کتاب پیری فرهنگی و فرهنگ پیری

کتاب پیری فرهنگی و فرهنگ پیری؛ نگاهی به عادت‌ها و خصلت‌های ایرانی نوشتهٔ محمد غلامی است و انتشارات اندیشه احسان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب پیری فرهنگی و فرهنگ پیری

همان‌طور که هر انسانی خصلت‌ها و عادت‌های خودش را دارد و با آن‌ها زندگی می‌کند و سرنوشت خود را می‌سازد، هر کشور و ملتی نیز خصوصیات و اخلاقیات خودش را دارد که با آن‌ها زندگی می‌کند و سرنوشت خود را بر اساس آن رقم می‌زند.  

کتاب پیری فرهنگی و فرهنگ پیری به بیان خلقیات ملی ایرانیان و علت عقب‌ماندگی جامعهٔ ایرانی و راه‌حل‌های آن می‌پردازد.

فصل‌های کتاب پیری فرهنگی و فرهنگ پیری از این قرار است:

فصل ۱. من از بیگانگان هرگز ننالم

فصل ۲. نگاهی به عادت‌ها و خصلت‌های ایرانی

فصل ۳. پیری فرهنگی و فرهنگ پیری

خواندن کتاب پیری فرهنگی و فرهنگ پیری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزه‌های جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، روان‌شناسی اجتماعی و رفتارشناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب پیری فرهنگی و فرهنگ پیری

«عده‌ای از مردم نیز وقتی سخن از اخلاق ناپسند ایرانیان به میان می‌آید بلافاصله می‌گویند همه جای دنیا همینطور است. آنها می‌گویند مگر ملت‌های دیگر صفات ناپسند ندارند؟

این گونه پاسخ‌های نقضی و فرافکنانه در چند دههٔ اخیر و با شدت گرفتن جنگ سرد بین ایران و غرب و رشد درگیری‌های جناحی در ایران خیلی غلیظ‌تر شده است. یعنی هرگاه عیب و نقصی در اجتماع ما مطرح می‌شود عده‌ای آن را دایورت می‌کنند روی غربی‌ها یا پاس می‌دهند به جناح مقابل. انگار که تا غربی‌ها تربیت نشوند یا جناح مقابل خودشان را اصلاح نکرده باشند ما نباید خودمان را اصلاح کنیم و عیوب خود را برطرف کنیم.

ما هرگز معتقد نیستیم که مردم دنیا و اروپاییان فرشته‌اند و فقط ما دارای عیب و نقصیم. ما نیز مثل همه باور داریم که مردم در همه جای دنیا چه در شرق و چه در غرب، از سفید و سیاه، همه نقص و عیب دارند. زیرا آنها هم مثل ما آدمند و غرایز حیوانی دارند و شیطان آنها را هم گول می‌زند. بنابراین خوبی و بدی در همه جا وجود دارد. اما سخن اصلی ما این است اگر همه دنیا هم فاسد باشند ما نباید فاسد باشیم و نباید به خود اجازه بدهیم روح و جانمان به ویروسهای کشنده مبتلا شود. اصلا فرض کنیم هیچ ملتی به جز ما در روی کره زمین زندگی نمی‌کند، آیا در این فرض نباید از خودمان انتقاد کنیم و خود را اصلاح و تهذیب کنیم؟ اگر تمدن غرب یا مردم جهان فاسد باشند آیا ما نباید به پاکسازی روح خودمان بپردازیم؟ بنابراین در این کتاب هرگز در صدد مقایسه خودمان با کشورهای پیشرفته نیستیم بلکه فقط می‌خواهیم کاستی‌های فکری و رفتاری خودمان را جبران کنیم. همین و بس! از همین جهت من خیلی اکراه دارم که از کلمه عقب‌ماندگی استفاده کنم زیرا عقب‌ماندگی معمولا با مقایسه همراه است. و نیز اکراه دارم که از پیشرفتهای اجتماعی و فرهنگی در کشورهای توسعه یافته شاهد و مثال بیاورم. زیرا رسیدن به شاخص‌های غربی برای حقیر اصلا موضوعیت نداشته و ندارد؛ اما معتقدم که دنیا وارد عصر دیگری شده است. اگر دنیای غرب وجود داشته باشد یا نداشته باشد و اگر کشورهای صنعتی و توسعه یافته‌ای باشند یا نباشند ما باید به فکر خودمان باشیم و خودمان را بازسازی کنیم. ما باید رشد کنیم نه بخاطر اینکه به کشورهای دیگر برسیم بلکه به این دلیل که باید رشد کنیم و کشوری شاد و فعال و متفکر و پویا و ثروتمند و بدون بحران داشته باشیم.»