمام خُرده‌دیوها که به مکتب دیوان، به سرپرستیِ شخص ابلیس، می‌رفتند می‌گفتند که معجزه‌ای رخ داده. برای اولین بار، دست‌کم از نظر دیوها، می‌توانستی عالم و آدم را آن‌طور که به‌راستی بود ببینی. دیوها آیینه به‌دست همه جا می‌پلکیدند تا اینکه دیگر در سراسر عالم کشور یا شخصی نماند که عکسش در آیینه نیفتاده و در آن بدترکیب نشده باشد.