کتاب چطور مثل چرچیل فکر کنیم

کتاب چطور مثل چرچیل فکر کنیم نوشتهٔ دانیل اسمیت و ترجمهٔ سیامک دشتی است و نشر ایران‌بان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب چطور مثل چرچیل فکر کنیم

شخصیت چرچیل را نمی‌توان فقط در یک دولت‌مرد سرسخت که با سخنرانی‌های هیجان‌انگیز خود مردم را به مقاومت و صبوری در جنگ فرامی‌خواند خلاصه کرد. شاید این هنر چرچیل او را از رهبران دیگر دولتی در زمان جنگ متمایز می‌کرد اما او شخصیتی چند بعدی داشت. چرچیل از جوانی به یک شخصیت سیاسی سازش‌ناپذیر تبدیل شد. در عین حال همه او را به عنوان یک اصلاح‌طلب، روزنامه‌نگاری ماهر، نقاشی هنرمند، معماری چیره‌دست و تاریخ‌ساز نیز می‌شناختند.

چرچیل دارای خصلت‌های متنوع، تاحدودی متناقض و عجیب مانند جاه‌طلبی‌های گستاخانه، غیرت و تعصب افراطی و نوعی احساس وظیفه بود. او به دلیل همین ویژگی‌های شخصیتی تصمیم گرفت که در ارتش به شکلی دوگانه مشغول به کار شود. چرچیل در آنِ واحد هم وظایف نظامی خود را انجام می‌داد و هم به کار روزنامه‌نگاری می‌پرداخت. او پس از چند سال در سراسر بریتانیا، مشهور شد و ثروت قابل‌توجهی برای خود گرد آورد. مدتی بعد نیز تصمیم گرفت به فعالیت‌های اجتماعی بپردازد. او در سال ۱۹۰۰ ناگهان از میان نمایندگان مجلس عوام بریتانیا سر در برآورد.

چرچیل از جوانی سرکش و متمرد به یک شخصیت سیاسی سازش‌ناپذیر تبدیل شد. در عین حال، همه او را به عنوان اصلاح‌طلب، سرباز، صلح‌طلب، روزنامه‌نگاری ماهر، نقاشی هنرمند، معماری چیره‌دست و تاریخ‌نگار خبره نیز می‌شناختند. چرچیل با اینکه یک سیاستمدار حرفه‌ای بود، برندهٔ جایزهٔ نوبل در ادبیات شد. او گاهی دچار نوعی افسردگی می‌شد، اما در همان حال به عنوان مردی خوش‌بین که می‌داند چگونه خوب زندگی کند شهرت داشت. هرچند چرچیل مرد خانواده نبود، اما لقب پدر ملت را از آنِ خود کرد.

کتاب چطور مثل وینستون چرچیل فکر کنیم؟ به جنبه‌های مختلف و متنوع شخصیت وینستون چرچیل، به اندیشه‌ها و باورهای او، به آنچه باعث شد که این شخصیت به یک چهرهٔ بین‌المللی و بانفوذ تبدیل شود و بالاخره به کارهایی که او در مراحل مختلف زندگی خود انجام داده است، می‌پردازد. در این کتاب نیز شما هم با پیچیدگی‌های شخصیت وینستون چرچیل که هم شامل توانایی‌های حیرت‌انگیز و هم نقاط ضعف غیرقابل چشم‌پوشی اوست، آشنا می‌شوید.

خواندن کتاب چطور مثل چرچیل فکر کنیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند مانند بزرگان بیندیشند و زندگی کنند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چطور مثل چرچیل فکر کنیم

«وینستون لئونارد اسپِنسِرـ چرچیل در ۳۰ نوامبر ۱۸۷۴ در کاخ بلِنهایم واقع در آکسفوردشایر انگلستان به دنیا آمد. این کاخ در منطقه‌ای روستایی قرار داشت، اما کاخی مجلل بود که مانند یک نگین الماس در آن روستا می‌درخشید. مشکل بتوان تصور کرد که یک کودک در محیطی پرزرق و برق تر از کاخ بلِنهایم پا به این دنیا بگشاید.

وینستون از اعقاب جان چرچیل اولین دوک مارلبرو که به عنوان یکی از چهره های برجستهٔ نظامی آخر قرن هفدهم و اوائل قرن هیجدهم شناخته می‌شد، بود. بدون شک، مهم‌ترین فعالیت نظامی جان چرچیل این بود که در نبرد بلِنهایم در جریان «جنگ جانشینی پادشاه اسپانیا» در سال ۱۷۰۴ که در خاک آلمان رخ داد، نقش مغز متفکر و فرماندهی را ایفا کرد و پیروز شد. پیروزی جرج چرچیل در جنگ، افتخار و ثروت زیادی نصیب او کرد و خانوادهٔ او به دودمانی بزرگ تبدیل شد. در همان زمان بود که جرج چرچیل کاخ بزرگ خود را در مارلبرو بنا کرد.

پدر وینستون لرد راندُلف چرچیل، خود یک چهرهٔ شناخته شده و معروف بود. او در همان سالی که وینستون متولد شد، توانست از وودستاک در آکسفوردشایر که در نزدیکی شهر آکسفورد قرار دارد، به عنوان نمایندهٔ پارلمان انتخاب شود. راندُلف مراحل ترقی در سیاست را به سرعت طی کرد تا این که در دههٔ ۱۸۸۰ چند بار همه صحبت از نامزدی او برای نخست‌وزیری می‌کردند. در سال ۱۸۸۶ راندُلف چرچیل از سوی نخست‌وزیر وقت لُرد سالیسبری وزیر دارایی شد. اما راندُلف به این مقام قانع نبود و گمان می‌کرد به زودی به پست‌های مهم‌تری دست یابد. همین جاه‌طلبی پیش از حد او بالاخره کار دستش داد و به جای ترقی، مقامی که داشت را هم از دست داد. راندُلف سرانجام با لُرد سالیسبری هم درافتاد و معلوم بود که در این دعوا چه کسی برنده خواهد شد. او در اواخر عمر تمام مقام‌های عالی‌رتبهٔ دولتی خود را از دست داد و حاشیه‌نشین شد. لُرد راندُلف چرچیل در سال ۱۸۹۴ در حالی که هنوز به چهل‌وشش‌سالگی هم نرسیده بود، درگذشت.

وینستون در آن زمان دوران کودکی خود را پشت سر گذاشته بود، اما به کار مهمی نمی‌پرداخت. او تنها نقاشی‌هایی را که کشیده بود، به دیگران نشان می‌داد تا آنها را با آثار بزرگان پیش از او مقایسه کنند. نشانه هایی آشکار از عدم سلامت جسمی کامل، به‌ویژه در سخن گفتن او مشاهده می‌شد (وینستون نُک زبانی حرف می زد و گاهی هم به هنگام صحبت کردن لکنت داشت.) نتایج امتحان‌هایی که در مدرسه می‌داد، زیاد راضی‌کننده نبود، اما او بر روی چند نمرهٔ خوبی که داشت، تکیه می‌کرد و از کسب چنین نمره‌هایی به خود می‌بالید! در گزارشی که در سال ۱۸۸۸ از مدرسهٔ وینستون به خانه آمد، از چند نقطهٔ ضعف او یاد شده بود. در گزارش آمده بود که «دانش‌آموز نام‌برده» فراموش‌کار است، به وظائف خود اهمیت کافی نمی‌دهد و فاقد دقت کافی‌است.»