کتاب فرهنگ چین، ادبیات

کتاب فرهنگ چین، ادبیات نوشتهٔ لی چون یو و یوگویی لی و جنگ لی مینگ و ترجمهٔ محمد ما است. انتشارات علمی و فرهنگی این در حوزهٔ ادبیات چین را منتشر کرده است.

درباره کتاب فرهنگ چین، ادبیات

از دیدگاه تاریخ دور، قدمت ادبیات چین به بیش از ۳۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد. از آن زمان تا اوایل قرن بیستم، ادبیات چین باستان از یک ریشه سرچشمه گرفته و در طول هزاران سال نسل در روح مردم چین ادامه و پرورش یافته و فهم فرهنگی ملت چین را تشکیل داده است، اما از اوایل قرن بیستم، ساختار ادبیات چین دچار تغییرات بنیادین شده که این تغییرات شامل عقاید ادبی، محتوا، زبان و نحوۀ ارتباط با ادبیات جهان است. به عقیدهٔ پژوهشگران حوزهٔ ادبیات، ادبیات چین از این تاریخ وارد مرحلۀ جدید شد. در قرن جدید، همپا با رشد بی‌وقفۀ کشور چین، ارتقای جایگاه این کشور در محیط بین‌الملل نیز اتفاق افتاد که توجه بسیاری از مردم جهان را به خود جلب کرد، همچنان که با عمیق‌تر شدن سیاست درهای باز کشور چین، تبادلات این کشور با جهان افزایش یافت. همۀ این موارد باعث شد که ادبیات چین به سمت جهانی شدن گام بردارد. ادبیات چین به‌عنوان مهم‌ترین بخش از فرهنگ چین قدم‌های آغازین خود را به سوی فرهنگ جهانی برداشت و به فضای ادبیات جهان نزدیک شد. این ادبیات بر دوش خود تاریخی پربار و غنی داشت که نشان‌دهندۀ تغییرات پیچیدۀ اجتماعی مردم چین بود که حامل امید آنان به آینده بود. ادبیات بهترین بستر ارتباط چین با جهان است. وظیفۀ ادبیات چین در دو محور جلب توجه همگانی جهان به سمت ادبیات چین و ارائۀ شخصیت و احساسات دوستانۀ بشری بنا نهاده شده است. از دوران باستان تا کنون، همواره ادبیات چین بر این اساس استوار بوده است. لی چون یو و یوگویی لی و جنگ لی مینگ در کتاب فرهنگ چین به بررسی ادبیات این کشور در دوران باستان و دوران معاصر پرداخته‌اند.

خواندن کتاب فرهنگ چین، ادبیات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند با تاریخ ادبیات چین پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فرهنگ چین، ادبیات

«در سال ۱۹۳۳، هنگامی که در دانشگاه چینگ هوا درس می‌خواند، اولین درامش به نام طوفان رعد و برق را نگاشت و سال بعد، با معرفی با جین، در مجلۀ فصل‌نامۀ ادبی منتشر کرد. در سال ۱۹۳۵، این درام برای اولین بار به اجرا درآمد و مورد استقبال گرم تماشاچیان قرار گرفت و تا امروز هنوز یکی از شاهکارهای درام چین است که بارها اجرا می‌شود و تماشاچیان هیچ وقت از دیدن آن خسته نمی‌شوند. در سال‌های بعد، چائو یو نمایش‌نامه‌های طلوع خورشید (۱۹۳۶)، مزرعه (۱۹۳۷) و پکنی را نوشت و در سال ۱۹۴۲، یکی از رمان‌های معروف با جین به نام خانواده را به صورت درام درآورد. این آثار نشان‌دهندۀ جست‌وجوی متوالی چائو یو در هنر درامی و نماد بلوغ نمایش‌نامه‌نویسی چین است و در عین حال جایگاه چائو یو را در تاریخ درام معاصر چین محکم کرده است.

طوفان رعد و برق اولین اثر چائو یو است که او را یک‌شبه مشهور کرد. در آن زمان، چائو یو فقط ۲۳ سال داشت و این اثر قریحۀ هنری برجستۀ او را به طور کامل نشان داد. در واقع، طرح‌ریزی این درام از زمان فارغ‌التحصیلی از دبیرستان شروع شد و پس از پنج سال پرورش و تجدید نظر، بالأخره در آستانۀ فارغ‌التحصیلی از دانشگاه به پایان رسید و «اولین ناله یا اولین فریاد هیجان‌انگیز» را به گوش جهانیان رسانید.

از لحاظ موضوع، طوفان رعد و برق بدون شک تحت تأثیر سنت درام غربی، به‌خصوص آثار یوجین اونیل، نمایش‌نامه‌نویس امریکایی، قرار گرفته است و زنای با محارم در یک خانواده از طبقات بالای جامعه و یک سلسله تراژدی‌های ناشی از آن را توصیف کرده است. اما در کاوشگری مفهوم عمیق فکری و تعقیب بیان هنری نویسنده، این اثر از محدودیت این نوع سوژه فراتر رفته است. این درام نه تنها از طریق نابودی یک خانوادۀ بزرگ، نامعقول بودن نظام اجتماعی و روند اجتناب‌ناپذیر فروپاشی آن را نشان داده است، بلکه در عین حال تراژدی خانواده و جامعه را نیز نمایش داده است: یک تراژدی پیچیده و عمیق از سرنوشت انسان و تضاد بزرگ و آشتی‌ناپذیر بین مقاومت انسان در برابر سرنوشت و سلطۀ سرنوشت بر انسان. همان‌طوری که چائو یو در مقدمۀ طوفان رعد و برق نوشته است، انسان همیشه برای نسبت به چیزهای مرموز جهان یک آرزوی وصف‌ناپذیر دارد.»