کتاب مثنوی معنوی

کتاب مثنوی معنوی (جلد اول و دوم) نوشتهٔ مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مولوی و حاصل تصحیح محمدعلی موحد است. انتشارات شرکت کتاب هرمس این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب مثنوی معنوی

جلد اول کتاب مثنوی معنوی، دفتر یک تا ۳ و جلد دوم آن دفتر ۴ تا ۶ از این کتاب کهن و ارزشمند را در بر گرفته است. کتاب حاضر را محمدعلی موحد تصحیح کرده و آن را به علاقه‌مندان مثنوی معنوی ارائه کرده است. او خلاصه‌ای از مبانی و روش کار را در ابتدای این اثر توضیح داده است.

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

خواندن کتاب مثنوی معنوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مثنوی معنوی مولوی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مولوی

مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مولوی در تاریخ ۶ ربیع‌الاول ۶۰۴ (۱۵ مهر ۵۸۶) به دنیا آمد و در تاریخ ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری (۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) درگذشت. او معروف به مولانا، مولوی، رومی و نام کاملش «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده است. او شاعر پارسی‌گوی ایرانی است. اثرگذاری آثار مولوی فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی است. ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترک‌ها، یونانیان، دیگر مسلمانان آسیای میانه و مسلمانان جنوب شرق آسیا همواره از میراث معنوی رومی تأثیر گرفته‌اند. اشعار او به‌طور گسترده و به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه و خوانده شده است. بیشتر آثار مولوی به زبان فارسی سروده شده است، اما او در اشعارش به‌ندرت از ترکی، عربی و کاپادوسیه‌ای یونانی نیز استفاده کرده است.

مثنوی معنوی اثر او که در قونیه تصنیف شده یکی از عالی‌ترین اشعار زبان فارسی به‌شمار می‌رود که در ۶ دفتر مجزا سروده شده است. این کتاب به زبان شعر نوشته شده و در آن می‌توان حکایت‌های مختلفی را در بستری مشترک خواند و از نکات مهم و پندهای موردنظر شاعر آگاه شد. از دیگر آثار این شاعر و عارف ایرانی می‌توان به این موارد اشاره کرد: «فیه ما فیه» (مجموعهٔ تقریرات ۷۱‌گانهٔ مولانا)، «مجالس سبعه» (مجموعهٔ مواعظ و مجالس مولانا)، «دیوان شمس تبریزی» (غزلیات مولانا) و رباعیات.

در ایران و خارج از ایران بارها از آثار مولانا برای تولید آثار گوناگونی همچون داستان، رمان، سریال تلویزیونی، انیمیشن، فیلم‌های سینمایی، نمایشنامه و تئاتر اقتباس شده است. پری صابری و بهروز غریب پور از هنرمندان هنرهای نمایشی هستند که آثاری را با درون‌مایه‌های آثار مولوی و گاه با حضورِ شخصیتِ وی، در ایران، روی صحنه برده‌اند. مولانا در قونیه به خاک سپرده شده است.

بخشی از کتاب مثنوی معنوی

«ای ضیاءالحق حُسامُ‌الدّین بیار

این سوم دفتر که سنّت شد سه بار

برگشا گنجینهٔ اسرار را

در سوم دفتر بهل اَعذار را

قوّتت از قوّتِ حق می‌زهد

نز عروقی کز حرارت می‌جهد

این چراغِ شمس کاو روشن بوَد

نز فتیل و پنبه و روغن بوَد

سقفِ گردون کاو چنین دایم بوَد

نز طناب و اُستُنی قایم بوَد

قوّتِ جبریل از مطبخ نبود

بود از دیدارِ خلاّقِ وجود

همچنان این قوّتِ ابدالِ حق

هم ز حق دان، نز طعام و از طبَق

جسم‌شان را هم ز نور اِسرشته‌اند

تا ز روح و از ملَک بگذشته‌اند

چون که موصوفی به اوصافِ جلیل

زآتشِ امراض بگذر چون خلیل

گردد آتش بر تو هم بَرد و سلام

ای عناصر مر مزاجت را غلام

هر مزاجی را عناصر مایه است

وین مزاجت برتر از هر پایه است

این مزاجت از جهانِ منبسط

وصفِ وحدت را کنون شد مُلتَقِط»