کتاب بهای سنگین مادی گرایی

کتاب بهای سنگین مادی گرایی نوشتهٔ تیم کاسر و ترجمهٔ میلاد سبزه‌‌ آرا و مصطفی محمدی است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب در حوزهٔ جامعه‌شناسی را منتشر کرده است.

درباره کتاب بهای سنگین مادی گرایی

تیم کاسر در کتاب بهای سنگین مادی گرایی بیان کرده است که اقتصادهایی که بر مصرف تمرکز کرده‌اند، به شرایطی که ناامنی‌های روان‌شناختی را تشدید می‌کنند پروبال می‌دهند و از این طریق شرایط رشد و بقای خود را فراهم می‌سازند. کودکان در خانه‌هایی رشد می‌کنند که والدین‌شان آرزوی داشتن ثروت و امکانات مختلف را در سر می‌پرورانند. امروزه نسبت به گذشته، بسیاری از والدین ساعات زیادی را خارج از خانه کار می‌کنند تا قدرت خرید برای کسب هرچه بیشتر محصولاتی را به دست آورند که آموخته‌اند خود و فرزندانشان به آن‌ها «نیاز» دارند. در این میان، توجه به کودکان، سپری کردن اوقات خوش با همسران، در دسترس بودن برای ارتباط با اعضای خانواده و سایر خشنودی‌هایی که نمی‌توان خرید به حاشیه رانده می‌شوند. بعد از این‌که کار کردن، هزینه کردن و مصرف کردن به اتمام می‌رسد، زمان زیادی برای زندگی کردن باقی نمی‌ماند. با این حال، در طول این زمان آزاد باقی‌مانده، کودکان و بزرگ‌سالان خود را با رسانه‌های جمعی مملو از تبلیغات فریبنده، که از پیش وعده داشتن احساسات خوب به افراد می‌دهند، مشغول می‌سازند. به این ترتیب، در جو فرهنگی مصرفی موقعیت‌های فراوانی ایجاد می‌شود که در آن عشق، اعتمادبه‌نفس و احترام به شکل جدی تجربه نشده‌اند و تمایلی همیشگی برای مقایسه خود با دیگران پر و بال یافته است. در چنین شرایطی، تقریباً هرکسی در قبال «اَفلوئنزا»، بیماری مسری اعتیاد به داشتن، آسیب‌پذیر است.

خواندن کتاب بهای سنگین مادی گرایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران جامعه‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب بهای سنگین مادی گرایی

«شواهد دیگری وجود دارد که ثابت می‌کند ارزش‌های مادی‌گرایانه با علاقه کم به مسائل زیست‌محیطی و بوم‌شناختی توأم‌اند. شون ساندِرز ودَن مانرو نشان دادند استرالیایی‌هایی که به‌شدت بر ارزش‌های مادی تأکید کرده بودند نگرش‌های منفی به محیط زیست، عشق کمتر به تمامی موجودات زنده و رفتارهای کمتر محیطِ زیست‌دوستانه داشتند. مطالعه مادی‌گرایی مارشا ریچِنز و اسکات داوسِن روی بیش از ۲۰۰ بزرگسال، در ایالات متحده، نتایج مشابهی به دست داد. شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌ای را کامل کردند که می‌پرسید چقدر به سه نوع عملی که از نظر زیست‌محیطی سالم است پرداخته‌اند: مجموعه رفتارهایی که اساساً ساده‌اند (دوچرخه‌سواری به جای ماشین سوار شدن، خریدن محصولات استفاده‌شده به جای محصولات نو)، آن دسته رفتارهایی که خودمختاری بیشتری را در بر می‌گیرند (پختن نان به جای خریدن آن، انجام دادن تعمیرات خانه) و آن دسته رفتارهایی که دال بر آگاهی زیست‌محیطی بیشتر هستند (بازیافت و کمک به سازمان‌های مرتبط با محیط زیست). افراد با گرایش قوی به ارزش‌های مادی در هر یک از این فعالیت‌ها نمره پایین‌تری به دست آوردند و به همین ترتیب، به رفتارهایی پرداخته بودند که به لحاظ زیست‌محیطی مضر بودند.

مشکل نهایی که این مطالعات حاکی از آن است این است که اگر به عمل کردن خودخواهانه و مادی‌گرایانه‌مان ادامه دهیم، فاجعه زیست‌محیطی در انتظار ماست. سال‌ها پژوهش در خصوص معضلات اجتماعی نشان می‌دهد که رفتارهای انسان‌ها مکرراً چنین مشکلاتی را موجب شده است، فرایندی که برخی مواقع «تراژدی منافع مشترک» خوانده می‌شود.  مثلاً چراگاهی عمومی را که تعدادی از افراد با هم در آن شریک‌اند در نظر بگیرید. تا زمانی که چوپان‌ها گوسفندان محدودی را به چرا ببرند، چراگاه در شکل مطلوبی باقی می‌ماند و به دلیل رشد سریع علف و شبدر و سایر گیاهان غذای کافی برای همه گوسفندان فراهم است، هرچند آنچه اغلب رخ می‌دهد این است که افرادی پیدا می‌شوند که می‌خواهند گوسفند بیشتری به گله خود اضافه کنند و بدین‌سان، منابع مشترک بیشتری را استفاده می‌کنند. به همان صورتی که چراگاه به دلیل چرای بیش از حد ضعیف می‌شود فرد دیگری نیز گوسفندان بیشتری را اضافه می‌کند. البته خیلی زود تمام منابع از دست می‌رود و هیچ‌کسی نمی‌تواند گوسفندش را در هیچ زمانی به چرا ببرد.»