کتاب لویی فردینان سلین

کتاب لویی فردینان سلین نوشتهٔ دیوید هیمن و ترجمهٔ مهدی سحابی است و نشر مرکز آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب لویی فردینان سلین

سلین چهره‌ٔ پیچیده و دشواری است، اما نه به این خاطر که کتاب‌هایش دشوارند. درباره‌ٔ کتاب‌هایش به بیان دقیق می‌توان گفت که کتاب‌هایی شگفت‌انگیزند. اما دلیل دشواری خود او بیشتر این است که زندگی‌اش چه به‌عنوان یک انسان و چه به‌عنوان یک نویسنده، دو زندگی متفاوتی که نه می‌توان آن‌ها را با هم یکی و نه از هم جدایشان کرد، زندگی پر از تناقض و شگفتی است. و او این زندگی را تا اندازه‌ٔ زیادی به همان صورتی طی کرد که کتاب‌هایش را نوشت، با درهم‌آمیختن آفرینش و آفریننده.

لویی فردینان سلین ۲۷ می ۱۸۹۴ در حومه‌ٔ پاریس متولد شد. در ۱۹۵۰ به خاطر اظهار‌نظرهای یهودی‌ستیزانه‌اش در دوران جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه به دست نازی‌ها منفور شده بود، پس از شکست آلمان به دانمارک گریخت و غیابی در فرانسه محاکمه و محکوم شد. در ۱۹۵۱ مشمول عفو شد و به فرانسه بازگشت.

اولین رمان سلین، سفر به انتهای شب، درجا به شهرت رسید و او را تا یک‌قدمی کسب جایزهٔ ادبی گونکور برد (هرچند درنهایت ناگزیر شد به جایزهٔ کم‌اهمیت‌تر رنودو رضا بدهد). منتقدان او را با فرانسوا رابله، فرانسوا ویون، جیمز جویس و مارسل پروست مقایسه کردند. از آن پس او را آزادکنندهٔ زبان فرانسه خوانده‌اند و نثر سبکبال و فوق واقعگرای او، همراه با ذهنیت هیجان‌زدهٔ هذیان‌آمیزش تأثیر نیرومندی بر نویسندگانی با ویژگی‌هایی بسیار متفاوت با هم مانند ژان‌پل سارتر، رمون کنو، هنری میلر، جک کرواک، ویلیام باروز، جی. پی. دانلیوی، کِرت وونگات و فیلیپ سولرس داشته است. کتاب‌های او، سرشار است از فریاد خشم و تشویشی که در ادبیات هیچ زبان و هیچ قرنی همتا ندارد، آکنده از طنین خندهٔ تلخی که انگار از ورطه‌های جهنمی به‌گوش می‌رسد، کتاب‌هایی که نشانه‌های رنج و ناکامی را به زبانی شورشی و آن‌چنان سرشار از طنین‌های عاطفی به تصویر می‌کشد که بی‌علاقه‌ترین خواننده را هم مجذوب می‌کند، کتاب‌هایی که می‌توان آن‌ها را الگوی ادبیات پوچی و حکایت تبعیض در مدرنیسم متأخر دانست. زبان نیمه‌ابداعی او، که ترکیب کارآمدی از واژه‌های تازهٔ آرگو و فرانسهٔ بی‌ادبانه است، شاید غنی‌ترین و نافذترین زبانی باشد که از زمان شاعران پلیاد، که زبان محلی خود را از دل لاتین بیرون کشیدند، و از زمانی که آکادمی فرانسه به تثبیت شیوه‌های تلفظ آن پرداخت، تاکنون دیده شده است. بااین‌همه، تا همین اواخر سلین از جملهٔ آن دسته از نویسندگان هم‌نسل خودش بود که قدرشان از همه کمتر شناخته شده بود.

خواندن کتاب لویی فردینان سلین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب لویی فردینان سلین را به دوستداران این نویسندهٔ بزرگ فرانسوی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب لویی فردینان سلین

«لویی فردینان دِتوش (که برخلاف قهرمان کتاب‌هایش ترجیح می‌داد او را فقط لویی بخوانند) در بیست‌وهفتم مه ۱۸۹۴ در حومهٔ نه‌چندان دلگرم‌کنندهٔ کوربه‌ووای پاریس به‌دنیا آمد و در مغازهٔ دانتل‌فروشی مادرش در پاساژ شوآزول، نزدیک پاله روایال، که جای بسیار ملال‌انگیزی بود، بزرگ شد. پدر پدرش در دبیرستانی در لوهاور دبیر منطق بود و لیسانس علوم انسانی داشت. پدرش هم لیسانسی در ادبیات داشت که هیچ‌وقت به‌کارش نیامد. به‌گفتهٔ فرانسوا ژیبو زندگی‌نامه‌نویس سلین، «او در محیطی مردمی زیر نظر پدر و مادری بورژوا طبق اصول اشرافی با محدودیت‌های مالی پرولتاریایی پرورش یافت.» بر اثر نگرانی‌ها و جاه‌طلبی‌های مالی پدر و مادر سلین، تربیت او مخلوط غریبی از آموزش رسمی و غیررسمی بود که از جمله اقامت‌هایی طولانی را در آلمان و انگلیس شامل می‌شد، تا بتواند زبان‌هایی را فرابگیرد که برای ترقی در حرفهٔ بازرگانی لازم بود. با آن‌که سلین درنهایت تحصیل پزشکی را به انجام رسانید درباره‌اش می‌توان گفت که در عمق، آدمی خودآموخته بود. شاید حق با او بود که گمان می‌کرد استعداد نویسندگی‌اش میراث نیاکان اهل برتانی و فلاندر او باشد، یعنی همان‌هایی که درنهایت اولین قصه‌گویان و داستان‌پردازان اروپای غربی بودند.»