کتاب شمشیر محکوم

کتاب الکترونیکی شمشیر محکوم (کاوشگری‌های ساگاوارا آکیتادا) با عنوان انگلیسی The convictś sword نوشتهٔ «آی. جی. پارکر» با ترجمهٔ «سمیرامیس بابایی»، در سال ۱۴۰۳ توسط نشر قطره منتشر شده است. این رمان در ژانر ادبیات پلیسی‌ـ‌تاریخی قرار دارد و بخشی از مجموعهٔ «ادبیات پلیسی امروز جهان» است که به معرفی گونه‌های فرعی و متنوع ادبیات جنایی/معمایی می‌پردازد. داستان در ژاپن باستان و در بستر تاریخی و اجتماعی آن دوران روایت می‌شود و شخصیت اصلی آن، «ساگاوارا آکیتادا»، منشی ارشد وزارت دادگستری است که درگیر حل معمایی پیچیده و رازآلود می‌شود. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شمشیر محکوم اثر آی. جی. پارکر

کتاب «شمشیر محکوم» از «آی. جی. پارکر»، رمانی پلیسی‌ـ‌تاریخی است که در قالب داستانی معمایی و با محوریت شخصیت «ساگاوارا آکیتادا»، منشی ارشد وزارت دادگستری، روایت می‌شود. این کتاب نخستین بار در سال ۲۰۰۹ میلادی منتشر شده است. «شمشیر محکوم» بخشی از مجموعهٔ «ادبیات پلیسی امروز جهان» و زیرمجموعهٔ «کارآگاه برای همهٔ قرون» است که به رمان‌های پلیسی‌ـ‌تاریخی اختصاص دارد. داستان در ژاپن قرون وسطی می‌گذرد و فضای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آن دوران را با جزئیات دقیق و ملموس به تصویر می‌کشد. «آی. جی. پارکر» ساختار کتاب را بر پایهٔ روایت کلاسیک معمای جنایی استوار کرده، اما با افزودن عناصر تاریخی، لایه‌های تازه‌ای به داستان افزوده است.

شخصیت‌پردازی‌ها متنوع و چندوجهی‌اند و علاوه‌بر شخصیت اصلی، مجموعه‌ای از کارمندان دولتی، اشراف، صنعتگران، تبهکاران و مردم عادی در روند داستان نقش دارند. کتاب «شمشیر محکوم» با نگاهی موشکافانه به مناسبات قدرت، فساد اداری، روابط خانوادگی و دغدغه‌های فردی و اجتماعی می‌پردازد و در‌عین‌حال، فضای رازآلود و پرتعلیقی را حفظ می‌کند که از ویژگی‌های ژانر پلیسی است. این رمان نه‌تنها یک معمای جنایی را دنبال می‌کند، بلکه تصویری از زندگی روزمره، باورها و چالش‌های جامعهٔ ژاپن آن دوران ارائه می‌دهد.

خلاصه داستان شمشیر محکوم

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان با قتل خشونت‌آمیز «توموئه»، آوازخوان نابینای دوره‌گرد، آغاز می‌شود؛ قتلی که در همان صفحات ابتدایی با جزئیات تلخ و تکان‌دهنده روایت می‌شود و سایه‌ای از ترس و ناامنی را بر فضای شهر می‌افکند. در همین حال، «ساگاوارا آکیتادا»، منشی ارشد وزارت دادگستری، با مشکلات اداری، رقابت‌های کاری و فشارهای وزیر «سوگا» دست‌وپنجه نرم می‌کند. او درگیر قولی قدیمی به دوست در حال مرگش، «هاسِئو»، است، قولی که او را به جست‌وجوی حقیقت دربارهٔ گذشتهٔ «هاسِئو» و پاک‌کردن لکهٔ ننگ از نام او می‌کشاند. «آکیتادا» با کمک خدمتکارانش، «تورا» و «جنبا»، و با همکاری کارمند جوان و باهوش «ناگاتوشی»، در میان بایگانی‌های دولتی، مدارس هنرهای رزمی و محله‌های فقیرنشین شهر به‌دنبال سرنخ‌هایی دربارهٔ هویت و سرنوشت «هاسِئو» می‌گردد.

در این مسیر، او با شمشیرسازان، استادان هنرهای رزمی، تبهکاران و اشراف روبه‌رو می‌شود و هر بار با موانع تازه‌ای مواجه می‌گردد. هم‌زمان، قتل «توموئه» و تهدیدهایی که متوجه زنان آسیب‌پذیر شهر است لایه‌ای دیگر از معما و خطر را به داستان می‌افزاید. رمان با ترکیب روایت پلیسی و فضای تاریخی، دغدغه‌هایی چون فساد اداری، بی‌عدالتی، وفاداری، فقر و قدرت را در بستر جامعهٔ ژاپن قرون وسطی به تصویر می‌کشد. «آکیتادا» در تلاش برای کشف حقیقت، ناچار می‌شود با ترس‌ها و تردیدهای شخصی خود نیز روبه‌رو شود و میان وظیفهٔ اداری و مسئولیت اخلاقی‌اش انتخاب کند. داستان تا انتها با تعلیق و ابهام پیش می‌رود و خواننده را درگیر لایه‌های مختلف معما و روابط انسانی می‌کند، بی‌آنکه پایان ماجرا را به‌روشنی افشا کند.

چرا باید کتاب شمشیر محکوم را بخوانیم؟

این کتاب با تلفیق فضای تاریخی ژاپن و روایت معمایی، تجربه‌ای متفاوت از ادبیات پلیسی ارائه می‌دهد. پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، مناسبات قدرت و دغدغه‌های اخلاقی شخصیت‌ها اثری چندلایه و پرکشش ساخته است. خواننده با مطالعهٔ این رمان نه‌تنها با یک معمای جنایی روبه‌رو می‌شود، بلکه با فرهنگ، ساختار اجتماعی و چالش‌های جامعهٔ ژاپن قرون وسطی نیز آشنا می‌شود. روایت داستان از زاویهٔ دید شخصیت‌هایی با پیشینه‌های گوناگون، امکان هم‌ذات‌پنداری و درک عمیق‌تری از موقعیت‌های انسانی را فراهم می‌کند. همچنین ترکیب عناصر تاریخی و پلیسی اثری خلق کرده که برای علاقه‌مندان به هر دو ژانر جذابیت دارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان ادبیات پلیسی، دوستداران رمان‌های تاریخی و کسانی که به معماهای پیچیده و شخصیت‌پردازی‌های چندوجهی علاقه دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای کسانی که به فرهنگ و تاریخ ژاپن علاقه‌مندند یا به‌دنبال تجربه‌ای متفاوت از رمان‌های معمایی هستند انتخاب مناسبی است.

درباره آی. جی. پارکر

«آی. جی. پارکر» زنی که از قلب اروپا راهی دنیای خیال و تاریخ شد، در نخستین روز سال ۱۹۳۶ در آلمان چشم به جهان گشود و همان‌جا دوران کودکی و نوجوانی‌اش را گذراند. سال‌ها بعد، مسیر زندگی او را به آمریکا کشاند و سرانجام به جایگاه دانشیاری زبان انگلیسی و زبان‌های خارجی در دانشگاه ایالتی «نورفولک» ویرجینیا رسید.

علاقهٔ «پارکر» به ادبیات، او را به دنیای کهن ژاپن برد؛ سفری ذهنی و پژوهشی به قرن یازدهم و عصر «هِی‌آن». ابتدا این جست‌وجو صرفاً برای پژوهش‌های دانشگاهی بود، اما به‌تدریج جرقهٔ داستان‌سرایی در ذهنش روشن شد. او شخصیت «ساگاوارا آکیتادا» را آفرید؛ کارآگاهی فرهیخته و زیرک که در کوچه‌پس‌کوچه‌های «کیوتو»ی باستان، رازها و معماهای پیچیده را می‌گشود.

«پارکر» الهام خود را نه‌تنها از ادبیات ژاپن، بلکه از آثار «رابرت ون گولیک»، دیپلمات و خاورشناس هلندی و خالق مجموعهٔ معروف «قاضی دی»، نیز گرفت. نتیجهٔ این ترکیب داستان‌هایی شد که مرز بین تاریخ و معما را محو می‌کنند و خواننده را به جهانی دور و پررمزوراز می‌برند.

در کنار مجموعهٔ مشهور «ساگاوارا آکیتادا»، «پارکر» کتاب‌هایی مستقل نیز نوشته است، از جمله «نی‌نیِ توخالی» (جلد اول، «رؤیای شبی بهاری» (۲۰۱۲) و جلد دوم، «گرد و غبار پیش از باد» (۲۰۱۲))، «استاد شمشیر» (۲۰۱۳) و «خدای چپ‌دست» (۲۰۱۳).

امروز هرچند «پارکر» بازنشسته شده، آثارش همچنان خوانندگان را به ژاپنی می‌برد که بوی چای تازه، صدای شرشر جویبار و زمزمهٔ معماهای حل‌نشده در هوایش پیچیده است.

«پارکر» در سال ۲۰۰۰ جایزهٔ Shamus Award را که جایزه‌ای معتبر از انجمن نویسندگان آثار کارآگاهی خصوصی است، دریافت کرده است. 

بخشی از کتاب شمشیر محکوم

«اما زندگی شمعی است بر بادی و همهٔ آدم‌ها نمی‌توانند چیزی را که آرزو دارند داشته باشند. مثلاً خود آکیتادا آرزو می‌کرد به‌جای منصب فعلی‌اش یک شغل متوسط حقوقی داشت و در بخش پیش‌نویس و تفسیر قانون فعالیت می‌کرد، یا شاید در نقش یک فرماندار ناچیز در استانی دور اجراکنندهٔ قانون می‌شد، عوضش در وزارت دادگستری کار گرفته بود؛ جایی که سوگای کینه‌ای و کاغذبازی‌های کسالت‌بار داشت و کم مانده بود همین منصب را هم از دست بدهد و بازهم در اجابت قولش به هاسِئو به بن‌بست خورده بود. به‌عنوان سرپرست خانواده، به‌خاطر آدم‌های وابسته به او و به‌خاطر آیندهٔ پسرش، باید قبل از اینکه سوگا بازگردد سر کارش برمی‌گشت. چه چاره‌ای داشت جز این فداکاری؟»