رابرت گریوز

رابرت گریوز با نام کامل «رابرت فون رانک گریوز» در ۲۴ جولای ۱۸۹۵ میلادی زاده شد. او شاعر، ادیب و تاریخدان بزرگ معاصر، فرزند نویسندهٔ ایرلندی «آلفرد پرِسوال گریوز» بود که در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط اجتماع در ویمبلدون لندن به دنیا آمد. گریوز در هفت‌سالگی به ذات‌الریه و سرخک مبتلا شد. با شروع جنگ جهانی اول در آگوست ۱۹۴۱، بلافاصله به نیروهای ارتش پیوست و خیلی زود به رده‌های نظامی بالا ارتقا پیدا کرد. اولین مجموعهٔ شعرش را در سال ۱۹۱۶ منتشر کرد. در سال ۱۹۲۶ به مدت یک سال استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه قاهره شد و پس از آن از راه نویسندگی و به‌ویژه نوشتن داستان‌های تاریخی گذران زندگی کرد. بلافاصله پس از جنگ، با «نانسی نیکلسون» ازدواج کرد و خانوادهٔ پرجمعیتی تشکیل داد، اما با مشکلات مالی و ضعف‌های جسمانی و روانی زیادی مواجه بود. آثار برجسته‌ٔ او عبارت‌اند از «منم، کلودیوس»، «خدایگان کلودیوس»، «گروهبان لَمب از هنگ نهم»، «کنت بلیزاریوس»، «همسر آقای میلتون» «به پیش، گروهبان لَمب»، «زرین‌پشم»، «بیلی قدیسم را به دار آویختند»، «عیسای پادشاه» و «جزیره‌های بی‌خردی». رابرت گریوز در سال ۱۹۲۹ زندگی‌نامه‌اش را تحت عنوان «بدرود با آنچه که بود» نوشت و سرانجام در ۷ دسامبر ۱۹۸۵ در ۹۰سالگی به‌علت ایست قلبی درگذشت.