کتاب دوران تحقیر

کتاب دوران تحقیر نوشتهٔ آندره مالرو و ترجمهٔ سیروس ذکا است. انتشارات ناهید این رمان فرانسوی و سیاسی را منتشر کرده است.

درباره کتاب دوران تحقیر

گفته شده است که کتاب دوران تحقیر، تغییری ناگهانی در نویسندگی آندره مالرو به شمار می‌رود؛ چون در ژوئن سال ۱۹۳۴، اظهار کرده بود که مشغول نوشتن رمانی دربارهٔ نفت است که در ایران و باکو می‌گذرد، اما در ماه اکتبر همان سال به آندره ژید می‌گوید که مشغول نوشتن رمانی دربارهٔ اردوگاه‌های کار اجباری در آلمان نازی است؛ در واقع سال ۱۹۳۴ را نقطهٔ عطفی در تکامل فکری آندره مالرو دانسته‌اند. رواج و پیشرفت مرام نازی در آلمان در این دوران، آندره مالرو را به همراهی در اقدامی همگانی علیه نازیسم وا داشت. او که از سال ۱۹۳۲ به عضویت انجمن نویسندگان و هنرمندان انقلابی درآمده بود، با شرکت در گردهم‌آیی‌هایی پی‌درپی برای حمایت از کسانی که در آلمان، نه به‌خاطر مارکسیست‌بودن بلکه به‌خاطر اینکه به شأن و حیثیت انسانی ارج می‌نهادند، شکنجه و آزار می‌دیدند، به پا خاست. در رمان «دوران تحقیر» که در سال ۱۹۳۵ منتشر شد، عکس‌العمل و مواضع آندره مالرو نسبت به ظهور فاشیسم در اروپا را می‌توان یافت. «دوران تحقیر»، اثری کاملاً سیاسی است دربارهٔ جوانی کمونیست به نام «کاسل» در آلمان که به‌دست عمال هیتلر دستگیر شده، اما به‌سبب آنکه برای حزب سودمند است، شخصی دیگر، خودش را به نام او معرفی می‌کند و با فداکاری کاسلِ واقعی را آزاد می‌کند. رمان حاضر هشت فصل دارد.

خواندن کتاب دوران تحقیر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر فرانسه و قالب رمان سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آندره مالرو

آندره مالرو در ۳ نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس به دنیا آمد. او نویسنده، منتقد هنری و سیاست‌مداری فرانسوی بود. به مدرسهٔ زبان‌های شرقی رفت. دانش‌آموز خوبی نبود و نتوانست سال آخر دبیرستان را به پایان برساند. با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری‌خواه پیوست و خلبان شد. در جنگ جهانی دوم رانندهٔ تانک بود و دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. در ۱۹۴۴ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و با کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. شارل دوگل او را به سمت وزیر اطلاع‌رسانی منصوب کرد. در این دوره آثاری درمورد هنر و فرهنگ منتشر کرد. از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴، کتاب سه‌جلدی «موزهٔ خیالی پیکرتراشی جهان» را به چاپ سپرد. در سال ۱۹۵۸ هنگامی که دوگل دوباره قدرت را به دست گرفت، مالرو وزیر فرهنگ فرانسه شد. در این سمت او به تأسیس خانهٔ فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت. آندره مالرو در طول عمر ۷۵سالهٔ خود به کشورهای گوناگونی سفر کرد و در این سفرها، بیش از همه شیفتهٔ تمدن کهن ایران و شهر زیبا و دیدنی اصفهان شد.

بخشی از کتاب دوران تحقیر

««کاسنر» با ورود در تعطیلاتی حسابی و پر و پیمان، از نو به هویت خود برمی‌گشت. با اینهمه، نه خود، و نه دنیا را بجا نمی‌آورد. زنی در پشت پرده‌ای مشغول اطو کردن بود. و خیلی با دقت کارش را انجام می‌داد: در این جای عجیب که زمین نامیده می‌شد هنوز پیراهن و زیرجامه و اطوی گرم وجود داشت... همینطور دست‌ها (از جلو یک مغازه دستکش‌فروشی عبور می‌کرد) دست‌هایی که برای انجام هر کاری به درد می‌خورد. هیچ چیز در بین اشیائی که اطرافش را فراگرفته بودند وجود نداشت که این دست‌ها لمس نکرده و نشناخته باشند. زمین پر از دست بود. شاید هم این دست‌ها می‌توانستند بدون انسان‌ها زندگی و کار کنند. «کاسنر» قادر نبود این کراوات‌ها، جامه‌دان‌ها، غذاهای گوشتی، دستکش‌ها، داروخانه‌ها، و بساط پشت شیشه این مغازه خزفروشی را با سگ کوچک سفیدش که در میان پوست‌های بی‌جان راه می‌رفت و می‌نشست، بازشناسد: موجودی زنده، پشمالو، با حرکاتی ناشیانه که انسان نبود، جانور بود... او جانوران را از یاد برده بود. سگ به‌راحتی در دنیای مردگان، مثل این بدن‌های لایق هولدونی و گورستان که به طرف میدان می‌رفتند، گردش می‌کرد. روی آگهی‌های بزرگ «موزیک هال» که به رنگ آبی معروف پروس بودند، تصویر بازیگرانی دیده می‌شد که در حال شلنگ تخته انداختن بودند. مردمی که عبور می‌کردند حرکات آنها را ادامه می‌دادند که گویی در پشت آن، دنیایی که «کاسنر» هنوز سروصدای ضعیف‌شده‌اش را با خود می‌برد، گسترده بود: او در حال رنج و عذاب بیرون آمدن از عالم خلأ بود. باز هم مغازه‌های آذوقه و لباس و یک میوه‌فروشی. ای میوه‌های ستایش‌انگیز سرشار از تنفّس زمین! امّا اوّل باید «آنّا» را پیدا کرد. با اینهمه «کاسنر»، وارد یک مغازه سیگارفروشی شد. سیگار خرید و بلافاصله یکی روشن کرد و از ورای دود آن، دنیای غیرواقعی خود را بازیافت. یک مغازه مُد، یک مغازه اشیاء چرمی. یک ساعت‌فروشی (وقت هم فروخته می‌شد، وقت آدم‌های بی‌هولدونی) یک کافه. مردم.»