کتاب علوم اعصاب خواب و رویاها

کتاب علوم اعصاب خواب و رویاها نوشتهٔ پاتریک مک نامارا و ترجمهٔ فائزه جمشیدی است. انتشارات اندیشه احسان این کتاب در حوزهٔ پزشکی و روان‌شناسی را منتشر کرده است.

درباره کتاب علوم اعصاب خواب و رویاها

پاتریک مک نامارا در کتاب علوم اعصاب خواب و رویاها به زبان ساده مقدمه‌ای کامل بر علوم اعصاب خواب و رؤیا ارائه داده است. پاتریک مک نامارا اکتشافات جدید در علم خواب و رؤیاها را ترسیم کرده، آن‌ها را در یک زمینهٔ تکاملی قرار داده و آن‌ها را با یافته‌های علمی موجود و پیامدهای پزشکی خواب گرد هم آورده است. پیشرفت‌های عمدهٔ در پزشکی خواب، خواب و حافظه، تجزیه و تحلیل محتوای رؤیا، ارتباط مغزی مراحل خواب و رشد طول عمر خواب به طور عمیق پوشش داده شده است.

رؤیاها تجربه‌ای منحصربه‌فرد و داستان‌گونه هستند که گاهی ترسناک و گاهی خنده‌دار پدیدار می‌شوند. تحقیقات اخیر در مورد نحوهٔ عملکرد مغز به ما کمک می‌کند تا دریابیم که چرا در خواب رؤیا می‌بینیم. ترکیب عجیب ایده‌ها در رؤیاها ما را خلاق‌تر می‌کند و از طریق نمادها و اشاره‌ها می‌تواند تفکر و دیدگاهی را به ارمغان آورد که در حل مسائل و مشکلات روزمرهٔ فرد یاری‌رسان باشد.

خواندن کتاب علوم اعصاب خواب و رویاها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دانشجویان روان‌شناسی و علوم اعصاب پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب علوم اعصاب خواب و رویاها

«نظریهٔ شبیه‌سازی اجتماعی یا SST تلاش می‌کند تا این واقعیت را تصور کند که بسیاری از رویاها در مورد تعاملات اجتماعی هستند. بسیاری از نویسندگان به کارکردهای اجتماعی احتمالی رویاپردازی اشاره کرده‌اند. انسان شناسان مدتهاست که رویا را به‌عنوان یک اقدام اجتماعی راهبرد ک تلقی می‌کنند. به این معنا که رویاها در جوامع سنتی برای تسهیل مذاکرات در اتحادهای اجتماعی و تسهیل تغییر در موقعیت اجتماعی رویاپرداز استفاده می‌شود. رویاها به‌عنوان تجربیات غیرارادی شناخته می‌شوند و بنابراین، ساخت آنها دشوار است، و اگر ساخت آنها سخت است، می‌توان آنها را نشانه‌های صادقانه‌ای در مورد ظرفیت‌ها و اهداف رویاپرداز در نظر گرفت. فروید (۱۹۰۰. ۱۹۵۰) و بسیاری از نویسندگان در سنت روانکاوی را می‌توان به‌عنوان حامی نوعی SST خواند؛ زیرا، آنها اغلب رویاها را بر اساس درگیری هیجانی در خانواده‌های اصلی یا در خانواده‌های فعلی و همچنین بین شرکای جنسی و اهداف عاشقانه تعبیر می‌کنند. رونسو، توسمینن و والی (۲۰۱۵) برخی از داده‌ها و استدلال‌هایی را که از نظریهٔ شبیه‌سازی اجتماعی پشتیبانی می‌کنند، به‌دست آورده‌اند. نظریهٔ شبیه‌سازی اجتماعی فرض می‌کند که رویاها عملاً تعاملات اجتماعی مهم برای رویاپرداز را شبیه‌سازی می‌کنند. آنها واقعیت اجتماعی انسان را شبیه‌سازی می‌کنند، از جمله مهارت‌های اجتماعی، پیوندها، تعاملات و شبکه‌هایی که ما در طول زندگی بیدار خود درگیر آنها می‌شویم. برتون (۲۰۰۰؛ همچنین نگاه کنید به فرانکلین و زیفور، ۲۰۰۵) ایده مشابهی را در «فرضیه نگاشت اجتماعی» خود ارائه کرد که نشان می‌دهد این نشان می‌دهد که رویاپردازی توانایی‌های احساسی و ادراکی مورد نیاز برای ارتباط بیننده با دیگران و گروه‌های اجتماعی مهم را امکان‌پذیر می‌کند. بدیهی است فرضیه نگاشت اجتماعی و نظریهٔ شبیه‌سازی اجتماعی با استدلالی که در این کتاب در مورد کارکردهای اجتماعی خواب و رویا ارائه کرده‌ام مطابقت دارد. در واقع، من معتقدم که نظریهٔ شبیه‌سازی اجتماعی در حال حاضر بهترین نظریه درمورد رویا است که ما در اختیار داریم، اما همانطور که رونسو و همکاران اشاره می‌کنند، این نظریه به ندرت به‌طور مستقیم آزمایش شده است. با این وجود، رونسو و همکاران توجه داشته‌اند (در حمایت از SST) که ۹۵ درصد یا بیشتر رویاها توسط رویاپرداز انجام می‌شود که در آن با دو تا چهار شخصیت دیگر ارتباط برقرار می‌کند و اکثر آنها را می‌توان به‌عنوان شخصیت‌های آشنا در شبکه اجتماعی خواب بیننده تشخیص داد. تعاملات دوستانه (معمولاً مکالمات کلامی) در حدود ۴۰ درصد از رویاها یافت می‌شود، درحالی‌که تعاملات اجتماعی پرخاشگرانه در حدود ۴۵ درصد از رویاها رخ می‌دهد. علاوه بر این، ذهن‌خوانی یا استنباط حالات روانی دیگران، به‌ویژه آن شخصیت‌هایی که رویاپرداز با آنها تعامل دارد، در بیش از ۸۰ درصد از رویاها اتفاق می‌افتد. سرانجام، افرادی که بیشترین اهمیت را در شبکه بیداری رویاپرداز دارند، مرتباً در رویاهای آن رویاپرداز ظاهر می‌شوند. بنابراین، داده‌های موجود از مطالعات محتوای رویاها مطمئناً با نظریهٔ شبیه‌سازی اجتماعی مطابقت دارد و من سعی کرده‌ام نشان دهم که داده‌های موجود در نوروبیولوژی خواب نیز با SST مطابقت دارد.»