کتاب ناستودنی های ستودنی

کتاب ناستودنی‌های ستودنی نوشتۀ سید حمید آتش‌پور و سامیه سادات آتش‌پور در نشر قطره به چاپ رسیده است. این کتاب که در حوزۀ روانشناسی و خودیاری قرار دارد در جست‌وجوی ذهنیتی متفاوت و رشد تفکر نقادانه در درک مسائل زندگی و واقعیت‌ها است.

درباره کتاب ناستودنی های ستودنی

به‌ نظر می‌رسد همهٔ ما از واژه‌هایی چون منحصربه‌فرد بودن، اعتمادبه‌نفس بالا و استثنایی بودن به وجد می‌آییم؛ زیرا این واژه‌ها به ما احساس مثبت و انگیزه می‌دهند. با داشتن همین حس مثبت به خود، تصور می‌کنیم هر تصمیمی آسان است و قادر هستیم هر برنامه و عملی را به ظهور رسانده و محقق کنیم. اما آیا این معیار درستی برای ارزشمندی و موفقیت است؟ اگر معیار احساس عالی ما نسبت به خود را کنار بگذاریم، که البته چندان هم راضی‌کننده نیست و معیار دیگری مثل احساس ما نسبت به جنبه‌های تاریک و منفی خود را قرار دهیم، آیا آن‌وقت همین‌گونه به خود نگاه می‌کنیم؟

کتاب ناستودنی‌های ستودنی، حکایتِ تفکرِ معکوس است برای برخورد و مواجهه با مسائل زندگی؛ مسائلی که شاید برای حل‌وفصل شدن به ذهنیتی فراتر از یادگرفته‌ها و عادت‌ها نیازمند است. این کتاب به پارادوکس‌ها و گزینه‌های متفاوتی اشاره می‌کند که شاید با تفکرِ خطی‌ای که از دوران کودکی به ما یاد داده‌اند قابل توجیه نباشد؛ اما با کمی تعمق، صبوری و انعطاف‌پذیری می‌توان قابلیت‌های متفاوتی را در آن‌ها یافت که قادر باشد نگاه ما را به زندگی تغییر دهد.

جست‌و‌جوی یک ذهنیتِ متفاوت و رشد تفکر نقادانه در درک واقعیت‌ها و مسائل زندگی هدفی است که نویسنده در این کتاب دنبال کرده است. امید این کتاب می‌تواند راهنمای خوبی در این نوع از شیوهٔ «تفکر»، «دیدن» و حتی «بودن متفاوت» باشد.

خواندن کتاب ناستودنی های ستودنی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به همۀ دوستداران کتاب‌های خودیاری و روانشناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ناستودنی های ستودنی

«این نوع خودباوری‌های خودفریبنده می‌تواند به‌طور مسری به دیگران سرایت کند و جمعی را برای مدتی به خود مشغول سازد. حس اعتمادبه‌نفس کاذب، بی‌نظیر بودن در جهان و احساس موفقیت بی‌بدیل و البته حس شکست‌ناپذیری، مجموعهٔ احساسات، حالات و وضعیت‌های روان‌شناختی است که ممکن است در چنین جمعی رشد کند. این جمع برای حفظ چنین احساسی به‌تدریج دچار حالت اعتیاد می‌شود و به سمت حفظ این احساس به هر قیمتی می‌رود. آن‌ها دست به هر عملی می‌زنند تا چنین حسی را نسبت به خود حفظ کنند، زیرا معمولی بودن، آن‌ها را به وحشت می‌اندازد. آن‌ها می‌خواهند به خود بقبولانند که بی‌همتا هستند، پس فقط به خودشان و تفکراتشان اهمیت می‌دهند و فقط خود را می‌بینند. با دیدن چهرهٔ فریب‌آمیز خود و ندیدن ضعف‌هایی که دارند، الگوی ذهنی غیرواقع‌بینانه‌ای از خود خلق می‌کنند که پر از دروغ، نیرنگ، سیاه‌کاری، توهم و هذیان است. چنین الگوی ذهنی از خود، قادر است آن‌ها را در هاله‌ای از اعتمادبه‌نفس کاذب قرار دهد که تنها به خودبزرگی خود فکر کنند. هر ادله‌ای علیه اشتباهات محرز و فاحش آن‌ها یعنی حمله به ساحت مقدس خودشیفتگی کاذبشان که درنتیجه نوعی تهدید قلمداد می‌شود و سریعاً آن را طرد می‌کنند. عدم تحمل واقعیت‌ها با «دیدن گزینشی و توهمی خود» به‌عنوان یک موجود فراانسانی، آن‌ها را در زندان حق‌به‌جانبی و خودحق‌پنداری، حبس می‌کند. این نوع زندان ذهنیِ خود تقویت‌کننده بوده و مانع عبور هرگونه واقعیتی خواهد شد که نشان می‌دهد همهٔ ما انسان‌ها موجودات معمولی هستیم با استعدادهای تاحدی خاص و البته بیشتر شبیه یکدیگر. چنین واقعیتی قابل تحمل نیست و به‌طور مداومی توسط فیلترها و عینک‌های خاص، تحریف می‌شود. چنین عینک‌هایی واقعیت‌ها را در دو دسته جای می‌دهد و فقط همین دو دسته واقعیت‌ها را می‌بیند:

یکی؛ واقعیت‌هایی در تأیید عظمت آن‌ها

و دیگری؛ واقعیت‌هایی در تهدید عظمت آن‌ها

پس در جایی آن‌ها با عظمت و درایت خود سرگرم حل مسائل و یا عبور از موانع و اشتباهاتی هستند که دیگران به دلیل حسادتی که به آن‌ها داشته‌اند ایجاد کرده‌اند تا آن‌ها را زمین بزنند. معمولی بودن وحشت چنین افرادی است، زیرا دیگر نمی‌توانند حق‌به‌جانب باشند و شکست‌هایشان را به گردن دیگران بیندازند و دیگران را به دلیل برتری خود نادیده بگیرند و تحقیر کنند. آن‌ها تصور می‌کنند مانند «خدایان یونان» هستند و بقیه فانی‌هایی حقیر و غیرقابل‌اعتنا. حال اگر کسی بخواهد معمولی بودن را به آن‌ها گوشزد کند، به‌طور قطع با خشونت و یا بی‌اعتنایی آن‌ها مواجه خواهد شد. تخریب دیگران، تحقیر آن‌ها و مقابله‌به‌مثل، روشی برای دفاع از عظمت خود است که روش معمول افراد حق‌به‌جانب و با اعتمادبه‌نفس کاذب است.»