کتاب رمانس

کتاب رمانس نوشتهٔ گیلیان بیر و ترجمهٔ سودابه دقیقی است و نشر مرکز آن را منتشر کرده است. این کتاب از مجموعهٔ مکتب‌ها، سبک‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری است.

درباره کتاب رمانس

مجموعهٔ مکتب‌ها، سبک‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری که این کتاب یکی از آن‌هاست دربرگیرندهٔ حدود سی کتاب مستقل از هم است که از میان کتاب‌های مجموعهٔ The Critical Idiom برگزیده شده‌اند. هر یک از کتاب‌های این مجموعه را نویسنده‌ای که در زمینهٔ مورد بحث صلاحیت و احاطهٔ وافی دارد نوشته است و کوشیده است از نکته‌های اصلی مربوط به اصطلاح موضوع کتاب چیزی را ناگفته نگذارد و به همین دلیل این کتاب‌ها از اعتبار و شهرتی میان دوستداران ادب و هنر برخوردار بوده‌اند. کوشش شده در هر کتاب توضیح کافی دربارهٔ تاریخچه، مبانی نظری، عوامل پیدایی، تعریف و معنا، ویژگی‌ها، نمایندگان برجسته، و تأثیرهای سبک و مکتب یادشده داده شود و نمونه‌هایی بسنده و روشنگر از آثار مربوط به آن در خلال مطلب گنجانده شود. 

در میان شاخه‌های گوناگون ادبیات،‌ رمانس بیشترین خواننده را در میان عامه‌‌ٔ مردم داشته است. این نوع ادبی، اگرچه نامی اروپایی دارد، در شرق نیز سابقه‌ای طولانی داشته و نمونه‌ٔ برجسته و معروف آن، هزارویک شب، تأثیر فراوان بر اروپا گذاشته است. رمانس‌ها که اغلب به قصد سرگرم کردن و ارضای عاطفی و احساسی آفریده می‌شوند شاید با معیارهای آکادمیک ادبیات قدری فاصله داشته باشند اما موفق به خلق جهانی خیالی و آرمانی، سرشار از عشق و ماجرا و رویدادهای باورنکردنی و قهرمانی‌های اعجاب‌انگیز می‌شوند و همین عناصر است که قرن‌ها خوانندگان فراوانی برای این‌گونه آثار فراهم کرده است. در کتاب حاضر وجوه مختلف این شاخه‌های مهم ادبی بررسی و تحلیل شده است.

خواندن کتاب رمانس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران نقد ادبی و ادبیات پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب رمانس

«رمانس، به‌ویژه به عنوان گونه‌ای ادبی اغلب منحصراً با ادبیات قرون وسطی پیوند خورده است. رمانس‌های قرون وسطی به یقین الگویی را بنا نهادند که شاید تا شروع قرن هفدهم شکل غالبِ ادبیات داستانی بود. اما پیشینه‌رمانس در اروپا به‌گذشته‌ای بسیاردورتر ازقرن دوازدهم بازمی‌گردد و حیات آن تا مدتها پس از قرون وسطی ادامه می‌یابد. نویسندگان دوره الیزابت تکیه زیادی بر رمانس‌های یونانی داشتند و اغلب ادعا شده که قصه‌های وسترن و داستان‌های علمی ـ تخیلی نوع دگرگونی یافته جدید رمانس هستند. بررسی حاضر کاوشی در ماهیت انعطاف‌پذیر رمانس است و عمدتاً بر تداوم شکل‌های بسیار گوناگون آن تأکید می‌کند. واژه رمانس (romance) در اوایل قرون وسطی به زبان‌های بومی جدیدی اطلاق می‌شد که ریشه در لاتین داشتند و در عین حال در برابر زبان رسمی و عالمانه، یعنی لاتین، قرار می‌گرفتند. واژه‌های romancar, enromancier و romanz به معنای ترجمه یا تألیف کتاب به زبان بومی بود. به تبع آن خود کتاب romanz، roman، romance و romanzo نام می‌گرفت. سپس در تقابل با ادبیات یا آثاری که به لاتین تألیف شده بودند، معنای این واژه گسترش یافت تا ویژگی‌های ادبیات نوشته‌شده به این زبان‌ها را دربرگیرد. بدین ترتیب در زبان فرانسه کهن، romant و roman به معنی «حکایت منظوم عشق درباری» آمده است، اما معنی لغوی آن «کتاب عامه‌پسنداست». توجه‌بسیاربه‌عشق وماجراجویی ونوعی‌افسارگسیختگی تخیل ویژگی‌هایی بودند که در آن زمان با ادبیات زبان بومی تداعی می‌شدند. طنین "عامه‌پسند" و "اشرافی" رمانس به خودی خود در این واژه منعکس بود و در حالی که موضوع رمانس درباری بود، زبان آن برای همه قابل فهم بود.»