کتاب بهشته من

کتاب الکترونیکی بهشته من نوشتۀ زهرا زواریان در انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است. این کتاب دربارۀ بازخوانی زندگی و شخصیت حضرت خدیجه (س)، همسر پیامبر اسلام (ص)، نوشته شده است. نویسنده در این اثر تلاش کرده از خلال منابع محدود تاریخی، تصویری تازه از جایگاه و نقش این بانوی برجسته در تاریخ اسلام ارائه کند.

درباره کتاب بهشته من

کتاب بهشته من اثری است در قالب نثر ادبی که با محوریت شخصیت حضرت خدیجه (س) نوشته شده است. نویسنده، زهرا زواریان، در مقدمه‌ به جایگاه زن در تاریخ و نگاه تاریخ‌نگاری سنتی به زنان می‌پردازد و تأکید می‌کند که بسیاری از زنان تأثیرگذار تاریخ در پس پرده‌های بی‌توجهی قرار گرفته‌اند. او در ادامه با اشاره به جست‌وجوی چندساله‌اش برای شناختن بیشتر حضرت خدیجه (س) و بررسی منابع تاریخی، به این نتیجه می‌رسد که اطلاعات موجود بسیار اندک و گاه تکراری است. در این نوشتار، نویسنده کوشیده تا با ترکیب داده‌های تاریخی، نگاه پژوهشی، و نثری احساسی، پرتره‌ای از بانویی را ترسیم کند که در تاریخ اسلام نقشی کلیدی ایفا کرده اما کمتر به‌تفصیل از او سخن گفته شده است. زواریان تلاش دارد تا خلأ اطلاعات تاریخی را با تکیه بر تحلیل شخصی و نثر توصیفی پر کند و جلوه‌ای انسانی‌تر از حضرت خدیجه (س) ارائه دهد. کتاب در سبک روایت تاریخی-تأملی نگاشته شده و بر وجوه انسانی، اخلاقی و فرهنگی شخصیت این بانو تأکید دارد، نه صرفاً بر وقایع تاریخی. این نگاه سبب شده تا کتاب بیشتر به‌عنوان تلاشی برای «احیای تصویر زن در تاریخ اسلام» شناخته شود تا صرفاً اثری تاریخی.

کتاب بهشته من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب مناسب مخاطبانی است که به مطالعه زندگی‌نامه‌های دینی، نقش زنان در تاریخ اسلام و نثرهای تأملی-ادبی علاقه‌مند هستند.

بخشی از کتاب بهشته من

«زن الهه‌ای است که دامانش محرم اسرار خدا و حضورش غزل غزل‌هایی است که آفرینش بهتر از او نسروده است. او معبد آفتاب است و نور وجودش جاری بر طبیعت آدمیان که در حضور او همه چیز به جنبش درمی‌آید و زندگی بی تپش وجود او سرد و فسرده است. او آن الهه‌ای است که خداوند خانه‌اش را حرم امن او قرار داده و سه روز و سه شب با نعمات انس و نفحات قدسی‌اش او را پذیرایی کرده است.

او بهشتهٔ خداست و بهشت در زیر پای او معنا می‌شود.

او بزرگ است و تاریخ بزرگی او را نشناخته است. جفای تاریخ به زنان بزرگی که دِین عظیمی بر گردن او دارند نابخشودنی است. اگر در مورد مردان بزرگ چه بسیار لب به سخن گشوده و آدم‌های دست‌چندم را مطرح کرده، دربارهٔ زنان بیش از هر چیز سکوت اختیار کرده است!»