کتاب روش های ممنوعه کنترل ذهن

کتاب روش های ممنوعه کنترل ذهن نوشتهٔ دانیل اسمیت و ترجمهٔ سارا مروجی است. انتشارات کدیور این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب روش های ممنوعه کنترل ذهن

کتاب روش های ممنوعه کنترل ذهن به بررسی تکنیک‌های کنترل ذهن می‌پردازد که در بیشتر جوامع و فرهنگ‌ها به دلیل تأثیرات منفی و خطرناکشان، ممنوع یا محدود شده‌اند. این کتاب قصد دارد تا رازهای تاریک و تکنیک‌های پنهان روان‌شناسی انسانی که توسط افراد یا گروه‌ها برای کنترل ذهن و رفتار دیگران استفاده می‌شود را افشا کند. روش های ممنوعه کنترل ذهن به تحلیل عمیق و شفاف تکنیک‌های مختلفی می‌پردازد که در گذشته برای دستکاری ذهن و افکار انسان‌ها استفاده شده‌اند. نویسنده با معرفی روش‌های پیچیده و منفی مانند هیپنوتیزم، دستکاری و فریب، شستشوی مغزی، اقناع و روان‌شناسی انسانی، به بررسی ابعاد مختلف این تکنیک‌ها و چگونگی کاربرد آنها در کنترل افراد و جوامع می‌پردازد. موضوعات اصلی کتاب عبارت‌اند از

• شرح تکنیک‌های هیپنوتیزم برای تغییر رفتار و الگوهای فکری افراد.
• روش‌هایی که از طریق آنها می‌توان ذهن فرد را به نحوی هدایت کرد که او به انجام کارهایی تن دهد که در حالت عادی انجام نمی‌دهد.
• روش‌های فریب‌آمیز برای تغییر تصور افراد و هدایت آنها به سمت اهداف خاص.
• تحلیل عمیق از چگونگی تاثیرات گروه‌های اجتماعی، تبلیغات، و رسانه‌ها بر ذهن فرد.
• چگونگی اقناع افراد برای پذیرش ایده‌ها یا انجام کارهایی که ممکن است مخالف خواسته‌های اصلی آنها باشد.

خواندن کتاب روش های ممنوعه کنترل ذهن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب روش های ممنوعه کنترل ذهن

«شستشوی مغزی اولین نوع از کنترل ذهن است که در مورد آن بحث می‎شود. شستشوی مغزی اساساً فرایندی است که افراد برای اتخاذ آرمان‎ها و ارزش‎های جدید، متقاعد به رها کردن عقایدی می‎شوند که در گذشته داشته‎اند. روش‎های زیادی برای انجام شستشوی مغزی وجود دارد، گرچه تمام آن‌ها بد تلقی نمی‎شوند. برای مثال، اگر شما اهل کشور افریقا هستید و بعد به امریکا نقل مکان می‎کنید، اغلب مجبورید ارزش‎ها و آرمان‎هایتان را به خاطر همرنگ جماعت شدن با فرهنگ کشور جدید و محیطی که در آن قرار دارید، تغییر دهید؛ به عبارت دیگر، افرادی که در اردوگاه‌های کار اجباری هستند یا زمانی که دولت دیکتاتور جدیدی روی کار می‌آید، اغلب فرآیند شستشوی مغزی را طی می‌کنند تا شهروندان را متقاعد سازند که به طور مسالمت‌آمیز از آن‌ها پیروی نمایند. بیشتر مردم راجع به ماهیت شستشوی مغزی برداشت اشتباه دارند. برخی از افراد ایده‎های پارانوئیدی بیشتری در مورد این عمل دارند، از جمله دستگاه‎های کنترل ذهن که توسط دولت حمایت می‎شوند و تصور می‎شود به‌راحتی مانند یک کنترل از راه دور روشن می‎شوند. از سوی دیگر، افراد شکاکی وجود دارند که معتقد نیستند شستشوی مغزی اصلاً امکان‎پذیر است و هرکسی که ادعا می‌‌کند این اتفاق افتاده، دروغ می‎گوید. در بیشتر موارد، عمل شستشوی مغزی تقریباً حد وسط این دو ایده قرار می‌گیرد. در طول عمل شستشوی مغزی، سوژه متقاعد می‎شود باورهایش را در مورد چیزی، از طریق ترکیبی از روش‎های مختلف تغییر دهد. تنها یک رویکرد وجود ندارد که بتواند در طی این فرایند استفاده شود، از این رو قرار دادن این عمل در چهارچوبی نسبتاً منظم می‎تواند سخت باشد. در اکثر موارد، سوژه‎ها از تمام دانسته‎هایشان جدا می‎شوند. از آنجا به بعد، در حالتی ‎احساسی رو به افول می‎روند که قبل از معرفی مفاهیم جدید، باعث آسیب‎پذیری‎شان می‎شود. زمانی که سوژه‎ها این اطلاعات جدید را جذب می‎کنند، برای بیان ایده‎ها و افکار مبنی بر توافق با ایده‎های جدید پاداش دریافت می‎کنند. این پاداش چیزی است که برای تقویت شستشوی مغزیِ در حال وقوع استفاده می‎شود. شستشوی مغزی مقوله‌ی جدیدی برای جامعه نیست. برای مدت مدیدی این روش‎ها روی افراد استفاده می‎شوند. برای مثال، در یک رویداد تاریخی، افرادی که اسیر جنگی بودند، اغلب قبل از متقاعد شدن به تغییر جناح‎ها، از لحاظ روحی آسیب می‎دیدند. برخی از موفق‎ترین موارد از این افراد منجر به این می‎شد که زندانی با شور و اشتیاق زیادی به جناح جدید گرایش پیدا می‎کرد. این تمرین‎ها در ابتدا خیلی جدید بودند و اغلب بر حسب اینکه چه کسی در شرایط تغییر بود، با زور اِعمال می‎شدند. در طول زمان، عبارت شستشوی مغزی بسط پیدا کرد و روش‎های نسبتاً بیشتری برای جهانی‎تر شدن این عمل معرفی شد. از آنجایی که بیشتر این ایده‎ها برای نشان دادن اینکه چطور ممکن است مردم از طریق ترغیب طرز فکرشان را تغییر دهند، استفاده می‎شدند؛ روش‎های جدیدتر به حوزه روانشناسی تکیه کردند.»